Κομμένη η «πλάκα»…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η αναζήτηση «λύσης» για την άρση του αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει η β’ αξιολόγηση του «προγράμματος», κινδυνεύει μία ημέρα να περιγραφεί με το περίφημο «αργότερα, αργότερα, πλησίασαν δυο κότερα…».

Τα κότερα μπορεί να πλησίασαν και να ήρθε και το βαπόρι, όμως ο νέος και η νέα που είχαν ναυαγήσει στη «Νήσο των Αζορών» είχαν ήδη αποβιώσει, μας λέει ο αείμνηστος Μπιθικώτσης, σε στίχους Μποστ και μουσική Θεοδωράκη.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και για την ελληνική οικονομία.

Αν και το σύνολο των προβλέψεων για την πορεία της κατά το τρέχον έτος κάνει λόγο για άνοδο του ΑΕΠ της τάξης του 2,5% έως και 2,7%, ταυτόχρονα θέτουν ως ρητή προϋπόθεση για αυτό την ομαλή εκτέλεση του μνημονίου και τη συνέχιση της χρηματοδότησης προς τη χώρα μας, όπως και τη συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, ή και τη σταδιακή άρση των κεφαλαιακών περιορισμών.

Κυριότερα, δε, θέτουν ως προϋπόθεση την άρση της παρούσας αβεβαιότητας περί την οικονομία και την επικράτηση κλίματος σταθερότητας και εμπιστοσύνης.

Ποιες από όλες αυτές τις προϋποθέσεις συντρέχουν σήμερα, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε στην εξασφάλιση έστω και ενός τμήματος των παραπάνω ποσοστών ανάπτυξης;

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η -υποβόσκουσα έως τώρα και πλέον ανοικτή και δημόσια- αντιπαράθεση μεταξύ των θεσμών έχει συμβάλει στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της β' αξιολόγησης του τρέχοντος ελληνικού προγράμματος.

Όμως, αντίστοιχα σαφές είναι ότι και η ελληνική πλευρά ελάχιστα συμβάλλει προς μία αίσια κατάληξη αυτής της διαδικασίας, είτε με την απουσία ευελιξίας εκ μέρους της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας, είτε μέσω των αντιπαραγωγικών τοποθετήσεων σειράς στελεχών της κυβερνώσας παράταξης.

Εν αρχή, ο φίλτατος κ. Ν. Ξυδάκης -ο οποίος κατέχει τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και άρα οι τοποθετήσεις του έχουν βαρύνουσα σημασία-, με τις δηλώσεις του περί δραχμής.

Στη συνέχεια, ο υπουργός Επικρατείας Χρ. Βερναρδάκης, με την εκτίμησή του ότι η ποσοτική χαλάρωση είναι δευτερεύον ζήτημα και ότι… δεν χάθηκε δα και τίποτε να χάσουμε το τρένο του Μαρτίου και τέλος, μόλις χθες, η επαναφορά του θέματος της δραχμής από τον βουλευτή των ΑΝΕΛ -και άρα μέλους της κυβερνητικής πλειοψηφίας- κ. Κ. Κατσίκη.

Πόσο, άραγε, βοηθούν όλες αυτές οι θέσεις εκ μέρους προσώπων του κυβερνητικού στρατοπέδου στην εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία;

Πόσο ενισχύουν τη δυσπιστία εταίρων και δανειστών ως προς την αποφασιστικότητα της χώρας μας να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, ώστε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση που συνδέεται με το μνημόνιο;

Σοβαρευτείτε, φίλτατοι.

Η χώρα κοντεύει να κλείσει επτά χρόνια μνημονίου και ακόμη δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της εξαιτίας και των συνεχών οπισθοδρομήσεων, στις οποίες την οδηγεί το πολιτικό προσωπικό της.

Πρόκειται για μία τακτική, η οποία μας στοίχισε την -πιθανή κατά πολλούς- έξοδο από το μνημόνιο το 2014 και η οποία κινδυνεύει να ακυρώσει την όποια πρόοδο έχει συντελεστεί κατά την τελευταία διετία, ώστε να επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο.

Αυτό το γεγονός αντικατοπτρίζεται στις τιμές των ομολόγων, οι οποίες επέστρεψαν στα επίπεδα του α' εξαμήνου της «περήφανης διαπραγμάτευσης», στις τιμές των μετοχών και στην επιστροφή του ενδεχόμενου Grexit, στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου.

Ας κάνουμε κάτι, λοιπόν, ώστε να μη φθάσουν ματαίως στη νήσο της ελληνικής οικονομίας αυτά τα… δύο κότερα.