Συναίνεση σε λάθος βάση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφαινόμενη εξασφάλιση όρων συναίνεσης μεταξύ της κυβερνητικής πλειοψηφίας, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΚΙΝΑΛ επί ενός ζητήματος συνταγματικής μεταρρύθμισης αποτελεί ενδεχομένως θεάρεστη εξέλιξη, πλην όμως αφορά σε ένα λάθος.

Διότι η υπόθεση της «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας», την οποία πρότεινε αρχικώς ο ΣΥΡΙΖΑ και (υπό άλλη εκδοχή) το ΚΙΝΑΛ και πλέον εμφανίζεται να υιοθετεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο της αναθεώρησης του άρθρου 73 του Συντάγματος, αφορά σε μία θεμελιώδη αντίφαση ως προς τον χαρακτήρα του πολιτεύματός μας.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, το πολίτευμα στην Ελλάδα είναι αυτό της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και θεμέλιό του είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Τούτου δοθέντος, η παροχή της δυνατότητας προώθησης ενός νομοθετήματος εκ μέρους ενός αριθμού πολιτών (100.000, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ ή 500.000 σύμφωνα με το ΚΙΝΑΛ), θα μπορούσε -δυνητικά- να οδηγήσει σε συνθήκες υπονόμευσης του κοινοβουλευτισμού και της διαδικασίας αντιπροσωπευτικότητας που προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα.

Μολονότι η κυβερνητική πλειοψηφία διατηρεί ακέραιο το δικαίωμα υιοθέτησης ή απόρριψης στη Βουλή μίας τέτοιας «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας», κινδυνεύει να εμφανιστεί είτε ως ποδηγετούμενη σε περίπτωση υιοθέτησής της, είτε ως «αντιδημοκρατική» σε περίπτωση που την απορρίψει.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δε, θα εμφανίζεται να συνδιαλέγεται με έναν αριθμό πολιτών, οι οποίοι ήδη εκπροσωπούνται νομίμως στο ίδιο το Κοινοβούλιο από  βουλευτές που οι ίδιοι εξέλεξαν. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, περί ενός οξύμωρου.

Είναι απορίας άξιον δε, πώς κατόρθωσε ο φίλτατος υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης να αποδεχθεί το ένα οξύμωρο και να απορρίψει το άλλο, μιλώντας πρόσφατα στη Βουλή αναφορικά με τη «λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία» και τη δυνατότητα άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το εκλογικό σώμα, την οποία επίσης πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν και αναφερόμενος στην πρόταση περί άμεσης εκλογής, ο κ. Γεραπετρίτης εντόπισε το «λάθος» χαρακτηρίζοντάς την ως τέτοιο, καθώς «καθιστά τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα ως μέρος του πολιτικού παιχνιδιού», γεγονός που οδηγεί σε αλλοίωση του πολιτεύματος σε ό,τι αφορά στην υπόθεση της «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας», τέτοιο ενδεχόμενο δεν του… προέκυψε!

Σε περίπτωση, δε, που αυτή η υπόθεση της «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας» αποτυπωθεί στο Σύνταγμα της χώρας, τότε ανοίγουμε διάπλατα το ενδεχόμενο μετατροπής της Δημοκρατίας μας σε κάποιου είδους «κινηματικής» Δημοκρατίας, και μάλιστα σε μία εποχή κατά την οποία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καταστήσει τη συλλογή υπογραφών ευχερέστερη παρά ποτέ.

Δεν είναι απαραίτητα αρνητική η εξέλιξη αλλά ας φανούμε ευθείς και ας το παραδεχτούμε. Πρόκειται για ένα άλλο πολίτευμα από αυτό που έχουμε σήμερα.

Έτσι, λοιπόν, θα ήταν απολύτως χρήσιμο οι κυριότερες πολιτικές παρατάξεις της χώρας να διατηρήσουν το πνεύμα συναίνεσης, το οποίο τους οδήγησε στην παραπάνω σύγκλιση απόψεων περί τη λεγόμενη «λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία», αλλά να την απορρίψουν ως συνταγματική τροποποίηση.

Ούτως ή άλλως, η αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος που ήδη διαθέτουμε θα όφειλε να οδηγεί τόσο την εκτελεστική όσο και τη νομοθετική εξουσία στην αναγνώριση των ανησυχιών και των αναγκών του εκλογικού σώματος και στην αποτύπωσή τους, κατά τα προβλεπόμενα σε μία Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στο νομοθετικό έργο.  

Κανόνες περί Δημοκρατίας έχουμε σε αυτόν τον τόπο. Εάν τους ακολουθούσαμε, η ποιότητα της Δημοκρατίας μας θα ήταν… άλλη.