Ο «ξενοδόχος» της αγοράς ομολόγων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ελέω των εταίρων και δανειστών της και των αποφάσεών τους στο Eurogroup, η Ελλάδα δεν χρειάζεται να κτυπήσει την πόρτα των διεθνών αγορών, θεωρητικώς, για την προσεχή διετία, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα εμφανίζει τα συμπεφωνημένα πρωτογενή πλεονάσματα.

Αυτά στη θεωρία, διότι στην πράξη, όπως έχει ήδη δηλώσει ο φίλτατος Ευκλ. Τσακαλώτος, η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει το «πράσινο φως» στους τεχνοκράτες του ΟΔΔΗΧ να κρούσουν τη σχετική θύρα, όποτε αυτοί κρίνουν σκόπιμο.

Και τούτο όχι μόνον στο πλαίσιο του όποιου «αφηγήματος» περί επιτυχούς εξόδου από τα μνημόνια αλλά -κυριότερα- ούτως ώστε τα ελληνικά «χαρτιά» να αρχίσουν να αποκτούν «βάθος» στην αγορά ομολόγων και να «κτιστούν» διάφορα επίπεδα ωριμάνσεων αλλά και για τη διασφάλιση της ομαλής επιστροφής της χώρας στις αγορές, όσο το δυνατόν νωρίτερα στη διάρκεια αυτής της διετίας.

«Καλά και άγια» όλα αυτά και ενδεχομένως να τα δούμε να συμβαίνουν, στον βαθμό που το επιτρέψει και ο «ξενοδόχος» της υπόθεσης, ο οποίος εν προκειμένω είναι οι ίδιες οι αγορές.

Σύμφωνα με τη Wall Street Journal και με δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Prolonged Slump in Bond Liquidity Rattles Markets» που υπογράφουν οι Riva Gold και Christopher Whittall, ο «ξενοδόχος ζορίζεται» παγκοσμίως, κυρίως από «ρευστότητα».

Τη δυνατότητα δηλαδή που διαθέτει μία αγορά να απορροφήσει την προσφορά αξιογράφων, δίχως σημαντικές επιπτώσεις στο επίπεδο τιμής τους.

Ο τρόπος προσδιορισμού της δυνατότητας αυτής αποτυπώνεται κυρίως στην ψαλίδα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, η οποία -σύμφωνα με στοιχεία από την πλατφόρμα συναλλαγών «MarketAxess» που επικαλείται το σχετικό δημοσίευμα- διευρύνεται κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους.

Ως κύριος λόγος ύπαρξης αυτού του φαινομένου, το οποίο εντοπίζεται στις κυριότερες αγορές μετοχών, ομολόγων και εμπορευμάτων, είναι η απροθυμία του τραπεζικού τομέα να παράσχει τις απαραίτητες χρηματοδοτήσεις και να αναλάβει έτσι το σχετικό επενδυτικό ρίσκο, υπό το φως της αυστηροποίησης του πλαισίου λειτουργίας του.

Ως αποτέλεσμα, όπως κατέδειξε και η πρόσφατη κρίση που ξέσπασε περί τα ιταλικά ομόλογα αλλά και τις αναδυόμενες αγορές, οι συνθήκες στην παγκόσμια κεφαλαιαγορά μπορούν να επιδεινωθούν ταχύτερα από ό,τι κατά το παρελθόν, καταδεικνύοντας την αδυναμία στην οποία ενδεχομένως να βρεθούν οι αγορές, όταν η ΕΚΤ και άλλες κεντρικές τράπεζες περιορίσουν τα μέτρα τόνωσης της ρευστότητας, όπως η ποσοτική χαλάρωση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του MarketAxess, ο μέσος όρος της ψαλίδας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης στην ανεπτυγμένη αγορά ευρωπαϊκών τίτλων υψηλής απόδοσης σημείωσε άνοδο 24% στη διάρκεια του τρέχοντος έτους ενώ ανοδικές εμφανίζονται και οι τάσεις στην αγορά τίτλων επενδυτικής διαβάθμισης.

Όλα αυτά, δε, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά στη δευτερογενή αγορά ελληνικών ομολόγων, η οποία φημίζεται για την απουσία «ρευστότητας» και «βάθους τιμών».

Παραμέτρων οι οποίες είναι πρωτίστης σημασίας είτε για θεσμικούς επενδυτές με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, είτε και για «hedge funds» ή άλλους επενδυτές βραχυπρόθεσμου ορίζοντα, καθώς καθορίζουν τη δυνατότητα εξόδου τους από μία συγκεκριμένη τοποθέτηση.

Βέβαια, δεν είμαστε ακόμη εκεί.

Ας τα έχουμε όμως υπόψη μας, διότι πέραν της ανάγκης κτισίματος εμπιστοσύνης με τους εταίρους και λοιπούς δανειστές -η οποία αφορά και το ενδεχόμενο «ξήλωμα του πουλόβερ»-, υπάρχει πάντα και ο «ξενοδόχος», τον οποίο οφείλουμε να μην αφήσουμε έξω από όποιο «λογαριασμό» κάνουμε…