Ζουν ανάμεσά μας…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ζήτημα με ανθρώπους όπως «ο πρόεδρος του έθνους των Ελλήνων», όπως αποκαλείται ο Αρτέμης Σώρρας σε δελτίο Τύπου της Ελλήνων Συνέλευσις, δεν αφορά μόνο τους εκάστοτε ισχυρισμούς τους.

Δημοκρατία έχουμε και ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του… Όσο, δε, για τις αποδείξεις αυτών των ισχυρισμών υπάρχει και η δικαιοσύνη, ενώπιον της οποίας βρίσκεται πλέον ο κ. Σώρρας.

Κυριότερα, αφορά σε όσους πιστεύουν αυτούς τους ισχυρισμούς και -κατά τα φαινόμενα- είναι πολλοί.

Όταν συνάνθρωποί μας, στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια, εμφανίζονται πρόθυμοι να αποδεχθούν και να υιοθετήσουν ισχυρισμούς σχετικά με την κατάθεση εκ μέρους του κ. Σώρρα ποσού ύψους 600 δισ. δολ. υπέρ της Ελληνικής Δημοκρατίας σε τράπεζα του Καναδά, ώστε να αποπληρωθεί ολοσχερώς το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα, τότε κάτι πραγματικά σοβαρό συμβαίνει στην κοινωνία μας.

Καθίσταται ακόμη σοβαρότερο, δε, όταν αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι αριθμούν αρκετές χιλιάδες, διατίθενται έως και να καταβάλουν χρήματα ώστε να εξασφαλίσουν τα περίφημα «εξώδικα Σώρρα», για να τα καταθέσουν στη συνέχεια στις απανταχού εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία έναντι των οφειλών που έχουν προς αυτές.

Ενδεχομένως, αυτό το φαινόμενο να αντικατοπτρίζει τον βαθμό απόγνωσης στον οποίο βρέθηκε -και κατά πάσα βεβαιότητα παραμένει- ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της χώρας μας.

Δεν παύει, όμως, να καταδεικνύει την προθυμία με την οποία πολλοί συνάνθρωποί μας είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν τον κάθε «σωτήρα» που θα βρεθεί στον δρόμο τους και θα τους υποσχεθεί «τον ουρανό με τ’ άστρα», ώστε να αποκομίσει το όποιο όφελος. Οικονομικό, πολιτικό ή άλλο…

Κάπως έτσι δεν εκτυλίχθηκε, σχεδόν στο σύνολό του, ο περίφημος «αντιμνημονιακός αγώνας» εκ μέρους ολοκλήρου του πολιτικού φάσματος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων;

Κάπως έτσι δεν διατυπώθηκαν τα «λεφτά υπάρχουν», τα «Ζάππεια» με την εν μία νυκτί ανάπτυξη αλλά και τα «σκίζω τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο», ακόμη κι αν οι πολιτικοί σχηματισμοί που πρέσβευαν αυτές τις απόψεις αναφώνησαν στη συνέχεια «mea culpa»;

Πόσοι και πόσες δεν υιοθέτησαν τους διαβόητους ισχυρισμούς ότι «μας ψεκάζουν» ή ότι δεν φταίνε οι Έλληνες και το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας αλλά οι... κακοί ξένοι που μας έβαλαν στο ευρώ και στη συνέχεια μας ξεζούμισαν;

Μπορεί οι ισχυρισμοί Σώρρα να αποτελούν το ακραίο παράδειγμα, όμως, η απήχηση που είχαν -ακόμη και αυτοί- μεταξύ πολλών συνανθρώπων μας καταδεικνύει πόσο εύφορο είναι το έδαφος στις κάθε είδους υποσχέσεις που εκφέρουν δημόσια πρόσωπα, ακόμη κι αν αυτές αγγίζουν ένα «όνειρο» που δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί.

Η δημοκρατία, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι ένα ατελές πολίτευμα, ακόμη κι αν είναι το καλύτερο μεταξύ των υπολοίπων, όπως είπε -κατά παράφραση- κάποτε μία ψυχή.

Ακριβώς, όμως, επειδή είναι ατελές, απαιτεί περίσκεψη και κριτική σκέψη κάθε φορά που προσεγγίζουμε την κάλπη.

Απαιτεί να έχουμε μνήμη αλλά και διορατικότητα, ώστε να μπορέσουμε να διαγνώσουμε τις προθέσεις του καθενός και την ορθότητα των ισχυρισμών του.

Διαφορετικά, αντί να μονολογούμε ότι «ζουν ανάμεσά μας», εμείς θα ζούμε ανάμεσά τους και η κοινωνία μας θα συνεχίσει να μεταθέτει ευθύνες που αναλογούν αποκλειστικά στην ίδια, στους Γερμανούς, στα διαστημόπλοια και στο… δωδεκάθεο.