Εκλογές στα.. μουγγά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κάνουμε εκλογές… στα μουγγά. Αν χαμηλώσουμε, δε, την ένταση του ήχου στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, θα είναι σαν να κάνουμε εκλογές σε στυλ… βωβού κινηματογράφου.

Εικόνες που ενδεχομένως έχουν το αφήγημά τους αλλά που κυλούν… αθόρυβες ενώπιόν μας. Στην περίπτωση του ντιμπέιτ, δε, θα είναι σαν να είναι κλειστή η τηλεόραση, μετά το ναυάγιο της διακομματικής για τη διοργάνωσή του.

Όχι ότι το ζητούμενο είναι οι εικόνες μίας άλλης εποχής, τότε που ορδές εποχούμενων πολιτών όργωναν τους δρόμους της Αθήνας ή άλλων μεγάλων πόλεων, κραδαίνοντας κομματικά σημαιάκια και αλαλάζοντας υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος.

Όμως όσα διαδραματίζονται ενόψει της εθνικής κάλπης δεν αντιστοιχούν ούτε καν σε όσα βιώσαμε πριν την κάλπη των ευρωεκλογών, με την προεκλογική ένταση να βρίσκεται σε σαφώς χαμηλότερα επίπεδα από ό,τι μόλις… προ μηνός.

Ίσως το φαινόμενο να οφείλεται στην εκτίμηση των πολιτών σχετικά με την έκβαση του συγκεκριμένου εκλογικού αγώνα, κάτι που αποτυπώνουν εξάλλου και οι δημοσκοπήσεις, με τη λεγόμενη «παράσταση νίκης».

Ίσως να οφείλεται ακόμη και στην πεποίθησή τους ότι η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος θα είναι σημαντική, όπως την προσδιορίζουν οι ίδιες δημοσκοπήσεις στην καταγραφή της πρόθεσης ψήφου.

Όμως είναι σίγουρο πως όσο κι αν θα ήθελαν οι πολίτες να διατηρήσουν νηφάλιο το προσκήνιο, εάν τα κόμματα και δη τα κυριότερα δεν επιθυμούσαν το ίδιο, τούτο δεν θα συνέβαινε. 

Γιατί, όμως, εμφανίζονται να… απεμπολούν την πόλωση οι λεγόμενοι «μονομάχοι της εξουσίας»; Γιατί δεν επιδιώκουν έτσι μεγαλύτερη συσπείρωση μεταξύ των οπαδών τους;

Οι λόγοι ίσως εντοπίζονται όχι στους δύο κυριότερους διεκδικητές της εξουσίας αλλά στους -μικρότερης εκλογικής ισχύος- αντιπάλους τους.

Δεδομένης της σημασίας που έχει στην εξασφάλιση ή μη αυτοδυναμίας εκ μέρους του πρώτου κόμματος ο αριθμός των πολιτικών κομμάτων που θα εισέλθουν στη Βουλή, τα δύο κυριότερα κόμματα ή ακριβέστερα ο πρωταγωνιστής των ημερών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αλλά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, Νέα Δημοκρατία, φροντίζει να απέχει πολωτικών τακτικών που θα έστρεφαν το φως της δημοσιότητας στους εκ δεξιών αντιπάλους της.

Με άλλα λόγια, η ΝΔ δεν επενδύει στην πόλωση και απέχει αντιδικιών ή ακόμη και αναφορών στους αντιπάλους της, εστιάζοντας στον προγραμματικό της λόγο, ούτως ώστε να μην υποβοηθήσει έτσι την Ελληνική Λύση ή και τη Χρυσή Αυγή στην εξασφάλιση μεγαλύτερου μεριδίου της προτίμησης του εκλογικού σώματος.

Για τη Μέρα25, του φίλτατου Γιάνη (με ένα ν) μάλλον ελάχιστα μπορεί να πράξει.

Ακόμη και το περίφημο Μακεδονικό ζήτημα, που τόσο βάρυνε στην προεκλογική ατζέντα των ευρωεκλογών ή και νωρίτερα, εμφανίζεται να απουσιάζει από την τρέχουσα προεκλογική ρητορική.

Για να μην αδικήσουμε κάποιους, κυριαρχούν ωστόσο τα ελληνοτουρκικά στην επικαιρότητα, ούτως ή άλλως και ανεξαρτήτως της ρητορικής των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, αναπροσανατολίζοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Ας μην ξεχνάμε, δε, ότι οι τρέχουσες είναι εκλογές που διεξάγονται μέσα στο κατακαλόκαιρο και στα «μπάνια του λαού», με αυξημένο έτσι το ρίσκο μεγάλης αποχής, δεδομένου ότι οι «διακοπές» για πολλούς από όσους πάνε θα έχουν ξεκινήσει στις 7 Ιουλίου.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλο μέρος «αυτού» που είχε να εκφράσει το εκλογικό σώμα στην κάλπη, το εξέφρασε -μετά από 4 χρόνια- σε εκείνην των ευρωεκλογών, εκτονώνοντας έτσι, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό, την πολιτική ένταση.

Όπως και να έχει, αυτή η προεκλογική «ηρεμία» ίσως επιτρέψει την επικέντρωση του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης όντως στον προγραμματικό λόγο των κομμάτων, κάτι που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απαραίτητα ως… αρνητικό.