Ποιο ΠΑΣΟΚ;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι σχεδόν μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι που τίμησαν το ΚΙΝΑΛ (λέγε με ΠΑΣΟΚ) στην τελευταία εθνική εκλογική αναμέτρηση, τι ακριβώς αποκόμισαν από το έκτακτο συνέδριο που πραγματοποίησε το προηγούμενο διήμερο το κόμμα της προτίμησής τους;

Ότι η κα Φ. Γεννηματά θα είναι πρόεδρος τουλάχιστον έως το 2021, χάρη στις καταστατικές αλλαγές που εγκρίθηκαν χθες ή ότι η αμφισβήτηση προς το πρόσωπό της ήδη άρχισε, κυρίως δια στόματος Π. Γερουλάνου;

Ότι «η πολιτική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ συγχρονίζεται στο Κίνημα Αλλαγής…» όπως μας είπε ο φίλτατος κ. Β. Κεγκέρογλου ή ότι θα είναι «ιδεολογικός αντίπαλος η ΝΔ, πολιτικός αντίπαλος ο ΣΥΡΙΖΑ», όπως υποστήριξε από το ίδιο βήμα ο κ. Γερουλάνος;

Εντέλει, τι ακριβώς είναι αυτό που πρεσβεύει σήμερα το ΚΙΝΑΛ (που συγχρονίστηκε με το ΠΑΣΟΚ) και ποια είναι η εναλλακτική πρόταση πολιτικής που κομίζει στο ελληνικό εκλογικό σώμα έναντι εκείνης που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ ή εκείνης που αντιπροτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ);

Στις δύο ημέρες που κύλησαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όλα αυτά ελάχιστα φωτίστηκαν. Αντίθετα, μέσω ενός συνεδρίου η εγκυρότητα του οποίου αμφισβητήθηκε ευθέως, υπερψηφίστηκαν αλλαγές στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, μέσω των οποίων το κάποτε κραταιό κόμμα οδηγείται στο τέλος του και καθίσταται μία «συνιστώσα» του ΚΙΝΑΛ. Ενός κόμματος, δηλαδή, το οποίο κατήλθε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και εξασφάλισε 8,1% της λαϊκής ψήφου και 22 βουλευτές.

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να είναι η κυρίαρχη συνιστώσα του ΚΙΝΑΛ και ίσως η «κληρονομιά» του να βαρύνει ιδεολογικά, πολιτικά ή ιστορικά, όπως κατέδειξε και η παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στις εργασίες του συνεδρίου -αν και απουσίασαν οι Γ.Α. Παπανδρέου και Ευάγγ. Βενιζέλος-, όμως, «το κόμμα» είναι πλέον το ΚΙΝΑΛ. «Κάτι σαν το ΚΚΕ του κέντρου», όπως λεγόταν χθες στα «πηγαδάκια» του ΣΕΦ.

Ωστόσο αυτό το «κόμμα» θα πρέπει, σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, να διατυπώσει έναν πρωτοποριακό πολιτικό λόγο που θα είναι μπροστά από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και κάλεσε την ηγεσία αυτού του κόμματος να πάρει τις σχετικές πρωτοβουλίες, αποδεχόμενος έτσι ότι όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, ούτε ο πολιτικός λόγος υφίσταται, ούτε οι πρωτοβουλίες από την πλευρά της ηγεσίας.

Αυτό το οποίο, ωστόσο, στέκει ως το μεγάλο οξύμωρο της υπόθεσης του ατυχήσαντος ΠΑΣΟΚ, είναι το γεγονός ότι παρά τις αναζητήσεις στις οποίες έχει εμπλακεί περί την ταυτότητά του, τις ιδεολογικές του θέσεις και βεβαίως το πρόγραμμά του, παραμένει διαχρονικά στην εξουσία μέσω των στελεχών που έχει «δωρίσει» στις δύο κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις του τόπου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν, για παράδειγμα, αντιπαρατίθενται στη δημόσια σφαίρα οι φίλτατοι Γιάννης Ραγκούσης και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο καβγάς είναι μεταξύ του «επιτιθέμενου» στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και του υπουργού της ΝΔ ή μεταξύ δύο παλαιών υπουργών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ;

Όποια κι αν είναι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, είναι σαφές ότι η περαιτέρω πορεία του ΚΙΝΑΛ (κάποτε ΠΑΣΟΚ) εναπόκειται στο ίδιο και την -όποια- ηγεσία του.

Όπως σημείωσε χθες ο κ. Ανδρουλάκης αναφερόμενος στην υπόθεση διεκδίκησης της ηγεσίας το 2021, «το πού θα βρίσκεται τότε ο καθένας είναι προσωπική επιλογή. Το πού θα είναι οι ψηφοφόροι είναι στοίχημα για όλους».