Γι' αυτό έχει δίκιο το ΔΝΤ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι δεν καταλαβαίνουν -πλέον- με τους φόρους;

Τη ραγδαία επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών δεν τη βλέπουν;

Η άπνοια που μαστίζει την εμπορική αγορά ακόμη και τις ημέρες του Πάσχα, αλλά και ο μειωμένος ΦΠΑ που εισπράττουν δεν τους προβληματίζουν;

Κι αν δεν τους προβληματίζουν αυτά, το γεγονός ότι αυξάνονται σταθερά, εδώ και τόσο καιρό, κατά περίπου ένα δισ. ευρώ τον μήνα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, δεν θα έπρεπε να τους είχε κτυπήσει κάποιο «καμπανάκι»;

Ο προϋπολογισμός μπορεί να γέννησε ένα σούπερ πρωτογενές πλεόνασμα το 2016, της τάξης του 3,9% του ΑΕΠ, δηλαδή, κατά πολύ υψηλότερο των μνημονιακών στόχων ή οποιασδήποτε πρόβλεψης, αλλά το κατόρθωσε χάρη στην υπερφορολόγηση και στις αιματηρές θυσίες ενός σχετικά μικρού τμήματος του συνόλου των φορολογουμένων: της πάλαι ποτέ «μεσαίας τάξης».

Πρόκειται για χρήματα που θα μπορούσαν να είχαν οδεύσει είτε στην κατανάλωση, είτε στην αποταμίευση, ενισχύοντας κατά τρόπο πολλαπλασιαστικό την ανάπτυξη και τις επενδύσεις και οδηγώντας τη χώρα εκτός κρίσης μία ώρα αρχύτερα.

Ακριβώς αυτό επισημαίνει επί τόσο καιρό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας να παράγει πλεονάσματα της τάξης του 3,5%.

Δεν είναι ότι δεν μπορούμε να εμφανίσουμε πρωτογενή πλεονάσματα αυτής της τάξης μεγέθους, αλλά ότι δεν θα έπρεπε να το πράξουμε, διότι υπονομεύουμε την ίδια την πορεία μας. 

Μπορεί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να είναι υπερευχαριστημένοι με τις επιδόσεις του φίλτατου κ. Ευκλ. Τσακαλώτου και τα πρωτογενή πλεονάσματα που εμφανίζει ο ελληνικός προϋπολογισμός, όμως κλείνουν τα μάτια στην αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας και στα εμπόδια που ορθώνονται στην ανάκαμψή της εξαιτίας της υπερφορολόγησης.

Μετά τα στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας σχετικά με την ταυτότητα εκείνων που σηκώνουν το πραγματικό βάρος της φορολογίας στην Ελλάδα, δηλαδή όσων τολμούν να εμφανίζουν ετήσιο εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ, χθες, τα στοιχεία περί εκτέλεσης του προϋπολογισμού κατά το πρώτο τρίμηνο ολοκλήρωσαν την αποτρόπαιη εικόνα σχετικά με την κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών.

Συνολικά πάνω από 4 εκατ. φορολογούμενοι έχουν «ανοιχτές παρτίδες» με την εφορία, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους βρίσκονται μια ανάσα από τα 94 δισ. ευρώ («κανονικές» και πλασματικές από κοινού, αφού το ίδιο το υπ. Οικονομικών παραδέχεται ότι μόνον ένα πολύ μικρό τμήμα αυτών είναι εισπράξιμο) και το σύνολο των δεικτών περί εισπραξιμότητας εμφανίζει επιδείνωση.

Μόλις και μετά βίας «πιάστηκαν» οι στόχοι εσόδων το πρώτο τρίμηνο του έτους και αυτό χάρη στα μη φορολογικά έσοδα (ελέω μερίσματος Τραπέζης της Ελλάδος) αλλά και από τις εισπράξεις οφειλών από προηγούμενα έτη, μέσω κατασχέσεων.

Εάν οι φίλτατοι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας συνεχίσουν να κωφεύουν στις συνεχείς ενστάσεις του ΔΝΤ σχετικά με την ανάγκη προσδιορισμού χαμηλότερων στόχων πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλά και στις επιπτώσεις που έχει η αφαίμαξη των φορολογουμένων στη δυνατότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, ο κίνδυνος να παρεκτραπεί ριζικά η κατάσταση είναι κάτι περισσότερο από ορατός.

Πρόκειται, πολύ απλά, για μία άσκηση που δεν βγαίνει και που εντέλει δεν πρέπει να βγει…

Εάν όντως θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά που μας δάνεισαν, οφείλουν να μας αφήσουν να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ξανά πλούτο στη χώρα μας.

Διαφορετικά… όλοι θα βγουν χαμένοι.