Είναι μαραθώνιος και όχι σπριντ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, που υπόσχονται αμφότεροι οι διεκδικητές της εξουσίας, Α. Τσίπρας και Κυρ. Μητσοτάκης, αποτελούν το προφανές εθνικό ζητούμενο.

Όχι μόνον υπό το φως των σχεδόν 850.000 ανέργων που -επισήμως- διαθέτει η χώρα αλλά και της δομής και του ύψους της αμοιβής των υφιστάμενων θέσεων εργασίας.

Αν όμως θέλουμε περισσότερες και καλύτερες δουλειές, μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων, όπως υποστήριξε και χθες από την Πάτρα ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης, τότε η συζήτηση οφείλει να επιστρέψει στα θεμελιώδη και να πάψει να περιστρέφεται πέριξ συνθημάτων ή πηχυαίων τίτλων.

Για παράδειγμα, αρκεί άραγε η υπογραφή δύο υπουργικών αποφάσεων για να ξεκολλήσει το έργο του Ελληνικού, όταν ακόμη δεν έχει λήξει η υπόθεση του διαγωνισμού για το καζίνο που μέλλει να κατασκευαστεί εκεί;

Ας μην ξεχνάμε, φίλτατοι, ότι κατά τη διάρκεια της μνημονιακής οκταετίας που βίωσε η χώρα μας, το πολιτικό της προσωπικό, διαφόρων χρωματισμών, εμφάνισε κολοσσιαία αντίσταση -υποβοηθούμενο από συντεχνίες και κλαδικά ή τοπικά συμφέροντα, αλλά βεβαίως και από τους συμμετέχοντες στο πελατειακό κράτος- στην προώθηση μεταρρυθμίσεων.

Στην τρίτη μεταμνημονιακή αξιολόγηση -μετά από τρία διαφορετικά μνημόνια και αφού έχει εκπνεύσει τυπικά και το τελευταίο εξ αυτών- συζητούμε ακόμη για τα θεμελιώδη, δηλαδή -μεταξύ άλλων- για το πώς θα απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας.

Συζητούμε, δηλαδή, για το πώς θα μειωθεί το κόστος που από «κούνια» έχουν όλες οι μεταποιητικές επιχειρήσεις αλλά και κάθε κλάδος της οικονομίας και θα διαμορφωθεί σε επίπεδα αντίστοιχα με εκείνα των κυριότερων ανταγωνιστών μας.

Μετά από οκτώ χρόνια «μεταρρυθμίσεων», η χώρα μας ακόμη δεν έχει λύσει τα βασικά της προβλήματα.

Υποφέρει από τρομακτικές καθυστερήσεις στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης, από γραφειοκρατία κάθε είδους, από αδιαφάνεια, από απουσία σταθερότητας στο φορολογικό της σύστημα και από έναν τερατωδώς αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα.

Η «θεραπεία» αυτών των προβλημάτων δεν πρόκειται να συμβεί ούτε εν μία νυκτί, ούτε με δύο ή ακόμη και δέκα υπουργικές υπογραφές, ούτε καν εάν το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού έχει την εποπτεία των νέων -μεγάλων- επενδύσεων.

Η οικονομία δεν είναι μόνον το «νέο» ή το «μεγάλο» αλλά το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.  

Μία νέα φορολογική πολιτική, όπως αυτή που περιέγραψε χθες από την Πάτρα ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης (διατήρηση αφορολόγητου ορίου, μείωση εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στο 9% για εισοδήματα έως 10.000, αφορολόγητο 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, μείωση φόρου επιχειρήσεων στο 20% εντός διετίας και φορολογίας μερισμάτων στο 5%, υπεραποσβέσεις, κατάργηση τέλους επιτηδεύματος, κ.λπ.) αποτελεί ασφαλώς θεάρεστη εξέλιξη.

Όμως, μόνον αυτή δεν αρκεί, όπως ο ίδιος περιέγραψε χθες. Απαιτούνται πολλά περισσότερα.

Πρόκειται για ένα έργο το οποίο απαιτεί -κυριολεκτικά- έναν μαραθώνιο αποφασιστικότητας εκ μέρους της επόμενης κυβέρνησης -όποια κι αν είναι αυτή- και βεβαίως ένα ικανό πλήρωμα στα ηνία του τόπου, το οποίο θα μπορεί όντως να διακρίνει εάν υφίσταται… δάσος ή εάν υπάρχουν αρχαία, εκεί όπου ήταν… αεροδρόμιο τα τελευταία 60 χρόνια.

Είναι αλήθεια πως  μία -τουλάχιστον κατ’ όνομα- «αριστερή» κυβέρνηση διαθέτει μεγαλύτερη κοινωνική ανοχή και μπορεί να εφαρμόζει μέτρα που ενδεχομένως θα τύγχαναν ευρύτερων αντιδράσεων εάν προωθούνταν από μία δεξιά ή κεντροδεξιά κυβέρνηση.

Γεγονός που εξηγεί -τουλάχιστον έως έναν βαθμό- τον όγκο -αν όχι την ποιότητα- των μεταρρυθμίσεων που συντελέστηκαν στη χώρα κατά την τελευταία τετραετία.

Ωστόσο, τούτο δεν συνιστά θέσφατο. 

Εάν η επόμενη κυβέρνηση του τόπου διαθέτει αυτοδυναμία ή εάν μπορέσει να εξασφαλίσει ευρύτερη πολιτική νομιμοποίηση μέσω συμμαχιών, οφείλει να εκμεταλλευτεί αμέσως τη λαϊκή εντολή και να μη διστάσει να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

Για ακριβώς αυτούς τους λόγους δεν στήνονται οι κάλπες; Ώστε το εκλογικό σώμα να κάνει τις επιλογές του και να εξουσιοδοτήσει την τάδε ή τη δείνα παράταξη για να κάνει πράξη τον προγραμματικό της λόγο;

Ε, για μία φορά, ας γίνει πράξη «όλο αυτό»!