Η αρκούδα, ο λαγός και ο λογαριασμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο κι αν προσφέρεται για σενάρια παντός είδους, εικασίες ή συνωμοσιολογία, ασφαλή συμπεράσματα από την ιστορία των τηλεφωνημάτων Ολάντ-Πούτιν, σχετικά με τη φερόμενη πρόθεση Τσίπρα να εκτυπώσει δραχμές στη Ρωσία, δεν μπορούν να εξαχθούν.

Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι όντως έγινε αυτό το περίφημο τηλεφώνημα του Ρώσου προέδρου προς τον Γάλλο ομόλογό του, το οποίο αποκάλυψαν οι δύο Γάλλοι δημοσιογράφοι Φαμπρίς Λομ και Ζεράρ Νταβέ στο βιβλίο τους «Ένας πρόεδρος δεν έπρεπε να πει κάτι τέτοιο», το Κρεμλίνο το διαψεύδει, το Ελιζέ τηρεί μια μάλλον επαμφοτερίζουσα στάση λέγοντας, σύμφωνα με την «Καθημερινή», ότι επιβεβαιώνει «τη δέσμευση του προέδρου της Δημοκρατίας να στηρίξει την Ελλάδα στην E.E.» και η Αθήνα αρνείται ότι είχε υπάρξει σχετικό αίτημα Τσίπρα.

Υπό το πρίσμα αυτό, αποτελούσε άραγε ο Ρώσος πρόεδρος μέρος της «διαπραγματευτικής προσπάθειας» -όπως τον εμφανίζουν ορισμένες πλευρές- και αν ναι, μεσολάβησε δίκην «λαγού» προς τον Γάλλο ομόλογό του, ώστε να εγείρει ανησυχίες στην ευρωζώνη σχετικά με την πρόθεση της Ελλάδος να αποχωρήσει από το ενιαίο νόμισμα;

Αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, εξέφραζε ο Πούτιν προς τον Ολάντ -όπως φέρεται να ισχυρίζεται- τη γνήσια ανησυχία του να μην εκληφθεί η στάση της Ρωσίας ως υποβοηθούσα την αποχώρηση ενός κράτους-μέλους από την ευρωζώνη;

Ακόμη, γιατί επελέγη ο Ολάντ, αντί για παράδειγμα της Μέρκελ, ως αποδέκτης αυτού του μηνύματος Πούτιν και ποια είναι τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά που τον προέκριναν στη θέση αυτή;

Αντίθετα, ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από το αποτέλεσμα όλης αυτής της μακράς διαπραγμάτευσης και αυτά αφορούν -δίχως άλλο- στο τρίτο μνημόνιο και στα όσα αυτό προβλέπει για τη χώρα μας.

Χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, έναντι εκείνων που προέβλεπε το προηγούμενο μνημόνιο καθώς και όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που η χώρα μας «παρέλειψε» να υλοποιήσει βάσει των δύο προηγούμενων μνημονίων.

Βέβαια, υπάρχει και ο λογαριασμός δισεκατομμυρίων που σώρευσε στην Ελλάδα το επτάμηνο της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη, για τον οποίο τόσο συχνά κάνει λόγο ο φίλτατος Στουρνάρας αλλά και -εσχάτως- ο Βαν Ρομπέι...

Επίσης, υπάρχει και το γεγονός ότι από δειλά βήματα ανάκαμψης, επί διακυβέρνησης Σαμαρά, το 2015 αλλά και το τρέχον έτος, χαρακτηρίστηκαν από υφεσιακές τάσεις στην οικονομία και από τους κεφαλαιακούς περιορισμούς...

Αλλά ποιος, πλην Μητσοτάκη, δίνει σημασία σε... «όλα αυτά»;

Το μόνο που οφείλουμε να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη είναι οι τρέχουσες δεσμεύσεις της Ελλάδας αλλά και των Ευρωπαίων εταίρων της, όπως αυτές προκύπτουν από το μνημόνιο.

Αν όλοι, δηλαδή, κάνουν όντως αυτό που συμφώνησαν να κάνουν.

Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, παρά τα όσα λέγει ο φίλτατος κ. Τσίπρας, να θυμίσουμε ότι βρισκόμαστε στα καταληκτικά στάδια για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, η οποία όφειλε να έχει ολοκληρωθεί προ έτους και ότι μόλις αυτή την εβδομάδα αναμένεται να έρθουν ξανά στη χώρα μας οι «θεσμοί», πάλαι ποτέ «τρόικα», για την έναρξη της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία επίσης όφειλε να είναι μακρινό «παρελθόν».

Επίσης, να θυμίσουμε ότι υπάρχει μια υποβόσκουσα ιστορία σχετικά με την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων, για την περίοδο μετά το 2018...

Από την πλευρά των Ευρωπαίων εταίρων μας -παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς-, σκλήρυνση της στάσης τους προς την Ελλάδα, με σπάσιμο και ξανά σπάσιμο της δόσης και βεβαίως άκρα επιφυλακτικότητα -έως και άρνηση- να αρχίσει η συζήτηση για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους...

Δηλαδή...

Τώρα, εάν σε αυτό το «δηλαδή» θέλουμε να προσθέσουμε και ολίγον από «θεωρίες συνωμπσίας» με τηλεφωνήματα Κρεμλίνου - Ελιζέ και μια δόση από διατλαντικές πιέσεις για τη σύναψη του Γ' μνημονίου, αυτό είναι, μάλλον, προσωπικό δικαίωμα του καθενός...