Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ήταν και παραμένει πάγια θέση της παρούσας στήλης ότι οι κυβερνήσεις οφείλουν να εξαντλούν τη νόμιμη θητεία τους.

Πολύ περισσότερο η παρούσα, υπό το φως της ανάγκης ύπαρξης σταθερότητας ώστε η χώρα να έχει την ευκαιρία και τον χρόνο να ανακάμψει οικονομικά και να συνδράμει έτσι στην διαμόρφωση κλίματος εμπιστοσύνης ως προς την πορεία της.

Όπως, επίσης, ήταν και παραμένει πάγια θέση της παρούσας στήλης ότι -πέραν της ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους- το κυρίαρχο ζητούμενο για την αποτελεσματική και βιώσιμη επιστροφή της χώρας στις διεθνείς αγορές είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας της, μέσω όσων πράττει.

Πλέον, σε αμφότερα αυτά τα σημεία υπάρχουν «αγκάθια».

Η θητεία της παρούσας κυβέρνησης εκπνέει τον Σεπτέμβριο του 2019 και η διενέργεια πρόωρων εκλογών σε οποιαδήποτε στιγμή έως τις ευρωεκλογές του επομένου Μαΐου, οπότε ο τόπος θα βρίσκεται ήδη σε προεκλογική τροχιά, θα ενίσχυε την πολιτική ένταση με επιπτώσεις στην οικονομική και επενδυτική δραστηριότητα, αλλά και στην άσκηση οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής καθώς -είναι βέβαιον- θα αύξανε τους «πειρασμούς» εκτροπής, μέσω παροχών κάθε είδους.

Τα σημάδια ύπαρξης «πειρασμών» αυτού του είδους είναι ήδη ορατά, με χαρακτηριστικότερο το ενδεχόμενο μη εφαρμογής των μειώσεων στις συντάξεις, από 01.01.2019, το οποίο έχει παραμείνει ανοικτό τόσο από κυβερνητικής πλευράς, όσο και από κοινοτικής, διά στόματος Π. Μοσκοβισί.

Αν και ο κοινοτικός επίτροπος τόνισε χθες ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται», έθεσε την παράμετρο της «ευελιξίας» ως προς τα υιοθετούμενα μέτρα, υπονοώντας έτσι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία εξεύρεσης «εναλλακτικών», ενώ παρέπεμψε στην κατάρτιση του προϋπολογισμού για τα περαιτέρω...

Όλα αυτά, δε, ενώ το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής δεν έχει καν εκπνεύσει και άπαντες τονίζουν την ανάγκη αποφυγής ενδεχόμενων «παρεκτροπών» από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα.

Πέραν αυτών, όμως, τον τόπο έθεσε ήδη, άτυπα αλλά σαφώς, σε προεκλογική τροχιά, ο κυβερνητικός εταίρος, Πάνος Καμμένος, λέγοντας χθες ότι εάν η συμφωνία για την πΓΔΜ δεν υπερψηφιστεί από 180 βουλευτές, τότε πρέπει να γίνουν εκλογές ή δημοψήφισμα ενώ είχε ήδη καταστήσει σαφή την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την κυβέρνηση εάν επιχειρηθεί η κύρωση της συμφωνίας με απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία (151).

Τι είδους εμπιστοσύνη ως προς την πορεία της χώρας μπορεί να οικοδομηθεί υπό το φως αυτών των εξελίξεων;

Με το ενδεχόμενο αθέτησης δεσμεύσεων της κυβέρνησης ανοικτό -έστω για το ιδιαίτερα ακανθώδες θέμα των συντάξεων- και με τον κυβερνητικό εταίρο να θέτει ζήτημα αποχώρησής του από το κυβερνητικό σχήμα, ποιο είναι το μήνυμα που εκπέμπει η χώρα προς όποιον διανοείται να επενδύσει σε αυτήν;

Πολύ περισσότερο που ούτε η αυτοδυναμία μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη για τον νικητή της επόμενης εθνικής κάλπης, αλλά ούτε μπορεί να προεξοφληθεί η συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού.

Εάν, δε, στη «στροφή» όλων αυτών οδηγηθεί η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές, ο κίνδυνος πολιτικής αστάθειας αυξάνεται, δεδομένου ότι αυτή η κάλπη θα στηθεί βάσει του συστήματος της απλής αναλογικής...

Υπό το πρίσμα όλων αυτών και δεδομένου ότι στην οικονομία είναι σαφώς προτιμότερες οι καθαρές λύσεις, εάν ο τόπος πρόκειται να διανύσει μία παρατεταμένη περίοδο πολιτικής έντασης και κυβερνητικών κλυδωνισμών είναι σαφώς προτιμότερη η επίσπευση της εκλογικής αναμέτρησης.

Ούτως ή άλλως, το περίφημο «μαξιλάρι» που κτίζει η κυβέρνηση για τη μετά μνημόνιο εποχή επαρκεί για περίπου μία διετία…

Ας μη «φάμε τζάμπα» σχεδόν το μισό αυτού του διαστήματος…