Θέλει δουλειά πολλή...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Απολύτως θεάρεστο το (σ.σ. we are) «open for business» (ανοίξαμε και σας περιμένουμε, ένα πράγμα) του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη χθες από τη Σαγκάη, προς Κινέζους και λοιπούς επενδυτές καθώς η διαφήμιση είναι κάτι που χρειάζεται η χώρα μετά από τόσα χρόνια αρνητικής ειδησεογραφίας.

Πρέπει, όμως, να υπάρχει και ουσία πίσω από όλο «αυτό».

Διότι αποτελεί σχήμα οξύμωρο, την ίδια ημέρα που ο πρωθυπουργός διαφημίζει τη χώρα στα πέρατα της γης ως τόπο φιλόξενο για τις επενδύσεις, στην Ελλάδα να δημοσιοποιούνται στοιχεία που να αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.

Για παράδειγμα, όσα έγιναν γνωστά στο περιθώριο της πρώτης συνεδρίασης της επιτροπής για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου αδειοδότησης των εταιρειών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας καταδεικνύουν το απαράδεκτο της κατάστασης στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται η χώρα.

Η διαδικασία αδειοδότησης αιολικών πάρκων απαιτεί από 8 έως 10 χρόνια και 29 διαφορετικά στάδια, με πολλαπλάσια δικαιολογητικά ενώ η αντίστοιχη διαδικασία για φωτοβολταϊκά πάρκα διαρκεί 4 έως 5 έτη.

Είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για άλλους τομείς δραστηριότητας, όταν για την παραγωγή «πράσινης» ενέργειας για την οποία κόπτεται ολόκληρη η υφήλιος υπό το φως των δραματικών αλλαγών που φέρνει η κλιματική αλλαγή, χρειάζονται από 5 έως 10 χρόνια για να ξεκινήσει μία επένδυση στην Ελλάδα;

Πόσο πιο κραυγαλέα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα; Αυτή είναι η χώρα που δηλώνει «open for business»; Φαντάσου και να μην ήταν…

Αποτελεί βεβαίως στοιχείο απολύτως αισιόδοξο το γεγονός ότι συστάθηκε μία επιτροπή με αντικείμενο την εκπόνηση προτάσεων για τη συντόμευση του διαστήματος που χρειάζεται για την έκδοση αδειών παραγωγής «πράσινης» ενέργειας. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι τούτο συνέβη μόνον κατόπιν της έκδοσης νέας ευρωπαϊκής οδηγίας, υπ’ αριθμόν 2018/2001, η οποία προβλέπει προθεσμία δύο ετών, με παράταση ενός έτους σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για την έκδοση των σχετικών αδειών και της ανάγκης να προσαρμοστούμε στις προβλέψεις της.

Όλα αυτά, δε, στην ενέργεια. Δηλαδή σε έναν από τους πλέον δυναμικά αναπτυσσόμενους κλάδους της οικονομίας και σε μία εποχή κατά την  οποία η «απολιγνιτοποίηση» είναι προτεραιότητα.

Στα «λοιπά» τι να πούμε; Ακριβέστερα, δε, τι να πούμε για την οδύσσεια που υφίσταται καθημερινά η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, καθώς για τις «μεγάλες» επενδύσεις υπάρχει τουλάχιστον μία «αίσθηση» fast track, ελέω Α. Γεωργιάδη;

Η βασική ατζέντα επί της οποίας εξελέγη η παρούσα κυβέρνηση αφορούσε στην προώθηση μεταρρυθμίσεων για την υλοποίηση των οποίων απουσίαζε η βούληση κατά την προηγούμενη οκταετή μνημονιακή περίοδο.

Εφόσον αυτή η ατζέντα  ικανοποιηθεί, τότε και μόνον τότε θα είμαστε «open & ready for business», όπως λέγει ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης, υπενθυμίζοντάς μας ότι  σε αυτόν εναπόκειται το συγκεκριμένο έργο.

Καλώς ή κακώς, στη διάρκεια της μνημονιακής της περιόδου η χώρα μας δεν κατόρθωσε να θεραπεύσει τα κακώς κείμενα, παρά μόνον εν μέρει. Παρά ταύτα μπόρεσε να αντιστρέψει τις εντυπώσεις και το «κλίμα» που επικρατούσε γι' αυτήν.

Οι δυνατότητές της, όμως, να παράξει πλούτο συρρικνώνονται σημαντικά από τις στρεβλώσεις και τις δυσλειτουργίες που ακόμη τη συνοδεύουν. Η «ένοχη λίστα» είναι απολύτως γνωστή σε όλους, συμπεριλαμβανομένης προφανώς και της κυβερνήσεως.

Όπως γνωστή είναι και η δουλειά που απαιτείται για τη μείωσή της…