Η λεπτή τέχνη της μπακαλικής

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια ομολογία στην οποία προέβη χθες ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για το πολυνομοσχέδιο, βουλευτής Ν. Δράμας, Χρήστος Καραγιαννίδης, ότι η αντίληψή του περί τα οικονομικά είναι επιπέδου μπακάλη, ουδέν μεμπτό ή επιλήψιμο εμπεριέχει.

Η μπακαλική, όπως πολλά άλλα επαγγέλματα, είναι τέχνη και η επιτυχής άσκησή της έθρεψε και συνεχίζει να θρέφει μυριάδες οικογένειες ανά την επικράτεια και αλλού.

Απαιτεί, δε, ειλικρίνεια και θάρρος μία ομολογία αυτού του είδους, ιδίως εάν γίνεται από του βήματος της Βουλής ενώ -μάλιστα- εισηγείσαι την υπερψήφιση ενός βαρύτατου πακέτου δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων, το οποίο θα επηρεάσει καταλυτικά την οικονομική και ευρύτερη ζωή του τόπου για τα επόμενα χρόνια…

Ακόμη, όμως, και η ευγενής τάξη των μπακάληδων γνωρίζει -ή τουλάχιστον θα όφειλε μετά από επτά χρόνια μνημονίου-, πρώτον, τους λόγους για τους οποίους υπήχθη η χώρα σε αυτό και δεύτερον, ότι δίχως τη βοήθεια των εταίρων και δανειστών μας -ακόμη και σήμερα- δεν μπορούμε να σταθούμε αυτοδύναμα στα πόδια μας.

Έτσι, λοιπόν, προκαλεί αλγεινή εντύπωση και προσφέρει ελάχιστη υπηρεσία, τόσο στον κυβερνώντα συνασπισμό, όσο και ευρύτερα στη χώρα, η εκτίμηση που επίσης διατύπωσε από του βήματος της Βουλής ο κ. Καραγιαννίδης, ότι η χώρα συνεχίζει να είναι υπό επιτροπεία επειδή από το 2010, που έφερε ο κ. Γ. Παπανδρέου το ΔΝΤ στην Ελλάδα, δεν μπορεί να βγει στις αγορές ώστε να δανειστεί.

«… το 2010, θα σας θυμίσω, ο κύριος Παπανδρέου, από το Καστελόριζο, έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα -με ό,τι και αν σημαίνει αυτό- και έκτοτε η χώρα δεν μπορεί να βγει στις αγορές χρήματος και να δανειστεί», ήταν η ακριβής φράση του εισηγητή του πολυνομοσχεδίου.

Είναι άξια μνείας, δε, αυτή η εκτίμηση του φίλτατου βουλευτή Δράμας, διότι επ’ αυτής εδράζει και το λοιπό σκεπτικό του, το οποίο, εν πολλοίς, οριοθετεί τα μέτρα που ο ίδιος εισηγείται προς τη Βουλή, ως τη μέθοδο που μας επιβάλλουν οι δανειστές «για να πάρουν τα χρήματά τους πίσω».

«Δανειζόμαστε, λοιπόν, από συγκεκριμένους δανειστές, οι οποίοι και επιβάλλουν τους όρους τους, ώστε... οι ίδιοι αυτό θεωρούν ότι είναι πιο ασφαλές για να πάρουν τα χρήματά τους πίσω», ήταν η ακριβής του έκφραση.

Πρόκειται περί μίας σαφούς πλάνης.

Πέραν του γεγονότος ότι η χώρα αναγκάστηκε να καταφύγει σε δανεισμό από τους εταίρους και λοιπούς δανειστές της, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του ΔΝΤ, ως απόρροια της αδυναμίας της να πράξει το ίδιο από τις διεθνείς αγορές χρήματος κατά τρόπο βιώσιμο και όχι το αντίστροφο, που υποστηρίζει ο κ. Καραγιαννίδης, ο ίδιος εμφανίζεται να μην αντιλαμβάνεται και τους λόγους για τους οποίους εισηγείται το νέο πακέτο μέτρων.

Εμφανίζεται, δηλαδή, απρόθυμος να αντιληφθεί -μεταξύ άλλων- ότι οι νέες περικοπές συντάξεων (1% του ΑΕΠ) γίνονται ώστε να μειωθεί το έλλειμμα που εμφανίζει σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, όπως σαφώς δείχνει να μην αντιλαμβάνεται και ότι η μείωση του αφορολόγητου (1% του ΑΕΠ) γίνεται ώστε  να υπάρξει διεύρυνση της φορολογικής βάσης και το φορτίο να μην επωμίζονται συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Προφανώς, τα μέτρα αφορούν και  την ικανότητα της χώρας να αποπληρώσει τα χρέη της έναντι εταίρων και δανειστών, όμως -καλώς ή κακώς- αφορούν και τη δυνατότητά της να σταθεί αυτόνομα στα πόδια της

Ο κυριότερος, δε, σύμμαχός της ως προς αυτό είναι το ΔΝΤ, το οποίο με τρόπο έως και εμμονικό επαναλαμβάνει κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας την απαίτησή του να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος, μέσω της ελάφρυνσής του από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του κ. Καραγιαννίδη.

Εάν το ΔΝΤ δεν είναι αρεστό στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επειδή από κοινού με αυτή την επιμονή του εμφανίζεται αντίστοιχα εμμονικό και στην προώθηση μίας σειράς άλλων μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικού χαρακτήρα, είναι ζήτημα άλλης τάξης μεγέθους.

Έτσι, λοιπόν, εάν ο φίλτατος κ. Καραγιαννίδης επιθυμεί όντως η χώρα να εκφύγει του καθεστώτος επιτροπείας υπό το οποίο βρίσκεται σήμερα, θα ήταν χρήσιμο να εφαρμόσει ό,τι και ένας μπακάλης, για παράδειγμα, ώστε να επιτύχει στη δουλειά του.

Να βάλει τα νούμερα κάτω και να δει εάν βγαίνουν.

Να δει, δηλαδή, ότι δεν μπορεί να ζει δίχως να παράγει πλούτο ικανό για να συντηρηθεί και πως δεν είναι δυνατόν να εισάγει περισσότερα από όσα καταναλώνει εις το διηνεκές, δίχως να έχει κάποιο άλλο απόθεμα ή δυνατότητα δημιουργίας πλούτου.

Τα δανεικά, δε, δεν είναι πλούτος.

Δανεικά είναι και τίποτε άλλο, ασχέτως εάν σήμερα ζητάμε να μας τα «σβήσουν».