ΥΠΟΙΚ πήρες το μήνυμα;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η υστέρηση κατά περίπου μισό δισ. ευρώ που εμφανίζονται να κατέγραψαν έναντι του στόχου τους τα έσοδα του προϋπολογισμού κατά τον Ιούλιο, οφείλει να αποτελέσει μια διπλή προειδοποίηση προς το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Πρώτον, σχετικά με τις επιπτώσεις της υπερφορολόγησης και ειδικά της αύξησης της έμμεσης φορολογίας, στην αγοραστική δύναμη του κοινού και δεύτερον, σχετικά με την αύξηση του «κινήτρου» που παρέχεται έτσι για την τέλεση αδικημάτων φοροδιαφυγής.  

Αν και η -κωδικό προς κωδικό- ανάλυση των αιτίων αυτής της υστέρησης θα καταστεί δυνατή μόνον με την οριστικοποίηση και δημοσίευση των σχετικών στοιχείων εκτέλεσης του προϋπολογισμού, αργότερα τον τρέχοντα μήνα, η σύγκριση με τα στοιχεία αντιστοίχων χρονικών περιόδων παρελθόντων ετών οδηγεί ήδη σε ορισμένα πρώτα συμπεράσματα.

Παρά το κύμα αύξησης έμμεσων και άμεσων φόρων που έχει καταγραφεί στην διάρκεια της τελευταίας διετίας και παρά τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης και κατασχέσεων που προωθεί η ΓΓΔΕ, τα έσοδα Ιουλίου σημειώνουν σαφώς πτωτική πορεία από το 2014 έως σήμερα.

Συγκεκριμένα, τα καθαρά έσοδα του προϋπολογισμού τον Ιούλιο εφέτος διαμορφώθηκαν σε 4,854 δισ. ευρώ έναντι 5,029 δισ. ευρώ πέρυσι τον Ιούλιο και 5,595 δισ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2014.

Στοιχείο «κλειδί» στην εξίσωση αυτή ασφαλώς αποτελεί η επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών στην διάρκεια του τελευταίου έτους αλλά και η αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ ανά την Επικράτεια και ειδικότερα στις νησιωτικές περιοχές -εξαιτίας της κατάργησης του ειδικού καθεστώτος χαμηλών συντελεστών- οι οποίες παραδοσιακά καταγράφουν τις υψηλότερες εισπράξεις τους την τουριστική περίοδο.

Εις επίρρωση του γεγονότος αυτού στέκει και η χθεσινή «ομολογία» του αναπληρωτή υπουργού των Οικονομικών, Τρύφωνα Αλεξιάδη, ότι η πάταξη ακόμη και ενός τμήματος της φοροδιαφυγής στον ΦΠΑ θα παρείχε την δυνατότητα κατάργησης άλλων φόρων, όπως ο ΕΝΦΙΑ.

 Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, σημείωσε σχετικά με τη φοροδιαφυγή ότι «το 1/3 του ΦΠΑ, που χάνουμε κάθε χρόνο να μπορέσουμε να πιάσουμε, δεν χρειαζόμαστε καν ΕΝΦΙΑ», καταδεικνύοντας έτσι τη σχέση των εσόδων με την ακολουθούμενη φορολογική πολιτική, αλλά και την διατήρηση φόρων επί της περιουσίας, οι οποίοι εξακολουθούν να βεβαιώνονται βάσει πλασματικών αντικειμενικών αξιών αλλά και στη βάση παραμέτρων όπως η «εισπραξιμότητα».

Αυτό που παρέλειψε ωστόσο να τονίσει ο φίλτατος κ.Αλεξιάδης αφορά στην ιδιόμορφη σχέση μεταξύ του επιπέδου της φοροδιαφυγής και εκείνου των συντελεστών ΦΠΑ και της εύλογης διόγκωσης του κινήτρου που παρέχεται για την τέλεση αδικημάτων φοροδιαφυγής διαμέσου της αύξησης των συντελεστών έμμεσης φορολόγησης.

Δίχως να υποβαθμίζεται ούτε προς στιγμήν η βαρύτητα του αδικήματος της φοροδιαφυγής, τόσο από ποινικής όσο και από ηθικής απόψεως, η συσχέτιση των δυο φαινομένων και η διόγκωση του «κινήτρου» είναι εύλογη.

Η φοροδιαφυγή, ούτως ή άλλως, ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη πηγή οικονομικής και κοινωνικής αδικίας στον τόπο μας και άρα η πάταξή της οφείλει να αποτελεί πρώτη  προτεραιότητα για οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Όπως επίσης εύλογες είναι και οι επιπτώσεις της πολιτικής της υπερφορολόγησης στο επίπεδο της ζήτησης και την συνολική πορεία  της οικονομίας.

Η φοροδοτική ικανότητα της συντριπτικής πλειονότητας των -συνεπών- φορολογουμένων έχει ήδη εξαντληθεί, γεγονός που αντικατοπτρίζεται τόσο στην πορεία των ληξιπρόθεσμων οφειλών νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο, που διαρκώς αυξάνονται, όσο και στην διατήρηση της υφεσιακής πορείας της οικονομίας.

Τα μηνύματα αυτά είναι σαφή προς το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης;