Το «προϊόν» Ελλάδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από μία δεκαετία κρίσης και της αρνητικής ειδησεογραφίας που τη συνόδευσε, οι προσπάθειες «rebranding» που εμφανίζεται να καταβάλλει η παρούσα κυβέρνηση αναφορικά με το «προϊόν» Ελλάδα είναι όχι μόνον ευπρόσδεκτες αλλά και απαραίτητες.

Ουδέποτε κατά το παρελθόν υπέστη η ελληνική οικονομία παρόμοιο διασυρμό στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, όπως αυτόν που βίωσε κατά τη διάρκεια της πολυετούς κρίσης της.

Ο τρόπος με τον οποίο εκλαμβάνει και αντιμετωπίζει ο διεθνής περίγυρος τη χώρα μας αντικατοπτρίζεται, δε, σε κάθε έκφανση της οικονομικής δραστηριότητας, από τις αγορές ομολόγων ή αγαθών και υπηρεσιών έως τις άμεσες ξένες επενδύσεις στον τόπο μας.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι προσπάθειες αναμόρφωσης του «brand» Ελλάδα, ως χώρας η οποία έχει επιστρέψει σε καθεστώς κανονικότητας και επιπροσθέτως έχει καταστεί ελκυστικός επενδυτικός προορισμός, μετά από πολύχρονες μεταρρυθμίσεις, μόνον ευεργετικά μπορούν να επιδράσουν στην πορεία της οικονομίας.

Μπορούν, όμως, να οδηγήσουν και σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα, εάν οι αναβαπτισμένες προσδοκίες του εξωτερικού δεν ικανοποιηθούν από την εγχώρια κατάσταση. Εάν επαναληφθεί, δηλαδή, για ακόμη μία φορά, η γνωστή ιστορία διάψευσης αυτών των προσδοκιών, όπως σε τόσες και τόσες ιστορίες επιχειρηματικής αποτυχίας κατά το παρελθόν.

Έτσι, λοιπόν, όσο απαραίτητο κι αν είναι για τον φίλτατο υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Α. Γεωργιάδη να αναλαμβάνει -με ίδιες δυνάμεις- το «ξεμπλοκάρισμα» σημαντικών επενδυτικών προγραμμάτων, άλλο τόσο καίριας σημασίας είναι η διαμόρφωση συνθηκών πρόσφορων προς το επιχειρείν για το σύνολο των επενδυτικών προσπαθειών ανά την Επικράτεια.

Μπορεί η απεμπλοκή «εμβληματικών» επενδύσεων να συνοδεύεται από σημαντικά οικονομικά και πολιτικά οφέλη, περιορισμένη υπηρεσία, όμως, προσφέρει στη λοιπή επιχειρηματική δραστηριότητα αυτού του τόπου.

Αντίθετα, η πρακτική αυτή δημιουργεί συνθήκες δυνητικής αδράνειας και άρα διαιώνισης των προβλημάτων που υφίστανται στην ευρύτερη οικονομία και τα οποία χαρακτηρίζουν μακροπρόθεσμα τον τρόπο με τον οποίο η διεθνής επενδυτική κοινότητα την αντιμετωπίζει.

Έτσι, λοιπόν, όσο «θεάρεστες» κι αν είναι -τόσο επικοινωνιακά όσο και από πλευράς ουσίας- περιστάσεις όπως αυτή της συνάντησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με την ηγεσία της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας Pfizer μετά την απόφασή της να δημιουργήσει στη Θεσσαλονίκη ένα από τα έξι ψηφιακά εργαστηριακά της κέντρα (digital hubs) ή της συμμετοχής του στο επιχειρηματικό δείπνο που ανέλαβε να διοργανώσει γι' αυτόν ο Αμερικανός υπουργός Εμπορίου Ουίλμπουρ Ρος, άλλο τόσο σημαντική είναι η διαμόρφωση ενός «προϊόντος» που θα ανταποκρίνεται στις νέες επενδυτικές προσδοκίες.

Πρόκειται, δε, για ακριβώς τις ίδιες προσδοκίες που τρέφονται και εγχωρίως, τόσο εκ μέρους της ελληνικής επενδυτικής κοινότητας όσο και του εκλογικού σώματος της χώρας.

Κριτήριο και μέτρο για την επιβεβαίωση ή διάψευση αυτών των προσδοκιών αποτελεί μόνον η καθημερινότητα. Επιχειρήσεων και πολιτών.

Εάν δεν υπάρξει διάχυση στην υπόλοιπη οικονομία, της όποιας βελτίωσης σημειωθεί για τις λεγόμενες εμβληματικές επενδύσεις, τότε το κακό θα είναι διπλό, καθώς πέραν της διάψευσης των προσδοκιών θα υπάρξει και η εδραίωση μίας πεποίθησης περί διακριτικής μεταχείρισης.

Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένης της διαδικασίας «αναβάπτισης» του ελληνικού «προϊόντος» στην οποία εμφανίζεται να έχει επιδοθεί η κυβέρνηση, η επιτάχυνση του μεταρρυθμιστικού έργου αποτελεί μονόδρομο.

Αυτός δεν είναι και ο δρόμος για την περίφημη ανάκτηση της αξιοπιστίας μας έναντι εταίρων και δανειστών, ούτως ή άλλως;