Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που χρειαζόμαστε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Γιατί ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος εθεωρείτο -κατά γενική ομολογία- ένας επιτυχημένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Η απάντηση, δίχως άλλο, άπτεται της αποδοχής -και βεβαίως του σεβασμού- που απολάμβανε εκ μέρους της συντριπτικής πλειονότητος των πολιτών αλλά και του πολιτικών εκπροσώπων τους, ανεξαρτήτως του χρώματος της σημαίας που υπηρετούσαν.

Αυτή η αποδοχή ήταν που συμβόλιζε το πνεύμα εθνικής ενότητας στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας και ακριβώς αυτήν περιγράφουν τόσο το προηγούμενο όσο και το τρέχον, προσφάτως αναθεωρηθέν, κείμενο του Συντάγματος ως απαραίτητο προαπαιτούμενο για την πλήρωση της συγκεκριμένης θέσης.

Υπό αυτό το πρίσμα ακόμη κι αν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επέστρεψε από το “βουνό”, ή ακριβέστερα από το Μέτσοβο, κρατώντας τις πλάκες του Μωυσή με το όνομα του υποψηφίου για τη θέση του επομένου Προέδρου της Δημοκρατίας, έχει ήδη κάνει γνωστές τις προϋποθέσεις που πιστεύει ότι οφείλουν να συντρέχουν για την επιλογή του. Όσο σιβυλλικές κι αν αυτές ήχησαν.

«Οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι αυστηρά καθορισμένες από το Σύνταγμα. Πρέπει να συμβολίζει την ενότητα του έθνους. Κατά συνέπεια, θα ήταν σημαντικό να μην εκλεγεί μόνο από την παράταξη που θα τον προτείνει και έχει την πλειοψηφία στη Βουλή σήμερα. Άρα, είναι σημαντικό το πρόσωπο που θα προταθεί να μπορεί να συγκεράσει πολιτικές δυνάμεις εντός του Κοινοβουλίου», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, απαντώντας σε ερωτήματα της δημοσιογράφου Δήμητρας Κρουστάλλη, για “Το Βήμα”.

Πρόσθεσε, δε, κατά τρόπο εξόχως σιβυλλικό αλλά και συνάμα αποκαλυπτικό: «Αναγνωρίζω ότι η ευθύνη της επιλογής είναι δική μου. Είναι μια βαθιά προσωπική απόφαση. Θα προτείνω το πρόσωπο που θεωρώ πλέον κατάλληλο, πιστεύοντας ότι η εισήγησή μου θα είναι τέτοια που θα πρέπει τα άλλα κόμματα να κληθούν να αιτιολογήσουν γιατί δεν θα την ψηφίσουν».

Πέραν του προφανούς γρίφου που έθεσε ως τροφή προς σκέψη κάθε ενδιαφερομένου, ο φίλτατος Μητσοτάκης έχει απόλυτο δίκιο στην καρδιά της συλλογιστικής του.

Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει, πρωτίστως, να ενώνει. Εάν πληροί αυτήν την προϋπόθεση είναι βέβαιον ότι και οι λοιπές, άγραφες, προϋποθέσεις, επίσης θα πληρούνται.

Η τρέχουσα συγκυρία, δε, που θέτει τα εθνικά ζητήματα στο προσκήνιο και καλεί για έμπειρους και αποφασιστικούς χειρισμούς, περιγράφει με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια τις ιδιότητες που πρέπει να φέρει ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Παρά την αποσύνδεση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον εκλογικό κύκλο, η οποία επιτεύχθηκε μέσω της πρόσφατης αναθεώρησης του Συντάγματος, είναι σαφές ότι η παρούσα κυβέρνηση επιθυμεί να τηρήσει ακέραιη τη συνταγματική επιταγή περί ευρείας αποδοχής του προτεινόμενου υποψηφίου από την πλειονότητα των πτερύγων του Κοινοβουλίου.

Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνον ενισχύεται ένας θεσμός, ο οποίος δέχθηκε πυρά κατά το παρελθόν, αλλά εξασφαλίζεται η απαραίτητη συναίνεση για την άσκηση καθηκόντων τα οποία οφείλουν εκφράζουν το κράτος και το έθνος και όχι μόνον τις κρατούσες πολιτικές εκφάνσεις του.

Έτσι, όταν ο κ. Μητσοτάκης καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αιτιολογήσουν τους λόγους ενδεχόμενης απόρριψης του προσώπου που θα προτείνει ως τον/την επόμενο/η Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ουσιαστικά προαναγγέλλει μια υπερκομματική υποψηφιότητα, η οποία θα διαθέτει την απαραίτητη πολιτική εμπειρία και γνώση των εθνικών θεμάτων που θα της επιτρέψουν να χειριστεί κατά τον προσήκοντα τρόπο την τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία.