Το βαρύ κόστος των «ασημικών»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στο οικονομικό σύμπαν σπάνια τα πράγματα είναι τόσο απλά, όσο εμφανίζονται σήμερα με την υπόθεση των ιδιωτικοποιήσεων -ή εντέλει της αξιοποίησης των «ασημικών»- στην Ελλάδα.

Από ύφεση 0,3% που προβλέπεται για το 2016, σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες εκτιμήσεις, η οικονομία θα κάνει άλμα 2,5% το 2017, όπως λέγουν οι φίλτατοι της ΤτΕ (ή ακόμη και 2,7% του ΑΕΠ, όπως θέλει ο Γ. Σταθάκης, το ΔΝΤ, αλλά και οι Ευρωπαίοι δανειστές), υπό τη ρητή προϋπόθεση, όμως, να υπάρξουν άμεσες ξένες επενδύσεις και να προωθηθεί το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Εάν δεν υπάρξει πρόοδος στο μέτωπο αυτό, όπως επιθυμούν ορισμένοι υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης, όχι μόνον θεωρείται αδιανόητο το ενδεχόμενο μίας τόσο σημαντικής αύξησης του ΑΕΠ, αλλά είναι βέβαιον ότι θα οδεύσουμε και σε νέα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να καλυφθούν τα «διαφυγόντα» έσοδα του προϋπολογισμού. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση του Ελληνικού.

Εάν δεν προωθηθεί η πώληση του 100% των μετοχών του, η χώρα θα χάσει όχι μόνον επενδύσεις άνω των 7 δισ. ευρώ (τίμημα 915 εκατ. ευρώ, δεσμευτική επενδυτική δαπάνη 4,6 δισ. ευρώ και κατασκευή δημοσίων δικτύων 1,5 δισ. ευρώ), όπως προκύπτει από τη σχετική σύμβαση πώλησης που κατατίθεται εντός των ημερών στη Βουλή, καθώς και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη που αυτή θα έχει στην οικονομία, αλλά θα είναι αναγκασμένη να βρει από αλλού τα… «σπασμένα», ώστε να πετύχει τον στόχο περί πρωτογενούς πλεονάσματος του προϋπολογισμού.

Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ (Ιούλιος 2016), από την αξιοποίηση του Ελληνικού θα υπάρξει μακροπρόθεσμο όφελος στην καταπολέμηση της ανεργίας, «με τη δημιουργία 75.000 θέσεων εργασίας από την κατασκευή και λειτουργία των έργων στο Ακίνητο, ως αποτέλεσμα παραγόντων ζήτησης και 15.000 επιπλέον θέσεων εργασίας ως αποτέλεσμα παραγόντων προσφοράς, ενώ ο πραγματικός μισθός, ανά απασχολούμενο μισθωτό, θα εμφανίσει σταθερή άνοδο σε όλη την περίοδο ανάπτυξης του Ακινήτου».

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, «αποφεύγεται η απώλεια 10.000 θέσεων εργασίας καθώς και μια υποχώρηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της τάξεως του 0,2%, λόγω των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής που θα έπρεπε να ληφθούν για να υποκαταστήσουν το δημοσιονομικό όφελος από τη μεταβίβαση των μετοχών της ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε.».

Συνολικά, δε, η επένδυση στο Ελληνικό αναμένεται να οδηγήσει έως το 2041, οπότε εκπνέει η επενδυτική περίοδος, σε  ΑΕΠ κατά 7,42 δισ. ευρώ ή ως ποσοστό 2,4% «υψηλότερο από αυτό που θα ήταν αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η επένδυση», ενώ τα φορολογικά έσοδα από την κατασκευαστική δραστηριότητα και τη λειτουργία των επιμέρους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων περί το Ελληνικό αναμένεται να πλησιάσουν τα 14,1 δισ. ευρώ.

Επιπρόσθετα, το Δημόσιο μέλλει να καρπωθεί και το τίμημα από τον διαγωνισμό αδειοδότησης Καζίνο ενώ θα εξοικονομήσει και τις ετήσιες δαπάνες για τόκους λόγω της σχετικής απομείωσης του χρέους.

Απλό δεν είναι;

Το πουλάς ή το «αξιοποιείς» και κερδίζεις από την επένδυση, τις θέσεις εργασίας και τα άλλα πολλαπλασιαστικά οφέλη για το ΑΕΠ και τον προϋπολογισμό, ή το κρατάς και περνάς τον «λογαριασμό» των επιπρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων στον -συνεπή- φορολογούμενο, δίχως μάλιστα το όφελος της ταχύτερης ανάπτυξης του ΑΕΠ, ήτοι από μικρότερη «πίτα».

Αυτά τα απλά τα έχουν υπόψη τους όσοι εκ των φίλτατων της κυβέρνησης ή της κυβερνητικής πλειοψηφίας αντιτίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην προώθηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, χάριν της διατήρησης των «ασημικών» του Δημοσίου και των πελατειακών ωφελημάτων που προκύπτουν από αυτά;

Διότι είτε τα έχουν υπόψη τους και απλώς επιλέγουν να συνεχίσουν να οδεύουν στην οδό της αναποτελεσματικότητας και των πελατειακών σχέσεων, είτε δεν τα έχουν…

Τόσο απλά.