Ο Ιανός του επιχειρείν

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Προφανώς οι νόμοι δεν πρέπει να τηρούνται στο «περίπου» και -επίσης προφανώς- ανέκαθεν υπήρχαν «καθαρόαιμοι» απατεώνες όπως και καθ’ όλα έντιμοι και  νομοταγείς πολίτες.

Όμως στις ημέρες μας, κατά τις οποίες προσδοκούμε οικονομική και κοινωνική ανάταση διαμέσου της επιχειρηματικότητας, χρήσιμο θα ήταν να θυμόμαστε πως τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα, ιδίως όταν οι νόμοι και οι εγκύκλιοι που τους συνοδεύουν, συχνά σε μεγάλους αριθμούς, είναι ανοικτοί σε… ερμηνεία.

Όταν, για παράδειγμα, η ορθή τήρηση της φορολογικής νομοθεσίας μπορεί να άπτεται του τρόπου με τον οποίο η τάδε ή η δείνα Εφορία θα ερμηνεύσει την όποια εγκύκλιο ή απόφαση, τότε η παραβατικότητα καθίσταται μέγεθος σχετικό. 

Όχι μόνο για τις επιχειρήσεις αλλά για οποιονδήποτε φορολογούμενο πολίτη αυτής της χώρας.

Έτσι, λοιπόν, σε μία χώρα στην οποία επί σειρά ετών η επιχειρηματικότητα ήταν σχεδόν «ποινικοποιημένη» εξαιτίας και του τρόπου με τον οποίο προσπαθούσε να επιβιώσει εν μέσω ενός αναποτελεσματικού κράτους -το οποίο τελούσε σε καθεστώς ασυλίας με την επίκληση λόγων… «δημοσίου συμφέροντος»-, ίσως θα έπρεπε να τα ξαναδούμε τα πράγματα.

Κυρίως, διότι εναπόκειται σε αυτό το κράτος να διαμορφώσει συνθήκες υπό τις οποίες η τήρηση της νομοθεσίας θα είναι «ευχερέστερη» από πολίτες και επιχειρήσεις και δεν θα αφορά ούτε σε ζητήματα ερμηνείας, ούτε εποπτείας.

Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο δεν αφορά μόνο σε παραμέτρους όπως οι φορολογικοί συντελεστές ή οι ασφαλιστικές εισφορές, το εκάστοτε ύψος των οποίων έχει συνδεθεί με το αντίστοιχο της παραβατικότητας αλλά κυριότερα, για τον ρόλο που διαδραματίζει η πολιτεία ως εποπτικός φορέας της ομαλής λειτουργίας της αγοράς.

Διότι σαφώς αποτελεί πρόσκληση στην παραβατικότητα, για παράδειγμα,  για το λιανεμπόριο, η ύπαρξη παρεμπορικών δραστηριοτήτων στο κατώφλι του, οι οποίες προσωποποιούν τον αθέμιτο ανταγωνισμό, «αυτοεξαιρούμενες» των δαπανών που συνοδεύουν τη λειτουργία μίας επιχείρησης, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των σχετικών φορολογικών ή ασφαλιστικών.

Γιατί πρέπει να περιμένουμε από τον οποιονδήποτε μαγαζάτορα στο κέντρο της Αθήνας να τηρεί απαρέγκλιτα τη νομοθεσία, όταν μπροστά από το μαγαζί του έχουν «στρατοπεδεύσει» παράνομοι πλανόδιοι πωλητές αγαθών;

Αντίστοιχα, όταν οι οργανωμένοι χώροι εγκατάστασης βιομηχανικών δραστηριοτήτων (ΒΙΠΕ) αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία στην πατρίδα μας, πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε ότι οι άτυπες βιομηχανικές συγκεντρώσεις που έχουν ξεπηδήσει σε σειρά περιοχών -σαφώς περισσότερων των υφιστάμενων ΒΙΠΕ- θα τηρούν στο ακέραιο την περιβαλλοντική ή όποια άλλη σχετιζόμενη νομοθεσία;

Το επιχειρείν έχει συχνά δύο πρόσωπα στην πατρίδα μας.

Η εναλλαγή, δε, μεταξύ αυτών των προσώπων άπτεται -κατά κανόνα- από τις δοκιμασίες που έχει θέσει ενώπιόν του η πολιτεία και του τρόπου με τον οποίο αυτό θα επιλέξει να τις υπερβεί.

Εάν η παρούσα κυβέρνηση επιθυμεί όντως να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας διαμέσου της επιχειρηματικότητας, τότε οφείλει να θέσει σε τάξη πρώτα από όλα τους κανόνες του παιχνιδιού.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά -είτε εξαιτίας του τρόπου ερμηνείας της κείμενης νομοθεσίας, είτε εξαιτίας πλημμελούς εποπτείας της αγοράς- είναι αδιανόητο να υφίστανται και οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελούν κίνητρο παραβατικότητας.

Εντέλει, ας κάνουμε απλούς τους κανόνες, μήπως και βρεθούν περισσότεροι που θα τους τηρούν, δίχως -θεμιτές ή αθέμιτες- «δικαιολογίες» του κάθε είδους, περί του αντιθέτου…