Μην πυροβολείτε την ανάπτυξη!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο απέλπιδα κι αν εμφανίζεται η οικονομική ζωή του τόπου για τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, η αλήθεια είναι ότι τουλάχιστον… στα χαρτιά, τα πράγματα δείχνουν να βελτιώνονται.

Κυριότερα, εμπνέουν -έως έναν βαθμό- αισιοδοξία ότι είναι δυνατόν να γίνουν ακόμη καλύτερα, εάν συνεχίσουμε να παίρνουμε το «φάρμακο» που οι φίλτατοι εταίροι και δανειστές μας έχουν γράψει.

Πολλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ καλύτερα και πολύ νωρίτερα. Ουδεμία αμφιβολία περί αυτού και πρόκειται περί ζητήματος το οποίο απασχολεί τις στήλες μας καθημερινά.

Όμως, ακόμη και με τη «μισή» συνταγή, τα πράγματα δείχνουν να προχωρούν εμπρός και να μη διολισθαίνουν προς τα πίσω…

Για παράδειγμα,  χθες, ο φίλτατος υπουργός των Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, μας υπενθύμισε, στη διάρκεια δηλώσεών του με τον κοινοτικό επίτροπο Μοσκοβισί,  ότι βρισκόμαστε και επισήμως εκτός ύφεσης, καθώς το ΑΕΠ της χώρας εμφάνισε θετικό πρόσημο στη διάρκεια των τριών τελευταίων τριμήνων, που είναι το «τυπικό» κατώφλι για το πέρασμα από την ύφεση στην ανάπτυξη.

Επίσης χθες, ο διεθνής οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody’s υποστήριξε ότι η ελληνική οικονομία θα καταγράψει ρυθμούς ανάπτυξης υψηλότερους του μέσου όρου της ευρωζώνης, στη διάρκεια του τρέχοντος αλλά και του επόμενου έτους.

Η σημαντικότερη, ωστόσο, ένδειξη ότι τα πράγματα οδεύουν σταδιακώς βελτιούμενα προήλθε από την ΕΛΣΤΑΤ και τα στοιχεία που δημοσίευσε περί νέας μείωσης της ανεργίας στο επίπεδο του 23%, τον μήνα Οκτώβριο, έναντι 24,5% τον Οκτώβριο του 2015.

Η ρητή προϋπόθεση, όμως, επί της οποίας βασίζεται το σύνολο των θετικών προβλέψεων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, που φέρουν τον ρυθμό ανάπτυξής της να κυμαίνεται από 2,5% έως και 2,7% στη διάρκεια του 2017, δεν είναι άλλη από την ύπαρξη σταθερότητας και την αδιάλειπτη εφαρμογή του μνημονίου, ώστε να κυλά απρόσκοπτη η χρηματοδότηση των εταίρων και δανειστών μας.

Μολονότι στη λήξη του ελληνικού προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018, είναι άγνωστο εάν η Ελλάδα θα έχει κατορθώσει να ανακτήσει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η μόνη πρόσφορη μέθοδος ως προς αυτό είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και η εξασφάλιση -εκ νέου- έτσι της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών, αλλά και των εταίρων και δανειστών μας, στη βοήθεια των οποίων θα αναγκαστούμε να προστρέξουμε για ακόμη μια φορά, εάν αποδειχθούν φρούδες οι ελπίδες μας.   

Υπό το πρίσμα αυτό, η παράταση που εμφανίζονται να δίνουν στην ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης όλες οι πλευρές που εμπλέκονται στο ελληνικό πρόγραμμα, μικρή υπηρεσία προσφέρει τόσο στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας όσο και στην ανάκτηση της πρόσβασης της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Με απλά λόγια, ο χρόνος κυλά εναντίον μας.

Έτσι, λοιπόν, εάν η παρούσα κυβέρνηση επιθυμεί να δει τις θετικές προβλέψεις για την οικονομία να επαληθεύονται, οφείλει να εμφανιστεί περισσότερο συναινετική έναντι των απαιτήσεων των δανειστών μας, τηρώντας πολιτική ελαχιστοποίησης των όποιων δυνητικών ζημιών της οικονομίας.

Ευλόγως, υπό το φως του αδιεξόδου που συνοδεύει έως τώρα τον γρίφο περί της ενεργότερης συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ίσως έφτασε ο καιρός να βάλουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας «νερό στο κρασί τους», αποδεχόμενοι τη διατήρηση του με την παρούσα ιδιότητά του, ως συμβούλου, αν όχι την αποχώρησή του.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πάντως, οφείλουν να βάλουν στο τραπέζι τον περαιτέρω «καλλωπισμό» του χρέους. Τουλάχιστον, έτσι, διασφαλίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την πιθανότητα να πάρουν πίσω κάποια από τα χρωστούμενα…

Όσο καθυστερεί η υπόθεση, όμως, ο «λογαριασμός» γίνεται βαρύτερος για όλους…