Λογοδοσία και αδιαφάνεια στην ελληνική κρίση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πέραν των όσων προσέφερε στην δημόσια σφαίρα η έκθεση του ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ, τα οποία προφανώς καθ' εις ερμηνεύει κατά το δοκούν, οφείλει να καταγραφεί αυτή καθ' εαυτή η ύπαρξη μιας αναλυτικής έκθεσης αξιολόγησης της εμπλοκής αυτού του διεθνούς οργανισμού στην ευρωζώνη και ειδικά στην Ελλάδα.

Το γεγονός, δηλαδή, ότι το ΔΝΤ θεωρεί όχι μόνον χρήσιμη ή απαραίτητη αλλά και υποχρεωτική (δεν είναι η πρώτη φορά) την εκπόνηση μιας εμπεριστατωμένης έκθεσης των πεπραγμένων του, για λόγους αποτίμησης, λογοδοσίας και βελτίωσης των πρακτικών του και μάλιστα από έναν φορέα ο οποίος, αν και οιονεί «εσωτερικός», φέρει στοιχειώδη εχέγγυα ανεξαρτησίας στο πλαίσιο αυτού του διεθνούς οργανισμού.

Μέσα από τις 86 σελίδες της και τα δεκάδες άλλα έγγραφα που την συνοδεύουν, η κύρια έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης περιγράφει με κάθε σαφήνεια τα «ατοπήματα» στα οποία κρίνει ότι περιέπεσε το ΔΝΤ, συμπεριλαμβανομένης της τροποποίησης του καταστατικού του, ώστε να παρακαμφθεί –χάριν ευρωπαϊκών πολιτικών προτεραιοτήτων- η υπόθεση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους, τις εσφαλμένες εκτιμήσεις για την απόδοση και τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών μέτρων αλλά και την υπερεκτίμηση της δυνατότητας ή της προθυμίας των ελληνικών Αρχών να υλοποιήσουν το μεταρρυθμιστικό έργο στο οποίο είχαν δεσμευτεί.

Αντίστοιχα, περιγράφει την απουσία πρόσβασης σε ορισμένα έγγραφα, τα οποία αν και αφορούσαν στο ελληνικό πρόγραμμα εκπονήθηκαν εκτός των τειχών του ΔΝΤ, καθώς και άλλα στα οποία τα στελέχη του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης απέκτησαν πρόσβαση μόνον κατόπιν παρέμβασης της Γενικής Διευθύντριας του ΔΝΤ, κας. Κριστίν Λαγκάρντ.

Όλα αυτά πλέον, όμως, αποτελούν ιστορία. Αποτελούν, για την ακρίβεια, τμήμα της ίδιας ιστορίας την οποία ουδέποτε αφηγήθηκαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Με μόνη εξαίρεση την έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία οδήγησε στο ψήφισμα της 13ης Μαρτίου 2014 σχετικά με τα έργα και τις ημέρες της τρόικας στην Ελλάδα, ουδεμία αντίστοιχη έκθεση αξιολόγησης έχει υπάρξει, είτε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είτε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θεσμών οι οποίοι αποτελούσαν τα υπόλοιπα... δυο τρίτα της τρόικας, πριν την τελευταία διεύρυνσή της.

Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός, δε, ότι ακόμη και το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, αντικείμενο του οποίου είναι ο έλεγχος των «χρηματοοικονομικών» της ΕΕ και φυσικά της Ευρωζώνης δεν έκρινε σκόπιμο να αναφερθεί στην Ελλάδα στην «Ειδική έκθεση» που εκπόνησε για τις συνέπειες της κρίσης, υπό τον τίτλο «Χρηματοδοτική συνδρομή σε χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή θέση», αναφορικά με τις χώρες που βρέθηκαν σε «πρόγραμμα» ή έλαβαν χρηματοδοτική βοήθεια, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ουγγαρία, η Λετονία και η Ρουμανία.

Αντίθετα, η μόνη αναφορά που κάνει το ΕΕΣ στην Ελλάδα αφορά στο έργο της περίφημης "Task Force", το οποίο εξετάζεται σε ειδική έκθεση υπό τον τίτλο: «Για να βελτιωθεί η παροχή τεχνικής βοήθειας στην Ελλάδα χρειάζεται μεγαλύτερη έμφαση στα αποτελέσματα», στην οποία, μεταξύ άλλων, συμπεραίνεται ότι η συγκεκριμένη επιτροπή δεν διέθετε ούτε επακριβές αντικείμενο, ούτε επαρκή χρηματοδότηση...

Όλα αυτά, μάλιστα, όταν οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» υποτίθεται ότι διαφέρουν από το ΔΝΤ χάρις στην δημοκρατική νομιμοποίηση τους, καθώς αυτή απορρέει από τον διορισμό τους ή την τοποθέτησή τους από αιρετές κυβερνήσεις, (και πλέον την απευθείας εκλογή της Κομισιόν από το ευρωπαϊκό εκλογικό σώμα), έναντι του ΔΝΤ που συνιστά –ναι μεν έναν διεθνή οργανισμό με κράτη μέλη- αλλά με διορισμένους τεχνοκράτες στις θέσεις ευθύνης.

Αν, όμως, είναι όντως έτσι τα πράγματα, ας μην απορούμε για την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού...

Είναι και αυτός ένας από τους λόγους.