Ενας είναι ο εχθρός: ο λαϊκισμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Δώστε μου τρεις καλούς λόγους για να παραμείνει η Βρετανία μέλος της Ευρώπης», φέρεται να ρώτησε πρόσφατα, στη διάρκεια δείπνου, η Βασίλισσα Ελισάβετ.

Αν και η πληροφορία, την οποία δημοσίευσε η βρετανική Telegraph και εμφανίζει την Ελισάβετ να παρέχει έτσι έμμεση στήριξη στους οπαδούς του Brexit, ούτε επιβεβαιώθηκε αλλά ούτε και διαψεύστηκε από το παλάτι του Buckingham, συνιστά ένα εξαιρετικό παράδειγμα της αντίδρασης που οφείλουμε να έχουμε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με σημαντικά ερωτήματα.  

Σε άλλες εποχές, όταν… υπήρχαν λεφτά, δεν υποβάλλαμε και εμείς αντίστοιχες ερωτήσεις;

Φερειπείν, πριν την τοποθέτηση χρημάτων στις μετοχές κάποιας εταιρίας, δεν οφείλουμε, βάσει της θεμελιώδους ανάλυσης ή και της κοινής λογικής, να θέσουμε το στοιχειώδες ερώτημα: γιατί να βάλω τα χρήματά μου εδώ και να μην κάνω κάποια άλλη εναλλακτική τοποθέτηση; Δώστε μου… τρεις καλούς λόγους για να «ψωνίσω».

Στην περίπτωση του ερωτήματος της φιλτάτης Ελισάβετ, λοιπόν, οι απαντήσεις όφειλαν να είναι αντιστοίχως προφανείς.

Ως σημαντικότερη, θα όφειλε να αναγνωρίσει κανείς ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κατόρθωσε, έως τώρα, να επιτύχει τον κυριότερο λόγο ύπαρξής του: την εξασφάλιση ειρήνης.

Η Ευρώπη ουδέποτε στη διάρκεια της ιστορίας της γνώρισε μια τόσο μακρά περίοδο ειρήνης και το γεγονός αυτό, δίχως αμφιβολία, είναι το αποτέλεσμα του κοινού οικονομικού συμφέροντος που έβαλε στο ευρωπαϊκό τραπέζι αρχικά η Συνθήκη Άνθρακα και Χάλυβα, στη συνέχεια η ΕΟΚ και σήμερα η Ε.Ε.

Ως δεύτερη απάντηση στο ερώτημα της φιλτάτης Ελισάβετ, οφείλει να παραθέσει κανείς το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Βρετανίας και ότι απορροφά ποσοστό της τάξης του 47% του συνόλου των εξαγωγών της.

Οι οικονομικές επιπτώσεις από ένα ενδεχόμενο Brexit εκτιμάται από σειρά διεθνών Οργανισμών και οίκων ότι θα οδηγήσουν τη Βρετανία σε ύφεση και φυσικά θα προκαλέσουν σημαντικές αναταράξεις διεθνώς, το ακριβές μέγεθος των οποίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, επί του παρόντος.

Ο τρίτος λόγος είναι επίσης εύλογος. Καλύτερα είναι να είσαι μέσα στο «μαγαζί» και να συμμετέχεις στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, παρά να είσαι έξω από αυτό και να τις υφίστασαι, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και του γεγονότος ότι το «μαγαζί» αυτό είναι ο κυριότερος εμπορικός σου εταίρος.

Στη βάση αυτών των απαντήσεων και μόνον, δίχως να προσμετρήσουμε την εξαιρετικά ευνοϊκή για τα βρετανικά συμφέροντα συμφωνία στην οποία κατέληξε η χώρα της με την ΕΕ, η φιλτάτη Ελισάβετ πιθανότατα θα έβρισκε αυτό που γύρευε.

Τώρα, εάν, αντί των ερωτημάτων αυτών, η Ελισάβετ ή οποιοσδήποτε άλλος έθετε απλώς ενστάσεις, φερειπείν σχετικά με τη λεγόμενη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας ή τμήματός της, ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της Βρετανίας στην ΕΕ ή αντιστοίχως σχετικά με ζητήματα μετανάστευσης, όπως πράττουν οι οπαδοί του Brexit, τότε και πάλι οι απαντήσεις θα όφειλαν να είναι εύλογες…

Το γεγονός και μόνον ότι οι Βρετανοί οδηγήθηκαν, όχι μία αλλά δύο φορές, σε δημοψήφισμα (το 1975 και σήμερα) αναφορικά με τη συμμετοχή τους ή μη στην ενωμένη Ευρώπη, αποτελεί επιβεβαίωση ότι μόνον οι ίδιοι είναι κυρίαρχοι στον τόπο τους.

Αντίστοιχα, η Βρετανία ούτε στη Συνθήκη Σένγκεν συμμετέχει, ώστε να υφίσταται επιπτώσεις μεταναστευτικού χαρακτήρα, ούτε προέρχεται από χώρες-μέλη της ΕΕ η πλειονότητα των μεταναστών που βρίσκεται σήμερα στα εδάφη της, αλλά από χώρες της Κοινοπολιτείας…

Υπό το πρίσμα των παραπάνω, καλά κάνει η «γαλαζοαίματη» φίλη μας και ζητά να της πουν τρεις καλούς λόγους πριν «ψωνίσει».

Διότι εάν δεν έχεις σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις, με πειστική επιχειρηματολογία, τότε ίσως ακολουθήσεις όλες εκείνες τις φωνές που υψώνονται ενάντια στην -κατά πολύ υποτιμημένη- κοινή λογική, εχθρός της οποίας είναι μόνον ο λαϊκισμός.

Ο ίδιος λαϊκισμός που ταλαιπωρεί σήμερα τη Βρετανία, όσο και την… πατρίδα μας.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση….