Όταν θέλουν... μπορούν

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφαινόμενη υπερψήφιση της υποψηφιότητας της κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας με ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ήδη από την πρώτη ψηφοφορία, συνιστά σαφές όφελος για τη χώρα.

Μολονότι, ελέω της πρόσφατης συνταγματικής αναθεώρησης, η σταθερότητα της κυβέρνησης ήταν ήδη διασφαλισμένη, η επίτευξη κλίματος συναίνεσης εκ μέρους της κυβέρνησης, ως προτείνουσας, και των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ως κομμάτων της αντιπολίτευσης που έχουν ήδη αποδεχθεί αυτή την πρόταση, προσφέρει τόσο πολιτικά όσο και εθνικά οφέλη, υπό το φως της παρούσας κρίσιμης συγκυρίας.

Μολονότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξασφάλισης κλίματος εθνικής ομοψυχίας αντιμετωπιζόταν έως τώρα κατά τρόπο ιδιαιτέρως επιφυλακτικό, η παρούσα στάση των κυριότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας, όπως αυτή αναμένεται να ξεδιπλωθεί κατά τη διαδικασία ψήφισης της υποψηφιότητας Σακελλαροπούλου, καταδεικνύει το εφικτόν του πράγματος.

Εφόσον υπάρχει η βούληση, υπάρχει και ο τρόπος.

Η κυβέρνηση, δια της συγκεκριμένης επιλογής της, ασφαλώς διευκόλυνε την εξεύρεση κοινού τόπου με τα κυριότερα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Καταξιωμένη δικαστικός, με ισχυρό σεβασμό στους θεσμούς και προερχόμενη από τη λεγόμενη προοδευτική παράταξη, η κα Σακελλαροπούλου είχε υπάρξει κατά το παρελθόν επιλογή και του ΣΥΡΙΖΑ, για τη θέση της προέδρου ενός εκ των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Υπό αυτό το πρίσμα, παρά τη σφοδρή κριτική που άσκησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού, τον οποίο κατηγόρησε, μεταξύ άλλων, για «... μια συμπεριφορά αβάσταχτης ελαφρότητας και ανευθυνότητας απέναντι στους θεσμούς. Μια στάση αμοραλισμού και υποταγής των πάντων στις ανάγκες της επικοινωνίας και όχι της ουσίας της πολιτικής», ο κ. Τσίπρας τήρησε στάση ευθύνης, όπως και ο ίδιος τη χαρακτήρισε και ανακοίνωσε τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου.

Αντίστοιχης στήριξης θα τύχει η συγκεκριμένη υποψηφιότητα και από το ΚΙΝΑΛ, όπως εξήγησε η πρόεδρός του, Φ. Γεννηματά: «Θέσαμε εξαρχής το πλαίσιο και τα κριτήρια για τα χαρακτηριστικά του νέου ΠτΔ, που συνιστούν προϋπόθεση της δικής μας συναίνεσης.

Η προσωπικότητα της κας Σακελλαροπούλου ανταποκρίνεται σε ουσιώδεις πλευρές της πρότασής μας: Είναι μία γυναίκα που υπηρετεί με συνέπεια προοδευτικές αντιλήψεις, όπως απέδειξε και στη δικαστική της διαδρομή, με το γνωστό ακέραιο δημοκρατικό της ήθος -ιδιαίτερα μάλιστα στα χρόνια της κρίσης. Είμαι βέβαιη ότι θα εκπληρώσει με υπευθυνότητα και επιτυχία τη συνταγματική της αποστολή. Γι’ αυτό και θα έχει τη στήριξή μας».

Υπό το φως όλων αυτών, την επομένη Τετάρτη, 22 τρέχοντος, κατά την πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, αναμένεται ότι -άνευ απροόπτου- 266 ψήφοι θα οδηγήσουν μία γυναίκα, η οποία χαίρει ευρύτατης καταξίωσης και σεβασμού, στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας.

Κατά πόσον θα ήσαν έτσι τα πράγματα εάν δεν είχε τροποποιηθεί το άρθρο 32 του Συντάγματος και εάν δεν είχαν εξαλειφθεί διατάξεις που οδήγησαν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές κατά το παρελθόν, παραμένει άγνωστο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν όντως οδηγούμασταν σε πρόωρες εκλογές, τούτο θα σήμαινε -κατά πάσα βεβαιότητα- μία περίοδο πολιτικής αστάθειας, δεδομένου ότι τούτες θα διενεργούνταν βάσει του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, της απλής αναλογικής, και θα οδηγούσαν σε διπλές κάλπες.

Όλα αυτά, δε, ενώ στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο θα αμφισβητούνταν η εθνική κυριαρχία της χώρας από τη γείτονα.