Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μόνον ως ομολογία ήττας μπορεί να εκληφθεί η απόφαση της κυβέρνησης να καταφύγει για ακόμη μια φορά στις Ένοπλες Δυνάμεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος την ύστατη ώρα και αφού είχε προκληθεί διεθνής σάλος για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης εκατοντάδων ανθρώπων, υπό δριμύ ψύχος, στη Μόρια της Λέσβου. 

Όπως ομολογία ήττας συνιστά επίσης και η αντίστοιχη ανάγκη καταφυγής στις στρατιωτικές δυνάμεις στην Εύβοια ή αλλού, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκάλεσε το κύμα κακοκαιρίας, το οποίο πλήττει τη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες.

Πρόκειται για μια ευθεία παραδοχή της αναποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής σε οποιαδήποτε πολιτική έκφανσή της και της έμπρακτης ομολογίας ότι -ούτως εχόντων των πραγμάτων- την κατάσταση μπορεί να σώσει μόνο ένα άρτια οργανωμένο και πειθαρχημένο σύνολο, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Όμως, φίλτατοι, δεν είναι αυτή η αποστολή τους.

Υπό έκτακτες συνθήκες φυσικών ή άλλων καταστροφών, οι οποίες υπερβαίνουν τα όρια της κρατικής μηχανής, ευλόγως, οι Ένοπλες Δυνάμεις οφείλουν να είναι σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους -και το πράττουν- όποτε τους ζητηθεί.

Σε αμφότερες, όμως, τις περιπτώσεις για τις οποίες ζητείται σήμερα η συνδρομή τους, είτε με την αποστολή του αρματαγωγού «Λέσβος» για τη στέγαση των προσφύγων, είτε ειδικού εξοπλισμού και τμημάτων ανδρών στις περιοχές που πλήττονται από την κακοκαιρία, τα προβλήματα ήσαν γνωστά εδώ και καιρό και παρέμεναν ανεπίλυτα.

Τόσο η υπόθεση των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών, όσο και τα δεινά στα οποία υποβάλλονται οι κάτοικοι περιοχών που παραμένουν αποκλεισμένες από το χιόνι, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν είχε υπάρξει εγκαίρως η κατάλληλη μέριμνα και υπό το πρίσμα αυτό συνιστούν μια παταγώδη αποτυχία, η οποία βαρύνει τόσο το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής όσο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρώτου ή δεύτερου βαθμού.

Παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις του αρμόδιου υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, εδώ και μήνες, ότι θα υπάρξουν οι προσήκουσες συνθήκες  στέγασης και διαβίωσης των προσφύγων και των μεταναστών στα νησιά, τούτες παρέμειναν κενό γράμμα.

Δεν πρόκειται, δε, για την πρώτη φορά που καταφεύγει η Πολιτεία στις Ένοπλες Δυνάμεις για την αντιμετώπιση πτυχών του μεταναστευτικού ζητήματος, καθώς ακόμη και η δημιουργία των hot spots εναποτέθηκε σε αυτές, σε πολλές περιπτώσεις.

Έπρεπε, άραγε, να υπάρξει ευθεία μομφή προς την Ελλάδα, εκ μέρους εκπροσώπου της Κομισιόν, ότι «η κατάσταση αντιμετωπίζεται ανεπαρκώς» και πως «η διασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών υποδοχής, καθώς και η διαχείριση των προσφυγικών κέντρων στην Ελλάδα είναι πρώτα απ’ όλα ευθύνη των ελληνικών αρχών», ώστε να δοθεί η πρωθυπουργική εντολή για τον κατάπλου του αρματαγωγού «Λέσβος» στο λιμάνι της Μυτιλήνης;

Αντίστοιχα, έπρεπε το θέμα να απασχολήσει τον διεθνή Τύπο, ώστε να κινητοποιηθούν οι ελληνικές αρχές;

Εάν μέτρο για την αποτελεσματικότητα της -πολιτικής- κρατικής μηχανής είναι όσα συμβαίνουν σήμερα στη Λέσβο, τη Σκόπελο, την Αλόννησο, την Κύμη ή ακόμη και τη Θεσσαλονίκη καθώς και σειρά άλλων περιοχών της Β. Ελλάδας, τότε, φίλτατοι, είμαστε αντιμέτωποι με την αποτυχία.

Την αποτυχία ενός κράτους το οποίο, αν και υπερφορολογεί τους πολίτες, ως αντάλλαγμα τους προσφέρει φτωχές υπηρεσίες και αναγκάζεται να καταφύγει στις Ένοπλες Δυνάμεις, την ύστατη ώρα, για την αντιμετώπιση προβλημάτων που το ίδιο όφειλε να έχει επιλύσει.

Όπου όμως σημειώνονται αποτυχίες τέτοιου μεγέθους, οφείλει να υπάρχει και καταλογισμός ευθυνών. Όπως συμβαίνει σε σοβαρές και οργανωμένες πολιτείες…