Μισή ντροπή του κράτους… για τα ληξιπρόθεσμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο που αναδεικνύεται με περισσή σαφήνεια από την επιχείρηση διαπόμπευσης  μεγαλο-οφειλετών του Δημοσίου, στην οποία προχώρησε για ακόμη μία φορά, χθες, η ΓΓΔΕ, αυτό δίχως άλλο αφορά στην ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα του ίδιου του κράτους και του φοροεισπρακτικού του μηχανισμού.

Αν και η διαφάνεια είναι -ευλόγως- απαραίτητη,  ωστόσο, σε μία χώρα στην οποία είναι δυσκολότερο να «κλείσεις» παρά να «ανοίξεις» μία εταιρία εξαιτίας του δύσκαμπτου και γραφειοκρατικού πτωχευτικού δικαίου, που απαιτεί την προσκόμιση φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας ώστε να εγκρίνει ένα «λουκέτο», η δημοσιοποίηση μίας λίστας μεγαλο-οφειλετών του Δημοσίου συνιστά «ξεμπρόστιασμα», πρώτα από όλα, του ίδιου του κράτους και δευτερευόντως των οφειλετών. 

Εταιρίες-φαντάσματα που είναι αδρανείς εδώ και χρόνια, επιχειρήσεις-σφραγίδες που διώκονται για πλαστά-εικονικά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες αλλά και κρατικές επιχειρήσεις, συγκαταλέγονται μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ονομάτων φυσικών και νομικών προσώπων, οφειλετών του Δημοσίου με ληξιπρόθεσμα χρέη άνω των 150.000 ευρώ,  που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΓΓΔΕ.

Ως αποτέλεσμα, μολονότι είναι απολύτως σαφές ότι ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα των οφειλών αυτών, συνολικού ύψους άνω των 83 δισ. ευρώ, δεν είναι εισπράξιμο, ουδείς διαθέτει την ικανότητα ή αναλαμβάνει την ευθύνη να το προσδιορίσει επακριβώς.

Το γεγονός, όμως, αυτό δημιουργεί μία εντελώς πλασματική εικόνα ως προς το ύψος των «χρωστούμενων» και επί της ουσίας συνιστά διασυρμό του ίδιου του κράτους, το οποίο εμφανίζεται να γυρεύει λεφτά από νομικά πρόσωπα, όπως, μεταξύ άλλων, η παλιά Ολυμπιακή Αεροπορία, η Πειραϊκή Πατραϊκή (πού τη θυμήθηκαν, άραγε;), η Νεοχημική του φίλτατου Λαυρεντιάδη, η υπό εκκαθάριση Τράπεζα Κρήτης, ή ακόμη και από την ΕΑΒ, δηλαδή, από τον ίδιον του τον εαυτό… 

Ακόμη και οι ισχυρισμοί κορυφαίων υπουργών της παρούσας κυβέρνησης αναφορικά με το τμήμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών που θεωρείται εισπράξιμο, όπως του κ. Σταθάκη, ο οποίος το προσδιόρισε πρόσφατα περί τα 15 δισ. ευρώ, καθίστανται αίολοι, στη βάση στοιχείων που έχει δημοσιεύσει η ίδια η ΓΓΔΕ.

Συγκεκριμένα, όπως έχει επισημάνει η στήλη κατά το πρόσφατο παρελθόν, σύμφωνα με την «Απολογιστική Έκθεση Γ.Γ.Δ.Ε. για το 2015», η οποία προσδιορίζει το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο την 01/01/2016 σε 86,298 δισ. ευρώ (αλλά προσμετρά και ληξιπρόθεσμες οφειλές χαμηλότερες των 150.000), ποσό 34,652 δισ. ευρώ (40,2%) προέρχεται από τη χρονική περίοδο έως 31/12/2010, ποσό 38,349 δισ. ευρώ (44,4%) προέρχεται από τη χρονική περίοδο 01/01/2011 έως 31/12/2014 και ποσό 13,298 δισ. ευρώ (15,4%) αφορά στην τελευταία χρονική περίοδο από 01/01/2015 έως 01/01/2016».

Εάν, δηλαδή, ισχύουν οι εκτιμήσεις του φίλτατου κ. Σταθάκη, τότε το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να προσδοκά ένα ποσό που αφορά -ως τάξη μεγέθους- μόνον το 2015 και μάλιστα μη προσμετρώντας τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που δημιουργήθηκαν κατά το α' τετράμηνο του 2016 και ανέρχονται σε 4,33 δισ. ευρώ…

Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε ποια η χρησιμότητα δημοσιοποίησης μίας λίστας, η οποία αφορά χρονικό διάστημα άνω της εικοσαετίας ή και περισσότερο;

Ακόμη, όταν το συνολικό ποσό αυτών των οφειλών έχει διογκωθεί υπέρμετρα από πρόστιμα και προσαυξήσεις, ποια η σοβαρότητα του εγχειρήματος αυτού;

Φίλτατοι, εάν δεν υπάρξει ευρεία αναμόρφωση του πτωχευτικού δικαίου στην Ελλάδα και εάν δεν αναλάβουν όσοι κρατούν τα ηνία του οικονομικού επιτελείου να ξεκαθαρίσουν, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, την παραπάνω λίστα, η δημοσίευσή της θα συνιστά διασυρμό, κυρίως του κράτους και λιγότερο όσων, ως απόρροια, είτε της δυσπραγίας που μαστίζει τον τόπο, είτε δικής τους υπαιτιότητας, εμφανίζονται σε αυτήν.