Η ώρα της Ευρώπης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ωμός εκβιασμός, για την τροπή που θα μπορούσαν να λάβουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το κυπριακό ζήτημα, καθώς και έκφραση δυσφορίας για τις έως τώρα ευρωπαϊκές αποφάσεις.

Το non paper που φέρεται, σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος», να απέστειλε στα κράτη μέλη της ΕΕ -πλην Κύπρου- η Τουρκία, αποκαλύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας την ενόχληση της Άγκυρας σχετικά με την έως τώρα στάση της ΕΕ επί του ζητήματος των τουρκικών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και τις στοχεύσεις της πολιτικής της στην Αν. Μεσόγειο, οι οποίες εκφεύγουν της «πεπατημένης» που ορίζει το διεθνές δίκαιο.

Με ημερομηνία 16 Ιουνίου -άρα, προ της πρόσφατης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου-, η Τουρκία προχωρά σε μπαράζ απειλών και προειδοποιήσεων, ζητώντας ευθέως από την ΕΕ να παραμείνει «ουδέτερη» στην υπόθεση αυτή και να μην ενεργήσει ως «δικαστήριο κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τα θαλάσσια σύνορα».

Υποδεικνύει πως μια ενδεχόμενη ευρωπαϊκή απόφαση κατά των τουρκικών δραστηριοτήτων στην ΑΟΖ «θα ήταν λάθος» και προειδοποιεί ότι θα προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στην «αποδυναμωμένη εικόνα» που ήδη εκπέμπει η Ε.Ε. ως «προκατειλημμένος παράγοντας στην περιοχή».

Μόλις τέσσερις ημέρες μετά, στις 20 Ιουνίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμπεριλάμβανε στο κοινό ανακοινωθέν του σκληρή -για τα μέτρα του- φρασεολογία κατά της Τουρκίας, καταδίκαζε τις ενέργειές της στην Αν. Μεσόγειο και την κυπριακή ΑΟΖ και τόνιζε ότι «η ΕΕ θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και είναι έτοιμη να αντιδράσει καταλλήλως και με πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο».

Υπό το πρίσμα αυτό, η ΕΕ έκανε ακόμη ένα βήμα -απολύτως απαραίτητο υπό τις περιστάσεις- προς τη σωστή κατεύθυνση, εκείνη δηλαδή της υπερίσχυσης του διεθνούς δικαίου, έναντι του «δίκαιου του ισχυρότερου», που πρεσβεύει η Τουρκία.

Το εύρος της προσήλωσής της σε αυτή την κατεύθυνση θα καταδείξει -εντέλει- και τον ακριβή ρόλο που διαδραματίζει σήμερα η ΕΕ και εάν μπορεί όντως να μετεξελιχθεί από οικονομικός και πολιτικός φορέας, σε διεθνή -υπολογίσιμη- δύναμη. Αυτή η ώρα, δε, μάλλον… έρχεται άμεσα.

Το τουρκικό non paper είναι ίσως αποκαλυπτικό ως προς τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεται ο ρόλος της ΕΕ από τη γείτονα, όμως, μόνον η πορεία των πραγμάτων μπορεί να καταδείξει τον βαθμό αλλά και την ισχύ της ευρωπαϊκής αποφασιστικότητας.

Ούτως ή άλλως, ο φίλτατος κ. Α. Τσίπρας υπαινίχθη ευθέως, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξής του στο CNN, ότι καλή και σημαντική η «αλληλεγγύη ηθικού χαρακτήρα» εκ μέρους της ΕΕ, αλλά η ουσιαστική βοήθεια θα έρθει από τις χώρες οι εταιρίες των οποίων συμμετέχουν στις έρευνες και εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Όπως είπε, «… εδώ δεν πρόκειται απλά για μία αλληλεγγύη ηθικού χαρακτήρα -βεβαίως είναι και αυτό πάρα πολύ σημαντικό-, αλλά όταν γνωρίζει ο Γάλλος πρόεδρος ότι η TOTAL κάνει έρευνες και εξορύξεις στην περιοχή και έρχεται από την άλλη πλευρά αυθαιρέτως, μονομερώς, μία κρατική εταιρεία της Τουρκίας -και ενδεχομένως πίσω από αυτές τις κινήσεις υπάρχει και το υπονοούμενο ότι μπορεί να εμποδιστούν αυτές οι δραστηριότητες, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, έχουν οικονομικές επιπτώσεις κ.λπ.-, αντιλαμβάνεστε ότι δεν πρόκειται ούτε η Γαλλία, ούτε καμία άλλη χώρα αυτό να το αφήσει έτσι».

Με άλλα λόγια, καλή η ρητορική περί ταυτόσημων ελληνικών και ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά ιδιαιτέρως χρήσιμη και η παρουσία κρατών τα οποία μπορούν να συνδιαλλαγούν με την Τουρκία στη γλώσσα που αυτή καταλαβαίνει καλύτερα.

Ρεαλιστικό ίσως το σκεπτικό, όμως, πού ακριβώς «αφήνει» τη -σημερινή- ΕΕ;