Μία πρώτη «γεύση»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Χρειάστηκε μόνο μία ημέρα συναλλαγών για να δούμε, χθες, για ακόμη μία φορά την απόδοση του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου πάνω από το 4% -και έως το 4,096% στη διάρκεια των συναλλαγών-, ώστε να θυμηθούμε πως… απέχουμε ακόμη σημαντικά από την «κανονικότητα» της ευρωζώνης.

Όχι πως το είχαμε ξεχάσει, εξάλλου, με το ευθέως συγκρίσιμο πορτογαλικό δεκαετές να διαπραγματεύεται περί το 1,796% και τη μεταξύ τους ψαλίδα να στέκει ακόμη περί τις 230 μονάδες βάσης.

Αυτό, όμως, που έφεραν στο προσκήνιο για ακόμη μία φορά οι συναλλαγές στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, χθες, με το σπάσιμο του επιπέδου του 4%, είναι η παράμετρος της ανησυχίας και της αβεβαιότητας.

Σε ένα περιβάλλον το οποίο βαίνει, ούτως ή άλλως, προς μια σταδιακή συρρίκνωση της προσφοράς χρήματος, ελέω της επικείμενης αποκλιμάκωσης της ποσοτικής χαλάρωσης εκ μέρους της ΕΚΤ, βαρύνουν καταλυτικά παράμετροι όπως ο ιταλικός κίνδυνος, το ενδεχόμενο σημαντικών επιπτώσεων από τον εμπορικό πόλεμο που ξεκινούν οι ΗΠΑ, κυρίως με την Κίνα, ή ακόμη και η αύξηση του βασικού επιτοκίου της Τραπέζης της Αγγλίας κατά 25 μονάδες βάσης χθες, μολονότι… απέχει των τεκταινόμενων στην ευρωζώνη.

Όμως, έτσι λειτουργούν οι αγορές και αυτοί είναι οι κανόνες που διέπουν την ύπαρξή τους.

Οι αποδόσεις αποκλιμακώνονται σε περιόδους αυξημένης εμπιστοσύνης και αυξάνονται όταν αυτή εκλείπει, με το επενδυτικό κοινό να στρέφεται προς ασφαλή καταφύγια, όπως αυτό που προσέφεραν χθες τα γερμανικά ομόλογα, τα οποία βίωσαν εκ νέου πτώση αποδόσεων.

Αυτούς τους θεμελιώδεις κανόνες, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται η παράμετρος της εμπιστοσύνης, κατά τα φαινόμενα, ακόμη δεν τους έχουμε πλήρως κατανοήσει στη χώρα μας, παρά τον πολύχρονο (ημι)αποκλεισμό μας από τις αγορές ομολόγων.

Διότι εάν τους είχαμε όντως κατανοήσει, θα είχαμε αντιληφθεί ότι δίχως αξιοπιστία και συνέπεια, δεν ανακτάται η εμπιστοσύνη των αγορών, οι οποίες, ούτως ή άλλως, διέρχονται σήμερα περίοδο ιδιαίτερης αστάθειας.

Δίχως αμφιβολία, την ελληνική εικόνα βάρυναν τόσο οι πρόσφατες τοποθετήσεις Ντράγκι περί waiver και ποσοτικής χαλάρωσης όσο και η έκθεση του ΔΝΤ, σχετικά με τη μεσοπρόθεσμη, όπως εκτιμά ο διεθνής οργανισμός, βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Κυριότερα, όμως, ήδη οι αγορές κοιτούν -και βεβαίως μετά τις 20 του τρέχοντος μηνός ακόμη περισσότερο- κατά πόσον η Ελλάδα μπορεί να τιμήσει τις δεσμεύσεις της και με ίδιες δυνάμεις να εξυγιάνει τα του οίκου της.

Όπως είπε μία «ψυχή» πρόσφατα, προς τους Financial Times, «οι αγορές περιμένουν» να δουν και να αξιολογήσουν, εάν η Ελλάδα θα τηρήσει τα συμπεφωνημένα ή εάν θα αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ των μεταρρυθμίσεων, ενόψει μίας, ούτως ή άλλως, εκλογικής χρονιάς.

Υπό αυτό το πρίσμα, φίλτατοι, αυτό που είδαμε χθες αποτελεί ίσως μόνο μία «πρώτη γεύση» όσων -πολλών- ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.

Μετά από οκτώ χρόνια προγραμμάτων διάσωσης, απώλειας περίπου του ενός τετάρτου του ετησίως παραγόμενου πλούτου και σφοδρής εσωτερικής υποτίμησης κάθε είδους στοιχείων ενεργητικού, η χώρα μας εξέρχεται, τυπικώς, του μνημονιακού της βίου.

Αυτό το «γύρισμα σελίδας», όμως, ελάχιστη αξία θα έχει, εάν δεν κατανοήσουμε την πραγματική φύση των αγορών και την αξία της εμπιστοσύνης στη λειτουργία τους.

Ακόμη, δε, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, αυτή εμφανίζεται εύθραυστη…