Γιατί ο Σόιμπλε άλλαξε... γραμμή πλεύσης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πώς γίνεται ένας διαπρύσιος υπέρμαχος της δημοσιονομικής ευταξίας και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, υπερασπιστής τακτικών όπως τα “helicopter money” (χρήμα από τον ουρανό) εν μία νυκτί;

Με άλλα λόγια, πώς γίνεται ένας Σόιμπλε... αντι-Σόιμπλε; Ίσως, αν καταλάβει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση ή τουλάχιστον, άλλη λύση τόσο συμβατή με τα δικά του εθνικά ζωτικά συμφέροντα.

Έτσι, λοιπόν, όσο ξεκάθαρο είναι ότι η κοινή πρόταση Μακρόν - Μέρκελ για τη δημιουργία ενός Ταμείου 500 δισ. ευρώ και την παροχή επιχορηγήσεων αντί δανείων είναι ό,τι πλησιέστερο μπορεί να προσφέρει η ΕΕ ως “helicopter money” προς όσες χώρες αδυνατούν να αντεπεξέλθουν με ίδιες δυνάμεις στις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, άλλο τόσο είναι ότι η τυχόν μη υλοποίηση αυτής της πρότασης θα την αφήσει τραγικά γυμνή βοήθειας προς τις συγκεκριμένες χώρες.

Για την ακρίβεια, θα αφήσει την ΕΕ εκτεθειμένη στη δυσφορία και τον ευρωσκεπτικισμό σειράς κρατών-μελών της, πρώτον, εξαιτίας της άρνησής της να συναινέσει στα περίφημα κορωνο-ομόλογα (τα οποία οι Γερμανοί πάντοτε «διάβαζαν» ως ευρωομόλογα) και δεύτερον, σε μία πρόταση όπως η γαλλογερμανική, η οποία είναι ό,τι πλησιέστερο μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη κατά το πρότυπο του, πάλαι ποτέ, Σχεδίου Μάρσαλ.

Το γεγονός, δε, ότι ο φίλτατος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργός Οικονομικών και νυν πρόεδρος του γερμανικού Κοινοβουλίου, κατανοεί απολύτως αμφότερες αυτές τις διαστάσεις, καταδεικνύει, αφενός, την επιθυμία του η Γερμανία να δραπετεύσει των ευθυνών της για την απόρριψη των κορωνο-ομολόγων και αφετέρου, να εμφανιστεί ότι προσφέρει κάτι, το οποίο προσομοιάζει σε όσα προσέφεραν οι ΗΠΑ προς την Ευρώπη, όταν αυτή έστεκε σε ερείπια.

Επιπρόσθετα, η έμμεση κριτική που άσκησε στις θεωρούμενες ως «σκληρές» Αυστρία, Δανία, Σουηδία και Ολλανδία, οι οποίες αντιπροτείνουν δάνεια αντί επιχορηγήσεων, έναντι του γαλλογερμανικού σχεδίου, αφορά σαφώς τα γερμανικά συμφέροντα, τα οποία εξάλλου επικαλείται, στη συνέντευξή του προς τη Welt am Sonntag: «Αν η Ευρώπη θέλει να έχει μια ελπίδα, πρέπει τώρα να δείξει αλληλεγγύη και να αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να δράσει», τόνισε. «Οι Γερμανοί έχουν μεγάλο συμφέρον να πατήσει ξανά η Ευρώπη στα πόδια της».

Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, που θα έλεγε και μια ψυχή; Εάν χαθεί ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας, τότε ποιο το μέλλον της ίδιας; Δίχως ευρώ, η χώρα επιστρέφει στο (σκληρό) μάρκο και δίχως Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον αυτών των διαστάσεων, επιστρέφει σε μία πολύ μικρότερη αγορά και άρα σε αμφίβολα εμπορικά πλεονάσματα...

Δεν διαφεύγουν όλα αυτά της προσοχής του φίλτατου Σόιμπλε, ενός πραγματικού βετεράνου της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Αντίθετα, είναι αυτά που τον ώθησαν στο να εφεύρει το σχέδιο το οποίο πρότεινε η επίσης φιλτάτη Μέρκελ προς τον Μακρόν και το οποίο εξελίχθηκε στη γαλλογερμανική πρόταση.

Ούτως ή άλλως, θα ήταν αδιανόητο να μη συμμερίζεται όλα τα παραπάνω ο φίλτατος Βόλφγκανγκ και απλώς να αξιοποιεί τις λοιπές «σκληρές» χώρες του Βορρά ως «ασπίδα» με στόχο το ναυάγιο ακόμη και αυτής της κοινής πρότασης με τη Γαλλία. Τουλάχιστον αυτή η στήλη δεν μπορεί να το πιστέψει.

Θα έδειχνε μία τραγική απουσία διορατικότητας, όμοια της οποίας δεν μπορούμε να δούμε παρά μόνον στην ίδια την ΕΕ. Αυτό το ατελές χαλαρό οικονομικό μόρφωμα, το οποίο όχι μόνον δεν μπορεί να εμφανίσει μία κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική αλλά αδυνατεί να σταθεί στο πλευρό των κρατών-μελών του, ακόμη κι όταν αυτά πληγούν καταλυτικά από μία πανδημία. 

Ποιος είπαμε, ότι κάνει κουμάντο στην ΕΕ;