Ούτε δίκαιη, ούτε ανάπτυξη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πλαίσιο εντός του οποίου οριοθέτησε την έννοια της «δίκαιης ανάπτυξης», χθες με συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής», ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, παραλείπει μια βασική παράμετρο της όλης εξίσωσης.

Για να μοιράσεις τον πλούτο, πρέπει πρώτα να τον έχεις αποκτήσει και σήμερα στην Ελλάδα όχι μόνον βρισκόμαστε ακόμη σε κατάσταση ύφεσης -δηλαδή της παραγωγής ολοένα και λιγότερου πλούτου- αλλά, ελέω Brexit, απανωτών επιχειρηματικών «λουκέτων», συνεχιζόμενων κεφαλαιακών περιορισμών και υπερφορολόγησης, η έξοδος από αυτήν δεν αναμένεται... άμεσα.

Για την ακρίβεια, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνουν οι συνάδελφοι Στ. Κοτζαμάνης και Γ. Σαββάκης, υπό το φως των παραπάνω, η ελληνική οικονομία οδηγείται «από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη».

Η οικονομική επίπτωση, για παράδειγμα, της υπόθεσης «Μαρινόπουλος» στερεί από την αγορά ρευστότητα περίπου ισόποση με εκείνην την οποία αναμένεται να διοχετεύσει προς αυτήν το ελληνικό Δημόσιο (1,8 δισ. ευρώ) για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του, από την «υποδόση» των 7,5 δισ. ευρώ που έλαβε μετά την ολοκλήρωση της πρόσφατης αξιολόγησης.

Αν και οι εξελίξεις αυτές φαινομενικά είναι ασύνδετες, ο κοινός παρονομαστής τους εντοπίζεται στη ρευστότητα που διοχετεύεται στην ελληνική αγορά και στα όποια πολλαπλασιαστικά οφέλη αυτή έχει -ή θα μπορούσε να έχει- στην πορεία προς την ανάκαμψη της οικονομίας.

Αντίστοιχα, η επισήμανση του φίλτατου κ. Τσακαλώτου περί δίκαιης (ανα)διανομής της αξίας που προκύπτει από την παραγωγή μέσω των συλλογικών συμβάσεων, της ρύθμισης της εργασίας και νέων μορφών συνεργατικής/συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας, ηχεί μάλλον ως «προθέρμανση», υπό το φως της έναρξης του Β' σκέλους της αξιολόγησης από τους θεσμούς, τον Σεπτέμβριο, στο επίκεντρο των οποίων αναμένεται να είναι και οι εργασιακές σχέσεις και -πιθανώς- η περαιτέρω απορρύθμισή τους...

Η ανάπτυξη και βεβαίως η επιχειρηματικότητα στην χώρα μας θα ήταν σαφώς δικαιότερη, εάν ο κ.Τσακαλώτος -όπως και ο κ. Αλεξιάδης- εντόπιζαν τις προσπάθειές τους στην πάταξη της φοροδιαφυγής, η οποία ήταν και παραμένει η σημαντικότερη πηγή οικονομικής -και κατά προέκταση κοινωνικής- αδικίας στον τόπο μας.

Επωμίζονται τα ίδια βάρη δύο επιχειρηματίες, εάν ο ένας εξ αυτών φοροδιαφεύγει και ο έτερος είναι φορολογικά συνεπής;

Η σαφής αποτυχία της περυσινής αναθεώρησης των φορολογικών προστίμων για την μη έκδοση αποδείξεων δεν έχει γίνει αντιληπτή στο υπουργείο Οικονομικών;

Όταν τα πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται για μη έκδοση αποδείξεων είναι ίσα μόνον με το 50% του ΦΠΑ που αναλογεί στην απόδειξη ή στις αποδείξεις οι οποίες δεν εκδόθηκαν, ποιο είναι το «φόβητρο» για τον φοροδιαφεύγοντα επιχειρηματία;

Υπό το πρίσμα αυτό, πριν σχεδιαστεί η «δίκαιη ανάπτυξη», για την οποία έκανε λόγο ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και εξειδίκευσε περαιτέρω ο φίλτατος κ. Τσακαλώτος, χρήσιμο θα ήταν να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για την αντιμετώπιση των καίριων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικονομία.

Με άλλα λόγια, της φοροδιαφυγής, της ύπαρξης μη υγιών συνθηκών ανταγωνισμού, της πιστωτικής συρρίκνωσης και τόσων άλλων που αφορούν στις περίφημες «μεγάλες τομές» και μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ουδέποτε έγιναν στον τόπο μας, παρά τα έξι χρόνια που βρισκόμαστε σε μνημόνιο.

Ας γίνουν αυτές οι μεγάλες αλλαγές, ας βγούμε από τη σημερινή στενωπό και η «πίτα» είναι βέβαιον ότι θα ξαναμοιραστεί...

Ούτως ή άλλως, τα περισσότερα «τζάκια» του παρελθόντος έχουν ήδη καταρρεύσει και η θέση τους... χηρεύει.