Αλέξη… πάρ’ το αλλιώς

Άμα η βάρκα βουλιάξει, τι σημασία έχει εάν το ρεύμα ήταν αντίθετο ή εάν ο τιμονιέρης ήταν αδέξιος; Βουλιαγμένη δεν θα μείνει η βάρκα; Έτσι, λοιπόν, ας αλλάξουμε κατεύθυνση, όσο είναι ακόμη καιρός…

Δημοσιεύθηκε: 29 Μαΐου 2017 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ορισμένα θεμελιώδη στην οικονομία, έστω και σε επίπεδο θυμοσοφίας, δύσκολα μπορεί να τα αγνοήσει κανείς.

Χαρακτηριστικό το «ο χρόνος είναι χρήμα», το οποίο περίτρανα επιβεβαιώθηκε στη διάρκεια της «αέναης» διαπραγμάτευσης της παρούσας κυβέρνησης με τους εταίρους και δανειστές, οδηγώντας σε καθυστερήσεις με δραματικό κόστος για την οικονομική δραστηριότητα και τη δυνατότητα της χώρας να ανακάμψει.

Αντίστοιχα δείγματα εξάλλου είχαμε και κατά το παρελθόν, με προηγούμενες κυβερνήσεις, αν και όχι σε τέτοιο βαθμό…

Σε επίπεδο θυμοσοφίας, ιδιαίτερα χρήσιμο για τις περιστάσεις μας είναι επίσης και το περίφημο «cut your losses short», το οποίο προτρέπει σε περιορισμό των ζημιών, όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες και το ρεύμα αντίθετο.

Ούτως ή άλλως, ο σύντροφος Λέον, που προτιμούσε να πηγαίνει «κόντρα στο ρεύμα», δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις είτε με την ελεύθερη αγορά, είτε με το Χρηματιστήριο.

Έτσι, λοιπόν, καλός και άγιος ο «αγώνας» που εμφανίζεται να δίνει η κυβέρνηση στο πεδίο του χρέους, όμως, όπως κατέδειξαν και τα λεχθέντα στο πρόσφατο Eurogroup, είναι μάλλον μάταιος.

Τουλάχιστον επί του παρόντος και πάντως έως ότου διέλθει η Γερμανία τον κάβο των εθνικών εκλογών της και σχηματίσει στη συνέχεια κυβέρνηση, η οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει το θέμα.

Έως τότε, όμως, τι;

Η συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές είναι δεδομένη, όπως θύμισε κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Eurogroup και ο φίλτατος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, διαβάζοντας μία προς μία τις προβλέψεις για το χρέος αλλά και για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Θα εμμείνει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στις απειλές της περί μη εφαρμογής των μέτρων, εάν δεν εξασφαλίσει λύση για το χρέος;

Θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα περίοδο αναταράξεων και αβεβαιότητας, επειδή οι εταίροι και δανειστές επέλεξαν -για ακόμη μια φορά- να ασχοληθούν με τη δική τους εσωτερική πολιτική σκηνή παρά με τη δική μας;

Γιατί άραγε θα έπρεπε η κυβέρνηση να περιμένει κάτι διαφορετικό και εντέλει σε αυτό το χρονοδιάγραμμα περί βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων δεν συμφώνησε και η ίδια μόλις προ έτους, στο Eurogroup του Μαΐου 2016;

Μπορεί το αφήγημά της περί χρέους και ποσοτικής χαλάρωσης να φαίνεται ότι δεν ευοδώνεται, επιφέροντας το σχετικό πολιτικό αλλά και οικονομικό κόστος, όμως, υπάρχει και αυτό που λέμε «πραγματική οικονομία».

Μια οικονομία, η λειτουργία της οποίας στηρίζεται τόσο στην περιρρέουσα ψυχολογία όσο και σε συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές.

Για παράδειγμα, εάν παράλληλα με τη «μάχη για το χρέος» η κυβέρνηση φρόντιζε να επιταχύνει την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με κορυφαία εκείνην που αφορά το Ελληνικό, δεν θα υπήρχαν οφέλη για την οικονομική δραστηριότητα, όπως τόσο εύγλωττα κατέδειξε και η σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ;

Εάν προχωρούσε, ταχύτερα παρά βραδύτερα, ο φίλτατος κ. Δ. Παπαδημητρίου, υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, την εκπόνηση του περίφημου «σχεδίου για την ανάπτυξη» -που ακούμε αλλά δεν βλέπουμε από εποχή Σταθάκη στο πόστο αυτό-, δεν θα υπήρχε ένα έδαφος επί του οποίου θα μπορούσαμε να βαδίσουμε;

Τα ίδια δεν ισχύουν για την αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, την επιτάχυνση του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης, την προώθηση των διαθρωτικών αλλαγών, που ούτως ή άλλως είμαστε δεσμευμένοι να υλοποιήσουμε;

Φίλτατοι, ο χρόνος ασφαλώς και είναι χρήμα.

Χρήμα που χάνει σήμερα η χώρα και οι πολίτες της χάριν του «ονείρου» του QE και της εξόδου στις αγορές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, πολιτικά ή οικονομικά για την ίδια και όσους κρατούν τα ηνία της.

Χάσαμε τόσα έως τώρα. Ας περιορίσουμε όσο μπορούμε τις ζημιές μας, μπας και σώσουμε τη βάρκα…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.