Το τελευταίο που χρειάζεται είναι εκλογές

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αυτό που χρειάζεται η χώρα, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι η έξοδός της από την κρίση, μια ώρα αρχύτερα.

Οι πρόωρες εκλογές και η –πιθανότατη- εναλλαγή πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία δεν θα της το προσφέρουν αυτό.

Αντίθετα -εξαρτωμένου του χρόνου διενέργειάς τους-, θα διαταράξουν το -όποιο- κλίμα σταθερότητας υπάρχει, αναχαιτίζοντας έτσι και την -επίσης, όποια- προοπτική ανάκαμψης έχει αυτός ο τόπος, από κοινού με την -όποια και πάλι- πρόοδο συντελείται στην εκπλήρωση των δεσμεύσεών του έναντι εταίρων και δανειστών και άρα ανάκτησης της αξιοπιστίας του απέναντί τους.

Υπό το πρίσμα αυτό, τόσο η επαναλαμβανόμενη έκκληση του φίλτατου κ. Κυρ. Μητσοτάκη για άμεση προσφυγή στις κάλπες, όσο και τα «παράθυρα» που άφησε πρόσφατα «ανοικτά» έναντι του ενδεχόμενου αυτού ο επίσης φίλτατος κ. Α. Τσίπρας, σε περίπτωση που ναυαγήσει η τρέχουσα αξιολόγηση, δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Αντίθετα, αυτό το οποίο σαφώς λείπει από τον τόπο είναι η ανάκτηση της χαμένης του αξιοπιστίας, η οποία μπορεί να εξασφαλιστεί μόνον διαμέσου της οδού της συνέπειας ως προς τα υπεσχημένα και της αποφασιστικότητας στην υλοποίηση των μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται η οικονομία.

Ακόμη και στο υποθετικό σενάριο κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και προσφυγής στις κάλπες ως εκ του λόγου αυτού, ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα;

Πρώτον, η παράλυση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων τουλάχιστον επί δίμηνο, δεδομένης της χρονικής περιόδου των 30-40 ημερών που απαιτείται έως τις εκλογές, του διαστήματος διερευνητικών εντολών σε περίπτωση απουσίας αυτοδυναμίας αλλά και της συγκρότησης του Κοινοβουλίου σε σώμα, ώστε να αναγνωστούν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και να εξασφαλιστεί ψήφος εμπιστοσύνης. 

Δεύτερον, καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και άρα, αντιστοίχως, καθυστέρηση στις εκταμιεύσεις τους προς τη χώρα μας και,

Τρίτον, ένας νέος φαύλος κύκλος διαπραγματεύσεων περί το επίπεδο του πρωτογενούς πλεονάσματος αλλά και της αναδιάταξης του χρέους, με ιδιαίτερα αμφίβολα αποτελέσματα, ανεξαρτήτως του νικητή της εκλογικής αναμέτρησης, εφόσον αυτή υπάρξει.

Με άλλα λόγια, στην καλύτερη των περιπτώσεων, η χώρα μας πιθανότατα θα οδηγηθεί σε ένα νέο -τέταρτο- μνημόνιο -εφόσον της χορηγηθεί-, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την υπογραφή του τελευταίου και θα έχει κάνει μια νέα σημαντική οπισθοχώρηση στη μάχη για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της.

Έτσι, λοιπόν, ο φίλτατος κ. Τσίπρας, ο οποίος πήρε εντολή να κυβερνήσει τη χώρα μόλις προ 14 μηνών και η κυβέρνηση της οποίας ηγείται, ας φέρουν σε πέρας αυτό το οποίο ανέλαβαν, με την εξουσιοδότηση του ελληνικού εκλογικού σώματος.

Την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου.

Οι κάλπες είχαν στηθεί τότε ακριβώς για αυτόν τον σκοπό και οφείλουμε να μην το ξεχνάμε.

Αντίστοιχα, ο κ. Μητσοτάκης, όσο δίκιο ενδεχομένως κι αν έχει ότι η χώρα χρειάζεται δυναμικότερη ώθηση στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, προσφέρει κακή υπηρεσία στον τόπο επαναλαμβάνοντας συνεχώς το αίτημα περί εκλογών.

Εάν κρίνει -όπως υποστηρίζει- ότι η παραμονή της παρούσας κυβέρνησης στην εξουσία επιβαρύνει παρά βελτιώνει τα πράγματα, το καλύτερο που θα είχε να κάνει θα ήταν να της προσφέρει τη στήριξη του κόμματος του οποίου ηγείται και άρα την αυξημένη πολιτική «νομιμοποίηση» που απαιτείται για «ακανθώδεις» μεταρρυθμίσεις.

Ο τόπος έχει κυβέρνηση, φίλτατοι.

Το μόνο που μαρτυρά το συνεχές «κλωθογύρισμα» περί τις εκλογές είναι μια τάση φυγής εκ μέρους της κυβέρνησης -που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ομολογία ήττας- και αντίστοιχα, μια σπουδή για την κατάκτηση της εξουσίας εκ μέρους της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θα μπορούσε επίσης να εκληφθεί -αν μη τι άλλο- ως αμφισβήτηση της μόλις προ 14άρων μηνών εκφρασθείσας λαϊκής ετυμηγορίας. 

Αρνούμεθα να πιστέψουμε ότι ισχύει είτε το πρώτο, είτε το δεύτερο.