Η επιβράβευση του αυτονόητου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κατά τρόπο σαφή και απολύτως ευθύ, η καγκελάριος Α. Μέρκελ επιβράβευσε χθες δημοσίως τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα και μέσω αυτού την Ελλάδα, για δύο τινά: πρώτον, για τη Συμφωνία των Πρεσπών και δεύτερον, για την προώθηση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων και την ολοκλήρωση του Γ’ μνημονίου.

Πέρα από τις όποιες ερμηνείες, υποσημειώσεις ή αστερίσκους έχει να προσθέσει κανείς αναφορικά με αυτές τις δύο επιβραβεύσεις, τούτες δεν παύουν να αποτελούν -από κοινού- την επιβράβευση του αυτονόητου.

Την επιβράβευση, δηλαδή, αυτού που όφειλε να έχει γίνει εδώ και χρόνια και επιτέλους στέκει ολοκληρωμένο ή… σχεδόν, για αμφότερες τις περιπτώσεις.

Μπορεί οι δύο «δουλειές» να είχαν γίνει καλύτερα, κατά τρόπο συμφερότερο, υπό ευμενέστερες συνθήκες ή ακόμη και νωρίτερα,  θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, με εύλογο μέτρο δίκιου.   

Ο αντίλογος όμως είναι ότι εντέλει έγιναν… ή περίπου, για αμφότερες και πάλι τις περιπτώσεις.

Στην πρώτη περίπτωση, αυτή των Σκοπίων, η χώρα μας ταλανίζεται επί σχεδόν τρεις δεκαετίες να αποδείξει στη διεθνή κοινότητα κάτι που -κατά τα φαινόμενα- αυτή αδυνατεί να κατανοήσει.

Ως αποτέλεσμα αυτής της απουσίας «κατανόησης», περισσότερες από 140 χώρες παγκοσμίως, μεταξύ αυτών και οι ισχυρότερες του πλανήτη, έχουν ήδη αναγνωρίσει τη γείτονα με την έως τώρα συνταγματική της ονομασία.

Έτσι, για ένα πρόβλημα που όφειλε να μην υπάρχει εδώ και τόσα χρόνια, εμφανίζεται τώρα να δίδεται μία -προφανώς συμβιβαστική- λύση, η οποία αίρει τις ελληνικές αιτιάσεις αναφορικά με την πορεία της γείτονος προς δύο διεθνείς οντότητες, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καίριας  σημασίας τόσο για την ίδια όσο και για τη σταθερότητα στην περιοχή, ενώ διασκεδάζεται και η πλειονότητα των ελληνικών ανησυχιών σε σχέση με τον ρόλο και την πορεία αυτής της χώρας έναντι της δικής μας.

Έγινε, δηλαδή, αυτό που θα όφειλε να είναι το αυτονόητο.

Στη δεύτερη περίπτωση, αυτή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, και πάλι έγινε το αυτονόητο.

Μπορεί προ της υπογραφής του Γ’ μνημονίου ο κ. Α. Τσίπρας να αντιδρούσε λυσσαλέα και με πάθος κατά της οικονομικής πολιτικής των μνημονίων, τόσο από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και από εκείνη του πρωθυπουργού, όμως, τελικά επί των ημερών του κατόρθωσε η Ελλάδα να ολοκληρώσει επιτυχώς ένα μνημόνιο οικονομικών και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, ενώ αλλεπάλληλες κυβερνήσεις προηγουμένως είχαν αποτύχει ως προς αυτό, παρά την προφανή ανάγκη θεραπείας χρόνιων παθογενειών της χώρας μας.

Αυτό ήταν που επιβράβευσε η κα Μέρκελ και σε αυτή την περίπτωση. Το αυτονόητο.

«Ναι μεν αλλά» υπάρχουν -προφανώς και ευλόγως- πολλά, τόσο για τους λόγους για τους οποίους δεν λυνόταν επί τόσα χρόνια η υπόθεση του ονοματολογικού της γείτονος όσο και για την αντίσταση που είχε η Ελλάδα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων.

Στο «δια ταύτα», όμως, αμφότερα αυτά τα ζητήματα εμφανίζονται να βαίνουν προς το τέλος τους.

Κατά πόσον αυτό το τέλος θα είναι αίσιο και επιτυχές, μέλλει βεβαίως να αποδειχθεί, υπό το φως τόσο των προβλημάτων που συναντά ο φίλτατος κ. Ζ. Ζάεφ στην προώθηση των απαραίτητων συνταγματικών αλλαγών, αλλά και των εγχώριων πολιτικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει ο Έλληνας ομόλογός του, όσο και σε ό,τι αφορά στην ικανότητα της χώρας μας να σταθεί από οικονομικής πλευράς στα πόδια της.

Όμως, η προσπάθεια έγινε -με ένα δεδομένο μέτρο επιτυχίας- και αυτήν ήταν που επιβράβευσε χθες η φιλτάτη κα Μέρκελ.

Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.