«Πουλώντας» Ελλάδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η προσπάθεια που εμφανίζεται να καταβάλλει ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, να «πουλήσει» την Ελλάδα ως ελκυστικό επενδυτικό προορισμό σε επιχειρηματίες όπως ο Ναγκίμπ Σαουίρις, που είδε χθες ή ο Αλ Ουαλίντ, που θα δει αύριο, αποτελεί ασφαλώς «θεάρεστη» πράξη.

Όχι μόνον διότι η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας αντιμετωπιζόταν κατά το παρελθόν σχεδόν ως «ποινικό αδίκημα» και πλέον αποκτά την προσήκουσα θέση της ως μέσο ανάκαμψης και ευημερίας αυτού του τόπου, όσο κυριότερα, διότι η επικοινωνία του πρωθυπουργού -ελπίζουμε συχνή- με εκπροσώπους της επενδυτικής κοινότητας τον φέρνει -αναγκαστικά- σε επαφή με όσα εκείνοι ζητούν ώστε να επενδύσουν στον τόπο μας. Και είναι πολλά.

Είναι ενδεχομένως χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί σχετικά με τις τοποθετήσεις κεφαλαίων στην Ελλάδα η έκβαση της επένδυσης -άνω του μισού δισ. ευρώ όταν ολοκληρωθεί- στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου, για την οποία -μετά από περίπου 8 χρόνια προβλημάτων- ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Α. Γεωργιάδης, εκφράζει τη βεβαιότητα ότι… θα «ξεκολλήσει».

Για το «ξεκόλλημά» της, δε, επιστρατεύει την ίδια ομάδα προσώπων με την οποία υποστηρίζει ότι «ξεκόλλησε» το Ελληνικό και με την οποία θα ασχοληθεί για το «ξεκόλλημα» της επένδυσης στην Κασσιόπη στην Κέρκυρα, και για την  επανεκκίνηση του διαγωνισμού για την ΕΛΒΟ.

Ανεξαρτήτως της έκβασης των προσπαθειών του φίλτατου κ. Γεωργιάδη, -προς τον οποίο ειλικρινώς ευχόμεθα κάθε τύχη- αυτό το οποίο προβάλλει ως κοινή συνισταμένη όλων αυτών των υποθέσεων (Ελληνικό, Αφάντου, Κασσιόπη) είναι ότι ξεκίνησαν ως «ιδιωτικοποιήσεις» και στη συνέχεια «κόλλησαν» κατά τρόπο απόλυτο και καθοριστικό, επί σειρά ετών, στο πολυδαίδαλο επιχειρηματικό τοπίο που προσφέρει η χώρα μας.

Ένα τοπίο από το οποίο καμία «ομάδα» -όσο καλή κι αν είναι- δεν μπορεί να «ξεκολλήσει» τη χώρα, εάν δεν υπάρξουν προηγουμένως βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μεταβάλουν κατά  τρόπο ριζικό το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα.

Η «ομάδα» του κ. Γεωργιάδη μπορεί να αποδειχθεί επιτυχής για την μία ή την άλλη περίπτωση, εύλογα όμως, δεν μπορεί να επωμιστεί το μεταρρυθμιστικό έργο που απαιτεί συνολικά η χώρα ώστε να απαλλαγεί από προβλήματα αντίστοιχα των οποίων κόλλησαν όλες τις παραπάνω επενδύσεις τα προηγούμενα χρόνια.

Το ατυχές της υπόθεσης, δε, δεν είναι μόνον ότι κόλλησαν αυτές οι επενδύσεις αλλά ότι διαψεύστηκαν οι επιχειρηματικές προσδοκίες που τις συνόδευαν και στο σημείο αυτό επανερχόμαστε στην προσπάθεια που καταβάλλει σήμερα ο πολιτικός προϊστάμενος του κ. Γεωργιάδη, ο κ.Μητσοτάκης.

Ακόμη κι αν αποδειχθεί άριστος ως «πωλητής» του προϊόντος που ακούει στο όνομα «Ελλάδα», η επιτυχία του έργου του εναπόκειται σε όσα θα συναντήσουν από εκεί και μετά όποιοι τον ακούσουν και επενδύσουν τα χρήματά τους στην πατρίδα μας.

Στο «μετά», δε, ακόμη υστερούμε.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο αγώνας ταχύτητας που εμφανίζεται να καταβάλλει η παρούσα κυβέρνηση για την προώθηση μεταρρυθμίσεων, στην δημόσια διοίκηση και στο φορολογικό καθεστώς, οφείλει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει όλες εκείνες τις παρεμβάσεις που «αμέλησε» να κάνει η χώρα μας κατά τα χρόνια της κρίσης.

Όλα εκείνα τα «βαρίδια» που την κρατούν «κολλημένη» στην αναιμική ανάπτυξη και στην υψηλή ανεργία, παρά την εσωτερική υποτίμηση όλων αυτών των ετών και τις επενδυτικές ευκαιρίες που τούτη ανέδειξε.

Έτσι, καλό είναι να θυμόμαστε ότι, δεν αρκεί να πουλάς το προϊόν αλλά και να το «υποστηρίζεις» μετά την πώληση, ώστε να προκόψεις…