Τα ένσημα… μετράνε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς» θέλει το γνωστό στρατιωτικό ρητό, που εμφανίζεται να επιβεβαιώνεται κατά τρόπο… επιστημονικό από αμερικανική έρευνα, βάσει της οποίας η ηλικία «μετρά», όντως, στο επιχειρείν.

Σύμφωνα με έρευνα υπό τον τίτλο «Ηλικία και επιχειρηματικότητα υψηλής ανάπτυξης» (Age and High-Growth Entrepreneurship), που διεξήγαγε ομάδα των πανεπιστημίων των ΗΠΑ, ΜΙΤ και Northwestern σε συνεργασία με το «Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Μελετών» (National Bureau of Economic Research) και το «Γραφείο Απογραφών» (Census Bureau), από το 2007 έως το 2014, επί δείγματος 2,7 εκατ. ιδρυτών επιχειρήσεων, η επιτυχία συναντάται συχνότερα μετά τα 45 έτη ηλικίας.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι, δε, το γεγονός ότι στον «αφρό» της επιτυχίας, ήτοι στο 0,1% των ταχύτερα αναπτυσσόμενων νέων επιχειρήσεων στις ΗΠΑ, η μέση ηλικία του ιδρυτή τους, κατά τον χρόνο έναρξης της δραστηριότητας, ήταν 45 και άνω.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ένας 50άρης έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες (1,8 φορές περισσότερο) από ό,τι ένας 30άρης να δημιουργήσει μία εταιρεία, η οποία θα εξελιχθεί σε «μεγάλη επιχείρηση».

Κατά τους συντάκτες της έρευνας, οι κυριότερες εξηγήσεις αυτού του φαινομένου άπτονται της εμπειρίας που αποκτάται στον εργασιακό χώρο και στην αγορά, της εξειδίκευσης σε επιμέρους γνωστικά πεδία, στο δίκτυο επαφών κ.λπ.

Βάσει αυτών των εφοδίων, άνθρωποι οι οποίοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα επιχειρηματικό εγχείρημα μετά τα 45 έτη ηλικίας έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν από ό,τι όσοι πράττουν το ίδιο σε νεαρότερες ηλικίες, φερειπείν από τα 20 έτη -κάτι συχνό στις ΗΠΑ- έως τα 35-40 έτη ηλικίας.

Εάν, όμως, αυτά τα θεμελιώδη και μάλλον εύλογα, που τεκμηρίωσαν οι φίλτατοι Αμερικανοί βάσει της παραπάνω πολυετούς έρευνας, ισχύουν για τον κόσμο των επιχειρήσεων, γιατί δεν θα έπρεπε να ισχύουν για την ενασχόληση με τα κοινά;. Αυτό που, με καθημερινή ορολογία, ονομάζουμε «πολιτική».

Γιατί θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε το νομοθετείν ή ακόμη και την τύχη μίας ολόκληρης χώρας, σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστική εργασιακή εμπειρία και δεν έχουν αποκομίσει στοιχειώδη «μαθήματα» από την ύπαρξή τους στην αγορά ή σε οποιονδήποτε άλλο τόπο εργασίας;

Βάσει του Συντάγματός μας, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι έχουν όλοι, εάν έχουν συμπληρώσει το κατώτατο όριο ηλικίας και δεν περιορίζονται τα εκλογικά δικαιώματά τους από τυχόν δικαστική απόφαση (άρθρο 51 παρ. 3).

Με άλλα λόγια, σχεδόν όλοι, πάνω από τα 17 έτη ηλικίας δικαιούνται, εφόσον εκλεγούν νομίμως στο βουλευτικό αξίωμα, να νομοθετήσουν επί παντός του επιστητού, δίχως καμία πρότερη εργασιακή εμπειρία, δίχως ούτε καν ένα… ένσημο, που να καταδεικνύει έστω και την ελάχιστη προηγούμενη ενασχόλησή τους με το πώς βγαίνει… το ψωμί σε αυτόν τον κόσμο.

Βεβαίως, δημοκρατία έχουμε και μολονότι αποτελεί ένα ιδιαιτέρως ελλειμματικό πολίτευμα, εξακολουθεί να παραμένει καλύτερο όλων των υπολοίπων, όπως είπε κάποτε μία ψυχή.

Όμως, η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης που έχει κατά νου να προωθήσει η κυβέρνηση, βάσει των έως σήμερα τοποθετήσεών της, θα μπορούσε να αποτελέσει μία λαμπρή ευκαιρία να τα ξανασκεφτούν όλα αυτά οι εθνοπατέρες μας, θεσπίζοντας ως προϋπόθεση, τουλάχιστον του εκλέγεσθαι, μία ελάχιστη εργασιακή προϋπηρεσία.

Ένα ελάχιστο δείγμα ότι όσοι, τυχόν, αποκτήσουν πολιτική εξουσία στο μέλλον θα έχουν τα -όποια- εφόδια μπορεί να τους προσφέρει η γνώση και η εμπειρία του χώρου εργασίας.

Και μετά ας πράξουν όπως τους φωτίσει… ο όποιος Θεός πιστεύουν.