Οι αγορές ξέρουν… καλύτερα!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις, ο ήλιος ανέτειλε εκ νέου χθες ανά την υδρόγειο και αναμένεται να συμπεριλάβει και τις ΗΠΑ στην προδιαγεγραμμένη πορεία του, αργότερα σήμερα, παρά τη χθεσινή επικράτηση Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές.

Το εκλογικό σώμα, όπως και σχετικά πρόσφατα στη χώρα μας, καταψήφισε τους λεγόμενους «συστημικούς» υποψηφίους, εν προκειμένω τη Χ. Κλίντον, στη βάση συναισθημάτων αποδοκιμασίας αλλά στηριζόμενο -σε μεγάλο βαθμό- στην πεποίθηση πως οι λαϊκιστικές ιαχές Τραμπ της προεκλογικής περιόδου δύσκολα θα μετουσιωθούν σε έργα.

Κάπως έτσι, εξάλλου, δεν κύλησαν τα πράγματα και στην πατρίδα μας, από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος;

Λίγες διαβεβαιωτικές και συναινετικές κουβέντες από τον νεοεκλεγέντα στη θέση του προέδρου Τραμπ άρκεσαν ώστε να ηρεμήσουν χθες οι αγορές και να ανακτήσουν τα εδάφη που είχαν απολέσει αρχικώς, για να «κλείσουν» στη συνέχεια σε υψηλότερα επίπεδα.

Γιατί, εξάλλου, να έρθει η «καταστροφή» για τις αγορές ή για την οικονομία -και άρα για την κοινωνία- από έναν άνθρωπο που κινήθηκε καθ' όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού του βίου και προφανώς συνεχίζει να τρέφει αντίστοιχες αντιλήψεις, στη βάση του κέρδους;

Υπό το πρίσμα αυτό, η λαϊκιστική ή και ακραία ρητορική της προεκλογικής περιόδου, περί «εμπορικών πολέμων» ή περί αποδυνάμωσης του ρόλου του ΝΑΤΟ, εκτιμάται ότι θα παραμείνουν στη σφαίρα της ρητορείας, καθώς πολύ απλά «δεν συμφέρουν» τις ΗΠΑ και συνολικά αυτό που ονομάζουμε Δυτικό Κόσμο.

Επιπρόσθετα, σε αντίθεση με άλλα κράτη του πλανήτη, στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχεί ο διαχωρισμός των εξουσιών και ο έλεγχος της καθεμίας από τις άλλες, καθιστώντας έτσι ιδιαίτερα δυσχερή την επικράτηση ακραίων πολιτικών.

Παρά ταύτα, το μεγάλο μήνυμα των χθεσινών αμερικανικών εκλογών αφορά στην ύπαρξη ενός ογκώδους κύματος δυσφορίας και αποδοκιμασίας -κυρίως- ενάντια στην καθεστηκυία τάξη και στους πολιτικούς εκπροσώπους της.

Πρόκειται για ένα μήνυμα που είδαμε να εκφράζεται και στην Ελλάδα και αναμένεται -κατά πάσα βεβαιότητα- να εκφραστεί εκ νέου σε προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογικές αναμετρήσεις, ενισχύοντας δυνάμεις που βρίσκονται στα άκρα του πολιτικού φάσματος, ένθεν και ένθεν.

Με κορυφαίο παράδειγμα το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος περί Brexit και πλέον πρόσφατο την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, οι τάσεις αυτές βρίσκουν την έκφρασή τους στην υποστήριξη παραδοσιακών πολέμιων του «συστήματος», ευρωπαϊκού ή άλλου, όπως η κα Λεπέν στη Γαλλία ή ο Φάρατζ στη Βρετανία.

Πρόκειται, άρα, για ένα μήνυμα που δεν μπορεί να αγνοηθεί, αλλά συνάμα και για ένα μήνυμα που δύσκολα θα βρει εφαρμογή σε επίπεδο πολιτικής, τουλάχιστον στις ΗΠΑ.

Σε άλλα κομμάτια του λεγόμενου Δυτικού κόσμου, όπου ο έλεγχος της μίας εξουσίας από την άλλη ενίοτε δεν είναι τόσο σαφής, όπως για παράδειγμα σε ευρωπαϊκά κράτη της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, ενδέχεται να οδηγήσει σε εκτροχιασμό ή ακόμη και στην ενίσχυση των διαλυτικών τάσεων στην ΕΕ, ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επηρεάσει ακόμη και χώρες του σκληρού πυρήνα της..

Στη χώρα μας, ελέω... κυβίστησης, οι τάσεις εκτροχιασμού αποτράπηκαν, τουλάχιστον προς το παρόν.

Όμως, το ίδιο δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβεί και σε άλλες χώρες, όπου οι δυνάμεις είτε του ακραίου συντηρητισμού, είτε του υπέρμετρου «προοδευτισμού», υψώνουν αντίστοιχες λαϊκιστικές ιαχές, διεκδικώντας την ανατροπή των πραγμάτων.

Κατά πόσον αυτό το μήνυμα θα εισακουστεί εξαρτάται, εν πολλοίς, από τη δυνατότητα άρσης των αιτίων, διαφορετικών κατά περίσταση, που το προκάλεσαν.

Εάν τούτο είναι όντως εφικτό, μόνον η ιστορία μπορεί να μας το πει...