Εναν ΕΝΦΙΑ και… βάλε!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία χώρα στην οποία η φοροδιαφυγή ήταν πάντα «εθνικό σπορ» και πλέον έχει γίνει «επιστήμη», εξαιτίας της υπερφορολόγησης, τα κατασταλτικά μέτρα, μικρή απόδοση μπορούν να έχουν.

Όσους «Ράμπο» και να στείλει η ΑΑΔΕ, η Εφορία ή το ΣΔΟΕ στα πολυτελή κέντρα της Μυκόνου, στα συνεργεία αυτοκινήτων της Λεωφ. Αθηνών, στα ιατρεία του Κολωνακίου ή όπου αλλού, μικρό όφελος θα υπάρξει για τον δημόσιο κορβανά, όπως έχει γίνει σαφές εδώ και χρόνια.  

Εκτός… κι αν υπάρξει κίνητρο ή αλλαγή του συστήματος συναλλαγών εκ βάθρων.

Το μεν κίνητρο, δηλαδή την υιοθέτηση καθολικής έκπτωσης φόρου για τις δαπάνες και άρα τη φορολόγηση του τελικού αποτελέσματος (έσοδα μείον έξοδα), η κυβέρνηση την απορρίπτει ή τουλάχιστον δεν την ενστερνίζεται έως τώρα, τα δε οφέλη από την εκ βάθρων αλλαγή του συστήματος συναλλαγών τα βλέπουμε ήδη.

Σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε και έδωσε χθες στη δημοσιότητα το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), η αύξηση της χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών, ελέω κεφαλαιακών περιορισμών, είχε σαφώς θετικό αντίκτυπο στη φορολογική συμμόρφωση και συνέβαλε τουλάχιστον κατά 50% στην ετήσια αύξηση εσόδων από ΦΠΑ το 2017.

Εάν, δε, η χρήση «πλαστικού χρήματος» (πιστωτικών, χρεωστικών καρτών και λοιπών ηλεκτρονικών τρόπων πληρωμών) επεκτεινόταν στην Ελλάδα σε επίπεδα αντίστοιχα του μέσου ευρωπαϊκού όρου, τα δημόσια έσοδα από ΦΠΑ θα αυξάνονταν κατά 3,3 δισ. ευρώ ή κατά έναν ετήσιο… ΕΝΦΙΑ και κάτι παραπάνω, καθώς πέρυσι αυτό ο φόρος βεβαιώθηκε στα 3,153 δισ. ευρώ.

Δηλαδή, ο «λευκός ελέφαντας» που λέγεται κράτος θα μπορούσε να απεμπολήσει τα όποια έσοδα από έναν φόρο στην περιουσία, ο οποίος επιβάλλεται -ακόμη και σήμερα- επί πλασματικών αντικειμενικών αξιών και συνιστά τροχοπέδη για την ανάκαμψη της κάποτε ακμάζουσας αγοράς ακινήτων, απλώς εάν ενίσχυε τη χρήση του πλαστικού χρήματος.

Εάν ενίσχυε τα κίνητρα για τη χρήση πλαστικού χρήματος -πέραν των περίφημων «λοταριών», εάν αύξανε το «αφορολόγητο» για συναλλαγές δίχως μετρητά και βεβαίως εάν χαμήλωνε τον νόμιμο πήχη για συναλλαγές με μετρητά, σε ευτελή επίπεδα.

Με λίγα λόγια, εάν λάμβανε δραστικά μέτρα για την επέκταση της χρήσης πλαστικού χρήματος.

Το συνολικό δημοσιονομικό όφελος, δε, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο, καθώς ο παραπάνω υπολογισμός δεν περιλαμβάνει τα επιπλέον έσοδα από φορολογία εισοδήματος και ασφαλιστικές εισφορές που σχετίζονται με οικονομική δραστηριότητα η οποία παρέμενε αδήλωτη πριν την εξάπλωση των καρτών πληρωμής.

Βέβαια, είναι ευκολότερο να βάζουμε ένα «χαράτσι» στα ακίνητα, ακόμη κι αν αυτό επιβάλλεται βάσει πλασματικών αντικειμενικών αξιών, παρά να κάνουμε ένα ποιοτικό βήμα αναβάθμισης ολόκληρου του συστήματος συναλλαγών, ώστε αυτό να ανταποκρίνεται σε όσα ισχύουν στην ΕΕ… εδώ και χρόνια.

Εάν οι συναλλαγές σε πλαστικό χρήμα απλώς άγγιζαν τον μέσο κοινοτικό όρο, το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν θα χρειαζόταν να εξαγγέλλει μείωση κατά 30% του ΕΝΦΙΑ σε βάθος διετίας ή τριετίας, αλλά θα μπορούσε να προχωρήσει στην πλήρη κατάργησή του εν μία νυκτί (αν και σε αυτό το κρασί… χωράει πολύ νερό).

Κυριότερα, δε, διαμέσου της επέκτασης της χρήσης πλαστικού χρήματος θα δινόταν ένα καίριο πλήγμα στη φοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί την κυριότερη πηγή οικονομικής και άρα κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας.

Τα ακούει κανείς όλα αυτά;