Ο Ελληναράς ποτέ δεν πεθαίνει!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι είδους κοινωνία είναι εκείνη στην οποία ο ένας στους πέντε πιστεύει πως όταν η επιστήμη και η θρησκεία συγκρούονται, δίκιο έχει πάντα η θρησκεία;

Όπως αντίστοιχα, σε τι είδους κατάσταση βρίσκεται μία κοινωνία στην οποία το 16,3% των μελών της εκτιμά ότι ο δρόμος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι η «επαναστατική δράση» και ταυτόχρονα το 16,1% βρίσκεται στην άλλη πλευρά του «οδοφράγματος», πιστεύοντας ότι πρέπει να υπερασπιστεί τη σημερινή κοινωνία «με γενναιότητα απέναντι σε κάθε ανατρεπτική δράση»;

Όποια κι αν είναι η απάντησή σας σε αυτά τα ερωτήματα, τούτη είναι η Ελλάδα του σήμερα, όπως απεικονίστηκε σε παγκόσμια έρευνα αξιών υπό τον τίτλο «World Values Survey», που διεξάγεται από το 1981 με σκοπό να παρακολουθεί την εξέλιξη και τον μετασχηματισμό των βασικών αξιών των πολιτών στις σύγχρονες κοινωνίες.

Στην Ελλάδα διεξήχθη από τη Metron Analysis, με την υποστήριξη της διαΝΕΟσις και του ΕΚΚΕ, βάσει προσωπικών συνεντεύξεων, σε δείγμα 1.200 νοικοκυριών.  

Βάσει αυτής της έρευνας, λοιπόν, σχεδόν ο ένας στους τρεις (27,3%) πιστεύει ότι το επίπεδο διαβίωσής του είναι χειρότερο από εκείνο που είχαν οι γονείς του όταν είχαν την ίδια ηλικία με αυτόν, καταγράφοντας έτσι την οπισθοδρόμηση την οποία σημείωσε η ελληνική κοινωνία στα χρόνια της κρίσης καθώς και τις εσωτερικές αντιφάσεις στις οποίες έχει περιέλθει.

Διότι μόνον ως αντίφαση μπορεί να χαρακτηριστεί η ταυτόχρονη καταγραφή της πεποίθησης ότι «η εργασία αποτελεί καθήκον απέναντι στην κοινωνία (ποσοστό 55,6%) με εκείνην που εκτιμά (ποσοστό 40,1%) ότι το να κάνεις παιδιά είναι επίσης καθήκον απέναντι στην κοινωνία και ενώ ταυτόχρονα κυριαρχεί η άποψη, σε ποσοστό σχεδόν 40%, ότι «όταν μία μητέρα εργάζεται, τα παιδιά υποφέρουν». Όλα αυτά, δε, σε συνδυασμό με την πεποίθηση (σε ποσοστό 62,2%) ότι «το να είναι μια γυναίκα νοικοκυρά είναι το ίδιο ικανοποιητικό όσο το να εργάζεται».

Πρόκειται, δε, για την ίδια κοινωνία η οποία κοιτά πλέον μόνο «προς τα μέσα» καθώς εμπιστεύεται σχεδόν αποκλειστικά (ποσοστό 91,5%) τα άμεσα μέλη της οικογένειας και διαφωνεί κάθετα (σε ποσοστό 90%) με την άποψη ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άξιοι εμπιστοσύνης».

Αν μη τι άλλο, η έρευνα αυτή καταγράφει τις βαθιές επιπτώσεις που είχε -και εξακολουθεί να έχει- στην ελληνική κοινωνία η κρίση την οποία διανύουμε, αναβιώνοντας ορισμένες από τις πλέον ακραίες πεποιθήσεις -ένθεν και ένθεν του φάσματος- περί αρχών και αξιών.

Κάτι ενδεχομένως εύλογο, όταν σχεδόν ο ένας στους τρεις (29%) ανησυχεί μήπως δεν είναι σε θέση να δώσει στα παιδιά του καλή εκπαίδευση και 6 στους 10 Έλληνες ηλικίας 30-49 ανησυχούν «μήπως χάσουν τη δουλειά τους» ή «μήπως δεν μπορούν να βρουν δουλειά».

Όταν δε οι 4 στους 10 απαντούν πως «συχνά» ή «πάντοτε» πρέπει να χρηματίζουν τοπικούς αξιωματούχους και παρόχους υπηρεσιών για να λάβουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται, καθίσταται ενδεχομένως αντιληπτή η ευρύτερη απαξία στην οποία έχει περιέλθει στη γενική συνείδηση η έννοια του «κράτους» και των λειτουργών του.

Πρόκειται για μία σαφή οπισθοδρόμηση και όπως επισημαίνει ο Στράτος Φαναράς, της Metron Analysis, σχολιάζοντας αυτή την έρευνα, «η Ελλάδα στην αλλαγή του αιώνα "συνόρευε" με την κορυφή, ενώ μία δεκαετία μετά, κινδυνεύει να βρεθεί πολύ κοντά στη ζώνη των εκτός Ευρώπης χωρών».