Ξυπνήστε!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι άλλο πρέπει να γίνει, ώστε να μπει ένα «φρένο» στην κατηφόρα αυτού του τόπου;

Στα πόσα «λουκέτα» θα χτυπήσει «καμπανάκι» για την κυβέρνηση, ώστε να αντιληφθεί ότι υπό τις παρούσες συνθήκες και με την υφιστάμενη οικονομική πολιτική, το τέλος πλησιάζει;

Η νέα οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική επιχειρηματικότητα, με τα πάλαι ποτέ κραταιά ονόματά της να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο και χιλιάδες μικρότερα «μαγαζιά» να βάζουν λουκέτο σχεδόν καθημερινά, αποτελεί προάγγελο ιδιαίτερα αρνητικών εξελίξεων για τον τόπο μας.

Έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις και συνεπάγεται απώλεια περισσότερων θέσεων εργασίας, μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και άρα εσόδων για τον κρατικό κορβανά και περαιτέρω αποδυνάμωση της οικονομίας και συνολικά της χώρας.

Μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης και έξι μνημονίου και υπερφορολόγησης, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί αλλά και η πιστωτική συρρίκνωση δίνουν τη χαριστική βολή σε ό,τι απέμεινε από την ελληνική επιχειρηματικότητα.

Πολίτες και επιχειρήσεις λυγίζουν από το βάρος της υπερφορολόγησης και των εισφορών, που στερούν πολύτιμη ρευστότητα από την οικονομία και μειώνουν την τελική ζήτηση για προϊόντα και υπηρεσίες.

Την ίδια ώρα, οι δομικές μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες έκανε λόγο και ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας στο πλαίσιο ομιλίας του σε επιχειρηματικό φόρουμ στην Κίνα, παραμένουν σχέδια επί χάρτου.

Η γραφειοκρατία και τα κάθε λογής κωλύματα που θέτει στην καθημερινότητα πολιτών και επιχειρήσεων οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα αλλά και σε φαινόμενα διαφθοράς, η φοροδιαφυγή μαίνεται και αλλοιώνει τους όρους του ανταγωνισμού, το πιστωτικό σύστημα παραμένει όμηρος των «κόκκινων δανείων» και αδυνατεί να παράσχει χρηματοδότηση σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, και συνολικά οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα απωθούν παρά έλκουν τις επενδύσεις.

Η πρωτοβουλία που ανέλαβε ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας να μεταβεί στην Κίνα εις άγραν επενδύσεων, ευλόγως, συνιστά «θεάρεστη» πράξη.

Δεν προσμετρά, ωστόσο, ότι η Κίνα αναδείχθηκε σε δεύτερη παγκόσμια οικονομική δύναμη χάρη και στο γεγονός ότι κατέστη ελκυστική στις επενδύσεις και χώρα πρόσφορη στην επιχειρηματικότητα.

Τα μεμπτά του εκεί συστήματος, ευλόγως, είναι πολλά.

Όμως, εάν η Κίνα είναι αυτό που είναι σήμερα, τούτο οφείλεται και στο γεγονός ότι πρόφερε μια σειρά από κίνητρα, φορολογικά, κόστους εργασίας, εγκατάστασης και λειτουργίας, εξαγωγών και σειρά άλλων, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του μεγέθους της αγοράς της, που τράβηξαν το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας και μετουσιώθηκαν στο σημερινό κινεζικό οικονομικό θαύμα.   

Απευθυνόμενος προς τους φίλτατους Κινέζους, τι ακριβώς προσφέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός;

Αρκούν τα γεωγραφικά μας πλεονεκτήματα και το γεγονός ότι είμαστε χώρα-μέλος της ΕΕ;

Αν κρίνουμε από τη σύμβαση για την πώληση του 67% του ΟΛΠ στην Cosco, η οποία συμπεριλαμβάνει προνόμια, όπως της αυτόματης εξασφάλισης κρατικών αδειών μετά την παρέλευση 90 ημερών, προφανώς όχι…

Όμως, αυτά τα προνόμια ή έστω μια στοιχειώδη «κανονικότητα» στην καθημερινή λειτουργία τους στερούνται σήμερα οι επιχειρήσεις που ακόμη δίνουν μάχη για την επιβίωσή τους στη χώρα μας. 

Το «περιβάλλον» δεν είναι… πρόσφορο γι' αυτές.

Εάν όσοι κρατούν τα ηνία της εξουσίας δεν αντιληφθούν το γεγονός αυτό και η ιδεοληψία περί του ρόλου της επιχειρηματικότητας εξακολουθήσει να κυριαρχεί, ίσως σύντομα να μην υπάρχει καν λόγος για ταξίδια σε αναζήτηση επενδύσεων.

Το «μαγαζί» θα έχει βάλει συνολικά λουκέτο και θα επικρατούν… άλλες καταστάσεις.