Το θολό μήνυμα της ΝΔ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για χώρες όπως η Ελλάδα, όπου τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία μέσω, κυρίως, της απόρριψης των πολιτικών αντιπάλων τους από το εκλογικό σώμα, η υπόθεση των «προγραμμάτων» ίσως να μην έχει ιδιαίτερη σημασία.

Πώς να έχει, άλλωστε, όταν, κατά κανόνα, οι όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις ή υποσχέσεις καθίστανται κενές περιεχομένου μετά την αναρρίχηση στην εξουσία, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα την τρέχουσα κυβέρνηση;

Η κατάρριψη των ψευδαισθήσεων, εξάλλου, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου αλλά και στις υπαναχωρήσεις εκ των δεσμεύσεων ακόμη και του Σεπτεμβρίου 2015 που σημειώθηκαν στη συνέχεια, είναι αυτή η οποία στέρησε τον ΣΥΡΙΖΑ από σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων του και επανέφερε κατά τρόπο επιτακτικό την ανάγκη ύπαρξης ρεαλισμού και αξιοπιστίας στον πολιτικό λόγο.

Υπό αυτό το πρίσμα και υπό το φως του σαφούς προβαδίσματος που εμφανίζει η ΝΔ στο σύνολο των δημοσκοπήσεων, οι οποίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, ποιο είναι το ακριβές μήνυμα που απευθύνει προς το ελληνικό εκλογικό σώμα;

Εάν είναι αυτό της ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας, τότε προς τι η εμμονική άρνησή της να υπερψηφίσει την όποια συμφωνία ενδεχομένως συνάψει η ελληνική κυβέρνηση με τους εταίρους και δανειστές της;

Προς τι η επαναφορά της ρητορικής περί «επαναδιαπραγμάτευσης» που τόσο ταλάνισε αυτή τη χώρα;

Εάν είναι η συμβολή της στην ταχεία έξοδο από την κρίση, τότε ποιο είναι το ακριβές σχέδιό της -πέρα και πάνω από το μνημόνιο-, βάσει του οποίου θα οδηγήσει τη χώρα στην οδό της ανάπτυξης;

Όπως όλα τα κόμματα εξουσίας, έτσι και η ΝΔ, παρέχει στέγη σε συναφείς πλην όχι ταυτόσημες τάσεις, στην προσπάθειά της να καρπωθεί ένα κατά το δυνατόν ευρύτερο τμήμα του εκλογικού σώματος.

Σε αυτή την προσπάθειά της, όμως, ελάχιστα διαφοροποιείται από πρακτικές που τόσο στοίχισαν κατά το παρελθόν σε αυτόν τον τόπο.

Εάν το μέγα ζητούμενο είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας και μέσω αυτής η επιστροφή της στις διεθνείς αγορές, τότε η ΝΔ, ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη, οφείλει να παρουσιάσει όχι μόνο ένα σαφές στίγμα των προθέσεών της αλλά το πλήρες προγραμματικό σχέδιό της.

Μόνο κινήσεις όπως αυτή μπορούν να θεραπεύσουν το βαθύ πλήγμα που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου.

Ο τόπος δεν χρειάζεται ούτε άλλα «Ζάππεια», ούτε άλλες κορώνες για το σκίσιμο των μνημονίων.

Αντίθετα, χρειάζεται καθαρές και ρεαλιστικές λύσεις για τα προβλήματά του, δημόσια εκφρασμένες.

Εάν το τρίπτυχο  της πολιτικής Κυρ. Μητσοτάκη, όπως αυτό εκφράστηκε πρόσφατα από τον ίδιο, αφορά πρώτον, τον «περιορισμό των δαπανών σε συνδυασμό με λελογισμένο περιορισμό των φόρων», δεύτερον, την αποκατάσταση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος και τρίτον, την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, τότε, δεν είναι καιρός για περισσότερη διαύγεια επί αυτών των σημείων;

Τι ακριβώς σημαίνει «λελογισμένος περιορισμός των φόρων», σε καιρό υπερφορολόγησης;

Τι ακριβώς σημαίνει προώθηση μεταρρυθμίσεων, όταν η χώρα ακόμη κουβαλά σημαντικό μέρος των αμαρτιών που την ώθησαν στη χρεοκοπία;

Κινήσεις τακτικής και εναλλαγής προσώπων, όπως αυτή που σημειώθηκε χθες με την αντικατάσταση της κ. Κ. Παπακώστα από τον τομέα υγείας, στον απόηχο τοποθετήσεών της για τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Άδ. Γεωργιάδη, ίσως είναι πλήρεις συμβολισμού, όμως δεν αρκούν για την ύπαρξη προγραμματικής διαύγειας.

Ο τόπος έχει ανάγκη από σχέδιο και εάν αυτό δεν μπορεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση, τότε το βάρος πέφτει σε εκείνον ο οποίος στέκεται «απέναντί» της και μάλιστα από θέση ισχύος.

Είναι κατανοητό αυτό;