Το κάρο, τα βόδια και το Eurogroup

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Διαπραγμάτευση είναι και όπως κάθε διαπραγμάτευση, είναι αναμενόμενο να συμπεριλαμβάνει κινήσεις τακτικής, πισωγυρίσματα και άλλα τινά, με την ελπίδα να οδηγηθεί, κάποια στιγμή, σε έναν… «έντιμο συμβιβασμό».

Όμως, άλλο «διαπραγμάτευση» και άλλο να χάνεις χρόνο -αν όχι τζάμπα και βερεσέ, τουλάχιστον- με βαρύ κόστος, επειδή έχεις εντάξει σε αυτή τη διαπραγμάτευση και μεταρρυθμίσεις που ούτως ή άλλως θα όφειλες να είχες υλοποιήσει, ώστε να ορθοποδήσεις μια ώρα αρχύτερα.

Έτσι, λοιπόν, όσο δίκαιη και ορθή κι αν είναι η επιδίωξη της ελληνικής πλευράς να κατορθώσει να αποσπάσει από τους δανειστές μας έναν «οδικό χάρτη» για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ή ακόμη και κάποιου είδους πολιτική συμφωνία βάσει της οποίας θα αρθούν οι αιτιάσεις της ΕΚΤ αναφορικά με την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, η καθυστέρηση στην υλοποίηση σειράς μεταρρυθμίσεων δίκην «διαπραγματευτικού ατού» τελικά μόνον εμάς ζημιώνει.

Πρόκειται, δε, για ζημία όχι μόνον αποθετική, σχετικά με τη δυνητική εξασφάλιση ενός συγκεκριμένου ρυθμού ανάπτυξης κατά το τρέχον έτοςμ αλλά και ουσιαστική, καθώς σταδιακά χάνεται έτσι το όποιο «μομέντουμ» διαφαινόταν να υπάρχει στην οικονομία.

Για να κατορθώσει η ελληνική οικονομία να κάνει το πολυπόθητο αναπτυξιακό άλμα, από το ισχνό +0,3% του 2016, στο +2,5%-2,7% ή ακόμη και 3% του ΑΕΠ που προβλέπουν οι κυριότερες μελέτες για την πορεία της το 2017 (από τον προϋπολογισμό έως την Κομισιόν και το ΔΝΤ ή σειρά χρηματοοικονομικών οίκων), ρητή προϋπόθεση είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και -άρα- η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας.

Η τήρηση των συμπεφωνημένων όχι μόνον θα άρει την τρέχουσα αβεβαιότητα σχετικά με την οικονομική και νομισματική πορεία του τόπου και ταυτόχρονα θα προσφέρει πολύτιμη χρηματοδότηση για την ικανοποίηση των όποιων χρηματοοικονομικών μας υποχρεώσεων, αλλά -και ενδεχομένως κυριότερα- θα συμβάλει ουσιαστικά στην επιτάχυνση της οικονομικής δραστηριότητας ως απότοκο της υλοποίησης σειράς μεταρρυθμίσεων, που ακόμη εκκρεμούν.

Όπως μας πληροφορεί φίλτατη «πηγή της ευρωζώνης» ενόψει του σημερινού Eurogroup, δεν έχουν ολοκληρωθεί 9 από τα 15 προαπαιτούμενα (prior actions), τα οποία μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνουν διαρθρωτικές αλλαγές-κλειδιά, όπως το άνοιγμα αγορών (ενέργειας) και επαγγελμάτων, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, το πλαίσιο για τα «κόκκινα δάνεια», διαρθρωτικά μέτρα για τις τιμές των φαρμάκων και τον έλεγχο των δαπανών υγείας, οι διοικήσεις των τραπεζών, σειρά ιδιωτικοποιήσεων κ.α.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ορισμένες εξ αυτών των μεταρρυθμίσεων, όπως π.χ. ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, άπτονται μιας «ειδικής διαπραγμάτευσης» καθώς συμπεριλαμβάνουν λεπτά ζητήματα σχετικά με τη διαγραφή ή μη φορολογικών υποχρεώσεων (ΦΠΑ), μια ευρεία σειρά άλλων μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων όφειλαν να είχαν ήδη γίνει πράξη και να μη συνδέονται με την πορεία της συνολικής διαπραγμάτευσης.

Κορυφαίο παράδειγμα, το διαβόητο κτηματολόγιο, η υπόθεση του οποίου χωλαίνει από εποχής «προ μνημονίου» και στέκεται εμπόδιο σε δεκάδες υποθέσεις δυνητικών επενδύσεων, ή αντίστοιχα οι περίπου 230 συστάσεις του ΟΟΣΑ για την ενίσχυση του ανταγωνισμού στην ελληνική οικονομία, ή ακόμη και οι διαρθρωτικές αλλαγές στην προμήθεια φαρμάκων και στον έλεγχο των δαπανών υγείας.

Πρέπει να περιμένουμε να κλείσει όλο το πακέτο της διαπραγμάτευσης, με την ελπίδα ότι θα πάρουμε τα «μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος» ή όποια άλλη συμφωνία, για να κάνουμε τα στοιχειώδη και εκείνα που ούτως ή άλλως έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και χρόνια;

Γιατί δεν έχουμε κατορθώσει σε αυτόν τον τόπο να μάθουμε ότι το κάρο πάει μετά τα βόδια και όχι ανάποδα;