Βάλτε το στο Σύνταγμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένα και μόνον πράγμα αφορά όλη αυτή η «φασαρία» με τις μεταρρυθμίσεις, όπως η αναμόρφωση του δημόσιου τομέα, η αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, η πάταξη της διαφθοράς, η επιτάχυνση του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης και τόσων άλλων παθογενειών της ελληνικής οικονομίας, που ακόμη στέκουν ως ανάχωμα στην ανάπτυξη: την εξασφάλιση όρων ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού.

Ε, λοιπόν, ας τελειώνουμε με αυτή την υπόθεση, μία και δια παντός και ας τη βάλουμε στο Σύνταγμα, όπως προτείνει ο ΣΕΒ.

Αν και η «ρητή κατοχύρωση της προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού ως δομικού στοιχείου διαφύλαξης του δικαιώματος ανάπτυξης της οικονομικής ελευθερίας και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (άρθρο 106)», που προτείνει ο ΣΕΒ, αναμένεται να απαιτήσει έναν πραγματικό άθλο στο πεδίο της διατύπωσης εκ μέρους των απανταχού συνταγματολόγων, ίσως είναι ο μόνος δρόμος ώστε να βρει επιτέλους η χώρα την υγειά της!

Ούτως ή άλλως, η πλειονότητα των νόμων για την επίτευξη αυτού του στόχου ήδη υπάρχει αλλά παραμένει κενό γράμμα, καθώς αυτοί είτε δεν εφαρμόζονται, είτε καταπατούνται.

Η συνταγματική κατοχύρωσή τους, ωστόσο, θα δώσει ένα άνευ προηγουμένου όπλο στα χέρια του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, ώστε να ελέγχει την κεντρική διοίκηση, όποτε παρουσιάζονται ενώπιόν του περιπτώσεις παραβίασης των όρων ελεύθερου ανταγωνισμού.

Στο πεδίο της φορολογίας, της εποπτείας της αγοράς, της εφαρμογής, εντέλει, της κείμενης νομοθεσίας.

Αρκεί, ο συνταγματικός νομοθέτης να είναι σαφής και ρητός -στον βαθμό που διαθέτει την αναγκαία βούληση-, ώστε η όποια συνταγματική μνεία να συνιστά ρύθμιση και όχι αναφορά, η ερμηνεία της οποίας θα είναι η «χαρά» του κάθε συνταγματολόγου!

Ας το κάνουμε απλό το θέμα, φίλτατοι.

Η καρδιά των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος μας αφορά σε ένα και μόνο ζήτημα: στους όρους του ανταγωνισμού.

Αυτούς -όσο δραστήρια και εάν αποδειχθεί η νεοδιορισθείσα πρόεδρος της αρμόδιας ανεξάρτητης Αρχής- ουδέποτε μπόρεσε να τους προσφέρει στο προσήκον μέτρο διαύγειας και διαφάνειας η Πολιτεία.

Από την πλέον προφανή περίπτωση πώλησης των λεγόμενων προϊόντων-μαϊμού, έως τη φοροδιαφυγή και τα εμπόδια εισόδου που ακόμη παρουσιάζονται σε αγορές και επαγγέλματα, η χώρα μας βρίθει περιπτώσεων παραβίασης των κανόνων υγιούς ανταγωνισμού.

Αντίθετα, συχνά προσομοιάζει σε παράδεισο αθέμιτου ανταγωνισμού, με όσους παραβιάζουν την κείμενη νομοθεσία να βρίσκονται σε προφανές πλεονέκτημα έναντι όσων την τηρούν.

Έτσι, όμως, δεν θα δούμε ποτέ προκοπή. Ποτέ δεν θα μπορέσει η όποια υγιής επιχειρηματικότητα να διαπρέψει και να προσφέρει στον τόπο όσα θα μπορούσε υπό συνθήκες αντίστοιχες εκείνων που απαντώνται στις λοιπές προηγμένες οικονομίες.

Η συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού συνιστά επιπρόσθετα και στοιχείο περαιτέρω εμπέδωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνον όταν ισχύει ισονομία σε όλα τα πεδία, συμπεριλαμβανομένης, ευλόγως, της οικονομίας. 

Κατοχυρώνεται, εντέλει και δια αυτού του τρόπου, η ισότητα των πολιτών ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στο κράτος, αλλά και η υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για τη διατήρηση αυτής της ισότητας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η τρέχουσα συζήτηση για την αναμόρφωση του Συντάγματος οφείλει να συμπεριλάβει πρόνοιες προς την κατεύθυνση της κατοχύρωσης του ελεύθερου ανταγωνισμού στην Ελλάδα.