Κάτω απ’ την κουκούλα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένα ασφαλές συμπέρασμα από την έως τώρα πορεία της διαδικασίας εξέτασης των δύο προστατευόμενων μαρτύρων, υπό τις κωδικές ονομασίες «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης», από την προκαταρκτική Επιτροπή, αυτό αφορά στην αμφισβήτηση της ύπαρξης ασφάλειας δικαίου στην πατρίδα μας.

Και τούτο όχι μόνο διότι οι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες αρνήθηκαν να προσέλθουν για να καταθέσουν ενώπιον της Προκαταρκτικής Επιτροπής και πλέον «αναζητούνται» -αν και στη βάση των προηγούμενων μαρτυρικών τους καταθέσεων είχαν εμπλακεί στην υπόθεση Novartis συνολικά δέκα πολιτικά πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων και πρώην πρωθυπουργών-, όσο κυριότερα διότι η όλη υπόθεση έχει αναχθεί σε αντικείμενο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης, που υπερβαίνει τα όρια οποιασδήποτε διαδικασίας δικαστικού αντικειμένου.

Με αυτό τον τρόπο, ίσως, καταδεικνύεται και το οξύμωρο που δημιουργεί η σαφής «διακλάδωση» -αντί της διάκρισης- μεταξύ των εξουσιών στην Ελλάδα, με τη νομοθετική να υποδύεται τη δικαστική, καθ’ υπόδειξη της εκτελεστικής και κατ’ επιταγή, πάντα, του Συντάγματος.

Ακόμη κι αν ξεπεράσουμε, όμως, τα οξύμωρα που δημιουργούν οι συνταγματικές προβλέψεις, είναι ιδιαίτερα δυσχερές να πράξουμε το ίδιο και σε ό,τι αφορά στο παράδοξο του να λαμβάνονται μέτρα για την προστασία των μαρτύρων από τους… βουλευτές/δικαστικούς οι οποίοι απαρτίζουν την παραπάνω επιτροπή.

Διότι όταν ζητείται από τους συγκεκριμένους ανθρώπους να αφήσουν τα κινητά τους τηλέφωνα εκτός αιθούσης και όταν κρίνεται απαραίτητο να τονιστεί ενώπιόν τους η ρήτρα μυστικότητας που έχουν ως ανακριτικοί λειτουργοί, ιδίως ως προς την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας των μαρτύρων, τότε σαφώς συντρέχουν ανησυχίες ως προς τις προθέσεις και τις ενδεχόμενες ενέργειές τους.

Όταν η «μυστικότητα» σειράς αντίστοιχων εμπιστευτικών διαδικασιών, όπως του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, ή κοινοβουλευτικών επιτροπών οι οποίες συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών, είναι ανύπαρκτη, υπό το φως των διαρροών που σπεύδουν να κάνουν οι ίδιοι οι βουλευτές προς τον Τύπο, γιατί να μη συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για αντίστοιχες συμπεριφορές εκ μέρους τους και κατά το ανακριτικό έργο της συγκεκριμένης επιτροπής;

Έτσι, όμως, μετά από ένα 48ωρο άκαρπων προσπαθειών της προκαταρκτικής επιτροπής που διερευνά την υπόθεση Παπαγγελόπουλου να εξετάσει τους δύο κυριότερους μάρτυρες της υπόθεσης Novartis, το μόνο που έχει προκύψει είναι δύο εντάλματα βίαιης προσαγωγής τους ενώπιόν της.

Σε ποια συμπεράσματα, άραγε, οδηγούν οι παραπάνω εξελίξεις τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας ως προς την ύπαρξη ασφάλειας δικαίου ή σε ό,τι αφορά στην εμπιστοσύνη που μπορεί να τρέφει προς τους πολιτικούς του εκπροσώπους;

Οι νομικές διχογνωμίες ως προς το δικαίωμα των μελών της επιτροπής να εξετάσουν τους δύο μάρτυρες με φυσική παρουσία και δίχως «κουκούλες» οφείλεται σε νομικό κενό ή σε αδυναμία ερμηνείας της κείμενης νομοθεσίας; Εάν, δε, συντρέχει το δεύτερο, τι συνεπάγεται τούτο για την επάρκεια όσων μετέχουν της επιτροπής ή για το πλαίσιο επί του οποίου εδράζει τη λειτουργία της;

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, φίλτατοι. Οποιαδήποτε ανακριτική ή δικαστική διαδικασία εκτελείται από πολιτικούς άνδρες, αναπόδραστα οδηγεί σε αντιπαράθεση πολιτικού χαρακτήρα, η οποία εκφεύγει των ορίων που θα όφειλε να τηρεί μία αντίστοιχη διαδικασία της τακτικής δικαιοσύνης.

Το γεγονός, όμως, αυτό δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας δικαίου και ισονομίας. Απαξιώνει, δε, τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων, ο οποίος όχι μόνον έχει καθιερωθεί σε προηγμένες δημοκρατίες της Δύσης αλλά υποβοηθά στην αποκάλυψη στοιχείων, τα οποία είναι ιδιαίτερα αμφίβολο εάν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, υπό διαφορετικές συνθήκες.