Το «κλειδί» της ανάκαμψης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από χέρσο και άνυδρο έδαφος, ας μην περιμένουμε καρπούς.

Χρήσιμα τα εναλλακτικά «εργαλεία χρηματοδότησης», της μίας ή της άλλης μορφής, αλλά συνιστούν «ψιλόβροχο», όταν στην πραγματικότητα απαιτείται μία πραγματική καταιγίδα ρευστότητας για να κινηθεί και πάλι η ελληνική οικονομία.

Όσο δεν αντιμετωπίζεται το ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων «ανοιγμάτων» του τραπεζικού τομέα, όμως, ας μην μπούμε καν στον κόπο να κρατήσουμε… ομπρέλα. 

Εάν δεν υπάρξει ριζική τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου το οποίο διέπει τις ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων, με τη θέσπιση του εξωδικαστικού συμβιβασμού  και την παροχή ασυλίας σε τραπεζικά στελέχη έναντι ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών σε περιπτώσεις γενναίων αναδιαρθρώσεων ή ακόμη και διαγραφών δανείων, ας μην περιμένουμε… φως στο τούνελ της οικονομίας. 

Μόνη οδός διεξόδου για ένα πρόβλημα που κρατά επί τόσο καιρό δέσμιο το τραπεζικό σύστημα και το καθιστά ανήμπορο να επιτελέσει τον φυσικό του ρόλο, αυτόν του παρόχου χορηγήσεων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, είναι το σχέδιο νόμου που φέρεται να επεξεργάζεται η κυβέρνηση και έφερε χθες στο φως της δημοσιότητας ο συνάδελφος Χ. Κίτσιος, με σχετικό δημοσίευμα.

Το υφιστάμενο πτωχευτικό δίκαιο και οι μακρές καθυστερήσεις κατά τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης καθιστούν ανεδαφική οποιαδήποτε σκέψη ταχείας διευθέτησης του τρομακτικού όγκου υποθέσεων μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, με τον οποίο στέκει σήμερα αντιμέτωπο το τραπεζικό σύστημα.

Εάν δεν δοθεί, σε καθεστώς διαφάνειας και ελέγχου, η ελευθερία σύναψης εξωδικαστικών συμβιβασμών και υλοποίησης ουσιαστικών αναδιαρθρώσεων αυτών των δανείων, συμπεριλαμβανομένων των διαγραφών, ουδείς τραπεζίτης θα βάλει την υπογραφή του σε ρυθμίσεις που να λύνουν πραγματικά το πρόβλημα.

Η χώρα μας βρίσκεται υπό πρωτόγνωρες περιστάσεις και οφείλει -άρα- να προστρέξει σε πρωτόγνωρα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

Όπως ο ίδιος ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας Γ. Στουρνάρας ομολογεί, η «εισαγωγή πλαισίου για την εξωδικαστική διευθέτηση οφειλών, ώστε να διασφαλίζεται ταχεία, αποτελεσματική και διαφανής αντιμετώπιση για τα χρέη προς τον ιδιωτικό αλλά και το δημόσιο τομέα», είναι απολύτως απαραίτητη.

Όπως αντίστοιχα απαραίτητη είναι και η «τροποποίηση στη νομοθεσία για ζητήματα που σχετίζονται με τη φορολογική μεταχείριση των προβλέψεων για τον πιστωτικό κίνδυνο και των διαγραφών δανείων, με τα δικαιώματα των πιστωτών έναντι των μη συνεργαζόμενων μετόχων κατά την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων και με τη νομική προστασία των στελεχών των τραπεζών και δημόσιων φορέων κατά την αναδιάρθρωση δανείων και την εξυγίανση επιχειρήσεων».

Όσο απαραίτητα, όμως, είναι τα μέτρα αυτά για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων, άλλο τόσο κρίσιμη είναι η ανάγκη υιοθέτησής τους και για τα -επίσης μη εξυπηρετούμενα- στεγαστικά δάνεια.

Το γεγονός ότι τούτα είναι ενυπόθηκα και άρα «καλυμμένα» έναντι πιστωτικού κινδύνου, αποτελεί ψευδαίσθηση υπό το φως των πραγματικών -αγοραίων- τιμών των ακινήτων αυτών.

Όσο το ζήτημα των κόκκινων στεγαστικών δανείων δεν αντιμετωπίζεται με την προσήκουσα τόλμη, ούτε τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα εξυγιανθούν, αλλά ούτε και θα μπορέσει να ανακάμψει η στεγαστική αγορά.

Η δημιουργία δευτερογενούς αγοράς  μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά, ευλόγως, δεν αρκεί.

Απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα και υιοθέτηση λύσεων τραπεζικής σοφίας, όπως αυτές που έχουν καταθέσει στο τραπέζι του διαλόγου, καιρό τώρα, ηχηρά ονόματα του τραπεζικού χώρου.

Δεν έχουμε, παρά να τους ακούσουμε, ώστε να ξανανοίξει η κάνουλα ρευστότητας στην ελληνική οικονομία…