Ένα συν ένα, πόσο κάνει;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο διαφαινόμενος «γάμος» ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού γεννά το εύλογο ερώτημα: το άθροισμα των δυνάμεών τους, εφόσον υποθέσουμε ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είναι ικανό να κάνει την πολιτική «διαφορά» και να έχει πολλαπλασιαστικές επιδράσεις στην ελληνική κοινωνία, ώστε να αναβιώσει την υποεκπροσωπούμενη σήμερα κεντροαριστερά;

Ακόμη κυριότερα, είναι σε θέση να γεννήσει την πολιτική πρόταση η οποία θα συνιστά όχι μόνον «αντίλογο» έναντι της ρητορικής των δύο μεγάλων κομμάτων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα είναι ικανή να πείσει ότι μπορεί να οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης και στη μετά αυτήν εποχή;

Η κατάρρευση των δημοσκοπικών ποσοστών τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΑΝΕΛ, εάν λάβουμε ως μέτρο τις μέχρι τώρα δημοσιευθείσες έρευνες της κοινής γνώμης, ουδένα ενισχύει.

Το προβάδισμα της ΝΔ παραμένει σχετικά σταθερό, περί τις δέκα μονάδες, αλλά από τα κόμματα του κέντρου, το μεν ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται περί το 5,5%, όσο δηλαδή και το ΚΚΕ, ενώ το Ποτάμι δείχνει να μένει εκτός Βουλής, με τα ποσοστά του να μην υπερβαίνουν το 1,5%.

Αντίθετα, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, αν και σφόδρα δυσαρεστημένη από την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, εμφανίζεται να αποστρέφεται τόσο τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση (ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να εξασφαλίζει περί το 17,5% και οι ΑΝΕΛ μένουν εκτός Βουλής με 2%), όσο και το λοιπό πολιτικό προσωπικό, κυρίως από τον χώρο του κέντρου, στρεφόμενο είτε προς τα άκρα, είτε προς την αποχή.

Η εικόνα αυτή, δίχως άλλο, αντικατοπτρίζει αφενός τη διάχυτη απογοήτευση η οποία επικρατεί για την τρέχουσα οικονομική κατάσταση και αφετέρου την απουσία προοπτικής για ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας, καθώς και την αδυναμία των υφιστάμενων πολιτικών φορέων να συγκροτήσουν μια πειστική εναλλακτική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Ουσιαστικά, πρόκειται περί ενός πολιτικού τέλματος, με τη μεν κυβέρνηση να καταρρέει δημοσκοπικά και τη δε αντιπολίτευση να αδυνατεί να ωφεληθεί από το γεγονός αυτό, της ΝΔ συμπεριλαμβανομένης, υπό το φως της αδυναμίας της να διευρύνει το έρεισμά της στο εκλογικό σώμα.

Για την ακρίβεια, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εξακολουθεί να δίδει την εντύπωση ότι διακατέχεται από τις έριδες του παρελθόντος και δεν έχει κατορθώσει να πείσει την κοινή γνώμη πως έχει οριστικοποιήσει την πολιτική του θέση.

Κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να επιτύχει εάν οδηγούνταν, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, προ ενός συνεδρίου.

Υπό το φως αυτό, η προσπάθεια που εμφανίζονται να καταβάλλουν εσχάτως ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ώστε να θέσουν υπό ενιαία στέγη όσους περιπλανώνται μεταξύ των δύο «μεγάλων» της ελληνικής πολιτικής σκηνής ενδεχομένως να έχει την πολιτική αξία της.

Θα μπορέσουν να την καρπωθούν, όμως, μόνον εφόσον εγκαταλείψουν τις παλαιοκομματικού χαρακτήρα μεθοδεύσεις που συνοδεύουν την έως τώρα προσπάθειά τους, ώστε αυτή να οδηγήσει στη συγκρότηση ενός νέου φορέα σε σύντομο χρονικό διάστημα και βεβαίως εάν ο φορέας αυτός μπορέσει να διαμορφώσει μια ουσιαστική πολιτική πρόταση, με απήχηση στο εκλογικό σώμα.

Όλα αυτά, δε, εντός του στενού «κορσέ» που επιβάλλει στην ελληνική οικονομία- και κατά προέκταση, κοινωνία- το Γ’ μνημόνιο…

Μπορούν οι φίλτατοι της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» να κατακτήσουν τους στόχους αυτούς;

Από τα μέχρι τούδε δείγματα γραφής τους, πιθανότατα όχι.

Όμως, ευλόγως, μόνον η ιστορία μπορεί να αποφανθεί επ’ αυτού….