Οι δανειστές και τα… κολλήματά τους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα που βρίσκεται στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, δηλαδή στο.. πάτωμα κι ακόμη παρακάτω, ούτε δογματισμοί χωρούν, ούτε ιδεοληψίες… 

Ειδικά, δε, όταν αυτή η χώρα αποτελεί… «ειδική περίπτωση», όπως ακόμη και οι ίδιοι οι δανειστές ομολογούν.

Έτσι, λοιπόν, για να βρεθεί κάποια στιγμή η άκρη και να σταθεί για ακόμη μια φορά στα πόδια της αυτή η χώρα, κάπου-κάπου πρέπει να κάνουμε και τα «στραβά μάτια», ώστε σταδιακά να μπορέσουμε να οδηγηθούμε πλησιέστερα σε κάποιου είδους «κανονικότητα».

Για παράδειγμα, οι σφοδρές αντιδράσεις που προέβαλαν οι δανειστές στη ρύθμιση βάσει της οποίας οριζόταν ως «ακατάσχετος» ο εταιρικός λογαριασμός στον οποίο οι επιχειρήσεις θα διοχέτευαν  τα έσοδά τους από την χρήση ψηφιακών μέσων πληρωμών (POS), ακόμη κι αν είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές, είναι μια από τις περιπτώσεις αυτές.

Η διάταξη που είχε προετοιμάσει το υπουργείο Οικονομικών συνιστούσε, επί της ουσίας, ένα δέλεαρ για τις επιχειρήσεις που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο να εξοπλιστούν με τις συσκευές POS, συνεισφέροντας έτσι τόσο στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών τους σε καιρούς κεφαλαιακών περιορισμών, όσο και στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Η άρνηση των δανειστών να είναι αυτός ο λογαριασμός «ακατάσχετος», ωστόσο, στερεί από τις επιχειρήσεις με ληξιπρόθεσμες οφειλές τη δυνατότητα εξασφάλισης επιπρόσθετων εσόδων και άρα εντείνει και την αδυναμία τους να αποπληρώσουν τις οφειλές τους αυτές προς το Δημόσιο….

Πλέον, η συζήτηση με τους δανειστές έχει στραφεί στην καθιέρωση ενός ορίου προστασίας του ακατάσχετου λογαριασμού. Δεν θα προστατεύεται δηλαδή στο σύνολό του, αλλά σε ένα ποσοστό π.χ. 60% ή 80%.

Αντίστοιχα, σε μια χώρα στην οποία παραμένει διακαής πόθος η επιστροφή κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα, αποτελεί –αν όχι την πλέον ηθική- τουλάχιστον μια ρεαλιστική προσέγγιση, η ύπαρξη κάποιου είδους «χαριστικής» ρύθμισης, αν όχι «αμνήστευσης», για την αποκάλυψη ή και τον επαναπατρισμό αδήλωτων κεφαλαίων.

Ωστόσο, και πάλι, οι ενστάσεις των δανειστών απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό και πλέον η συζήτηση οδηγείται στην καθιέρωση ενός συνδυασμού φόρων και προσαυξήσεων που μπορεί να ανέρχονται έως και στο 70% ή και 90% των αδήλωτων κεφαλαίων, αλλά και στην απαλλαγή από ποινικές κυρώσεις για τυχόν πράξεις φοροδιαφυγής, η οποία όμως βρίσκεται και αυτή υπό διαπραγμάτευση.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η παντελής απουσία κάποιου ποσοστού φορολόγησης θα συνιστούσε… επιβράβευση για ενδεχόμενες πράξεις φοροδιαφυγής.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, οφείλει να αναρωτηθεί κανείς ποιο είναι το κίνητρο που απομένει σε κάποιον ώστε να πεισθεί να αποκαλύψει ή να επαναπατρίσει τα κεφάλαιά του;

Η απαλλαγή από ποινικές κυρώσεις ασφαλώς είναι σημαντική, αλλά μόνον στην περίπτωση κατά την οποία το υπουργείο Οικονομικών όντως καταφέρει να εντοπίσει μέσω των διαφόρων καταλόγων καταθετών του εξωτερικού που διαθέτει, ποιος έχει υποπέσει σε αδικήματα φοροδιαφυγής και αδήλωτων κεφαλαίων και ποιος όχι…

Η φιλοσοφία, δε, του «σας ξέρουμε, αποκαλυφθείτε» μάλλον θα αργήσει να φέρει αποτελέσματα υπό το φως της αδυναμίας που διαχρονικά επιδεικνύουν οι αρμόδιες αρχές στην αξιοποίηση των διαφόρων καταλόγων που έχουν στα χέρια τους.

Αντίθετα, εάν τα πράγματα ήσαν περισσότερο οργανωμένα στη χώρα μας και μπορούσε ευχερώς να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι, ώστε να λάβουν οι… ενδιαφερόμενοι το σχετικό μπιλιετάκι, ίσως να έπιαναν τόπο οι εμμονές των δανειστών.

Έως τότε, όμως, ελάχιστα μπορούν να επιτευχθούν και απλά… χάνουμε χρόνο και χρήμα.