Ο σούπερ Μάριο… ξέρει!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η βεβαιότητα με την οποία διατύπωσε χθες ο κ. Μ. Ντράγκι την πεποίθησή του ότι τελικά η Ιταλία θα καταλήξει σε συμφωνία με την Κομισιόν ως προς τον προϋπολογισμό της, αντικατοπτρίζει, κυρίως, δύο τινά.

Πρώτον, το -μη αμελητέο- γεγονός ότι είναι σε θέση να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, τόσο ως εκ του ρόλου που διαδραματίζει ως κεντρικός τραπεζίτης της ευρωζώνης, όσο και εκ της εθνικής του προέλευσης και δεύτερον, ότι το κυριότερο εργαλείο με το οποίο η ΕΚΤ αντιμετώπισε την πιστωτική -και κατά προέκταση οικονομική- κρίση, η ποσοτική χαλάρωση (QE), φθάνει τον επόμενο μήνα στο τέλος του και -ασφαλώς- ζητούμενο δεν είναι η πρόκληση μίας νέας αναταραχής στις αγορές.

Το σημείο-κλειδί στην υπόθεση αυτή είναι ο τρόπος τερματισμού του QE, για τον οποίο υπήρξε αρκετά καθησυχαστικός χθες ο κ. Ντράγκι.

Όπως ανέφερε, η ΕΚΤ θα συνεχίσει τις αγορές τίτλων με τον μηνιαίο ρυθμό των 15 δισ. ευρώ έως το τέλος του Δεκεμβρίου 2018, ενώ στη συνέχεια -και ανάλογα με τα εισερχόμενα στοιχεία για τον πληθωρισμό- θα τις τερματίσει, συνεχίζοντας ωστόσο την επανεπένδυση των τίτλων που έχει στην κατοχή της για εκτεταμένο διάστημα και σε κάθε περίπτωση για όσο καιρό είναι απαραίτητο, ώστε να διατηρηθούν ευνοϊκές οι συνθήκες ρευστότητας στην ευρωζώνη.

Με άλλα λόγια, αξιοποιώντας τη γνωστή «υποδόρια» γλώσσα της ΕΚΤ, ο κ. Ντράγκι, αφενός, διασκέδασε τις ανησυχίες σχετικά με τον τερματισμό του QE αλλά και την έκβαση της ιταλικής κρίσης και αφετέρου, απηύθυνε ένα σαφές μήνυμα προς την Ιταλία αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο η ΕΚΤ είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει στο μέλλον τα ομόλογα που αυτή η χώρα εκδίδει.

Πρόκειται για ένα μήνυμα στο επίκεντρο του οποίου, ευλόγως, βρίσκεται η «προθυμία» αυτής της χώρας να τηρήσει τα δημοσιονομικά συμπεφωνημένα τόσο του περασμένου καλοκαιριού, όσο και εκείνα που αφορούν στους θεμελιώδεις κανόνες περί ελλείμματος στην ευρωζώνη.

Μολονότι ουδέν μπορεί να προεξοφληθεί ως προς τις τελικές προθέσεις της ιταλικής πολιτικής ηγεσίας -ιδίως υπό το φως των συνεχιζόμενων αλαλαγμών Μ. Σαλβίνι περί του ιταλικού δημοσιονομικού αυτεξούσιου-, ήδη διαπιστώνεται μία αλλαγή ρητορικής.

Αν και επανέλαβε ότι δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε συμβιβασμούς, ο αρχηγός της Λέγκας δήλωσε χθες ότι επιθυμεί μία συμφωνία με την Κομισιόν, αλλά «με τους δικούς μας όρους».

Κατά πόσον αυτή η τοποθέτησή του αποτελεί προοίμιο μίας σταδιακής εισαγωγής σε «κωλοτούμπα αλά ιταλικά» δεν είναι απολύτως σαφές. Καταδεικνύει, ωστόσο, την ύπαρξη ενδοιασμών σχετικά με την κορύφωση της αντιπαράθεσης με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ακόμη και εκ μέρους του πλέον ακραιφνούς πολέμιού της.

Όπως και να έχει, η διττή τοποθέτηση του ομοεθνούς του, κεντρικού τραπεζίτη της ευρωζώνης κ. Μ. Ντράγκι είναι σαφές ότι προσμετρήθηκε από τον ακραίο Ιταλό ηγέτη.

Ο κ. Σαλβίνι γνωρίζει ότι τυχόν περαιτέρω άνοδος των αποδόσεων των ιταλικών ομολόγων θα αναχαιτίσει τις όποιες αναπτυξιακές τάσεις στην Ιταλία -κάτι που επεσήμανε και ο κ. Ντράγκι-, περικόπτοντας έτσι και το πολιτικό του αφήγημα.

Σε περίπτωση εκτροχιασμού, δε, έχει καταστεί σαφές -όσο και αν αυτό μέλλει να αποδειχθεί- ότι δεν θα υπάρξει δίχτυ σωτηρίας, αντίστοιχο εκείνου που χρησιμοποιήθηκε για την Ελλάδα.

Όλα αυτά, όμως, θα εκτυλιχθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες…