Τι περιμένετε;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το εντυπωσιακό σε σχέση με όσα ανακοίνωσε χθες το ΣΔΟΕ δεν είναι ότι η παραβατικότητα (φοροδιαφυγή - λαθρεμπορία) υπερβαίνει το 60% στα πρατήρια υγρών καυσίμων.

Στην Ελλάδα ζούμε, εξάλλου, όπου η φοροδιαφυγή έχει αναχθεί εδώ και χρόνια σε... εθνικό σπορ.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως οι φίλτατοι του ΣΔΟΕ κατέληξαν σε αυτό το ποσοστό παραβατικότητας μετά από έλεγχο μόλις 11 πρατηρίων για τη διάθεση υγραερίου κίνησης, εντοπίζοντας 7 περιπτώσεις παραβάσεων (παραβατικότητα 63%) και μετά από ελέγχους σε πέντε πρατήρια υγρών καυσίμων, εντοπίζοντας παραβάσεις σε τρία εξ αυτών  (παραβατικότητα 60%).

Εκτός και εάν πέραν της ουσίας, η υπόθεση αφορά και το πεδίο των... εντυπώσεων.

Εάν θέλουμε μάλιστα να συνεχίσουμε να κινούμαστε στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο, τότε ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, πρώτον, σχετικά με τους λόγους για τους οποίους οι έρευνες του ΣΔΟΕ περιορίστηκαν σε έναν τόσο μικρό αριθμό πρατηρίων, όταν το σύνολο των πρατηρίων υγρών καυσίμων ανά την Ελλάδα κυμαίνεται περί τις 6.000 και δεύτερον -εάν όντως υφίσταται τόσο υψηλή παραβατικότητα-, ως προς την αποτελεσματικότητα του συστήματος ελέγχου που διέπει τη λειτουργία τους...

Διότι, εντέλει, ο γιαλός δεν μπορεί να στράβωσε από τη μία ημέρα στην άλλη...

Για παράδειγμα, μόλις τον Σεπτέμβριο, στα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΑΑΔΕ, το ποσοστό παραβατικότητας των επιχειρήσεων πρατηρίων υγρών καυσίμων που είχαν ελεγχθεί πανελλαδικά, από τις αρχές του έτους έως τον Αύγουστο του 2018, ανερχόταν μόλις σε 15,9%.

Ο έλεγχος αφορούσε το σύστημα εισροών - εκροών σε συνολικά 483 επιχειρήσεις, εντοπίζοντας παραβάσεις σε 77 από αυτές (ποσοστό 15,9%) και συνεχιζόταν για ακόμη 265 επιχειρήσεις.

Παράλληλα, δε, με αυτή τη διαδικασία, οι υπηρεσίες της ΑΑΔΕ είχαν διαβιβάσει για χημική ανάλυση στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες 1.174 δείγματα καυσίμων, εντοπίζοντας ως μη κανονικά τα 153 από αυτά (ποσοστό 13,0%).

Πέραν όμως της όποιας διαφοράς στη στατιστική απεικόνιση της παραβατικότητας, η οποία μπορεί να αφορά τη μέθοδο με την οποία προσεγγίζουν την υπόθεση των ελέγχων το ΣΔΟΕ και η ΑΑΔΕ, υπάρχει και η ουσία, η οποία κατατείνει στο ότι η φοροδιαφυγή και εν προκειμένω και η λαθρεμπορία εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν στη χώρα μας.

Εάν, όμως, είναι όντως έτσι τα πράγματα, τότε η μόνη απορία που μπορεί να έχει κανείς σε σχέση με την αγορά υγρών καυσίμων και τις αρμόδιες Αρχές είναι: «Τι περιμένουν και δεν κάνουν συνεχώς ελέγχους;».

Αφού -εκ των πραγμάτων- η τήρηση της νομιμότητας δεν αποτελεί ζήτημα συνείδησης αλλά επαφίεται αποκλειστικά και μόνον στο αίσθημα της πιθανής τιμωρίας, γιατί δεν υπάρχουν εκτενέστεροι έλεγχοι ως προς τη συνολική λειτουργία αυτής της αγοράς;

Τόσο στο επίπεδο των πρατηρίων πώλησης υγρών καυσίμων και υγραερίου κίνησης, όσο και στα προηγούμενα στάδια παραγωγής, διανομής και εμπορίας αυτών των προϊόντων.

Όταν εντοπίζονται, όπως έγινε κατά τους τελευταίους ελέγχους του ΣΔΟΕ, τόσο περίτεχνες κατασκευές (παράνομες δεξαμενές και δίκτυα αγωγών, καλυμμένες με βιομηχανικό σκυρόδεμα και συνδεδεμένες με   ηλεκτρονικά λιτρόμετρα και ανάλογη εφαρμογή ηλεκτρονικού υπολογιστή), τότε γιατί οι έλεγχοι και δη οι εξειδικευμένοι δεν είναι ο κανόνας αλλά... η δειγματοληπτική εξαίρεση;

Εντέλει, τι περιμένουν οι κάθε λογής αρμόδιοι για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου; Να φθάσει το ποσοστό παραβατικότητας στο 100%;