Σοβαρευτείτε…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι πραγματικά άξιον απορίας!

Εν έτει 2016, μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση -και μάλιστα, όπως υποστηρίζει, με «κορμό την Αριστερά»- ανάγει σε μείζον πολιτικό θέμα την επικείμενη διοργάνωση ενός συλλαλητηρίου;

Από πού και έως πού χάθηκε το δικαίωμα στη διαμαρτυρία;

Από πού και έως πού ξέχασε η «Αριστερά» το δικαίωμα στη διαμαρτυρία ή στον θυμό;

Από πού και έως πού «κινείται εχθρικά στη χώρα», όπως υποστήριξε χθες η φιλτάτη κα Γεροβασίλη, μια διαμαρτυρία όπως αυτή που διοργανώνεται σήμερα το απόγευμα στην πλ. Συντάγματος -η κομματική ταυτότητα της οποίας είναι αδιευκρίνιστη και εν πάση περιπτώσει, ουδείς τη διεκδικεί;

Εντέλει, ποιος είναι «η χώρα» σε αυτόν τον τόπο; Διότι εάν το διακύβευμα που υπονοεί η κα Γεροβασίλη είναι η οικονομική σταθερότητα, τούτη δεν διασαλευόταν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωνε αντίστοιχες φιέστες κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων;

Φίλτατοι, για να μη χάσουμε τον μπούσουλα σε αυτόν τον τόπο, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, είναι -προφανώς και δυστυχώς- απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Στις κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες απανταχού, λοιπόν, ο κορυφαίος τρόπος έκφρασης της λαϊκής βούλησης είναι οι εθνικές εκλογές και από αυτές είχαμε μόλις τον Σεπτέμβρη, για δεύτερη φορά στη διάρκεια του 2015 και το εκλογικό σώμα αποφάνθηκε.

Υπό το πρίσμα αυτό και στον βαθμό που ο κυβερνών συνασπισμός των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαθέτει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, ας μην περιμένουν όσοι συγκεντρωθούν απόψε στο Σύνταγμα, όσο δυνατά κι αν φωνάξουν «παραιτηθείτε», ότι θα πέσει η κυβέρνηση.

Αντίστοιχα, υπό ακριβώς το ίδιο πρίσμα, γιατί επιλέγει η κυβέρνηση Τσίπρα να εναντιωθεί τόσο σφοδρά και να αναγάγει σε μέγα θέμα αυτή τη συγκέντρωση;

Το μόνο που καταφέρνει -και έως έναν βαθμό δικαίως- είναι να κατηγορηθεί για αυταρχισμό ή εντέλει για πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών» έναντι του δικαιώματος στη διαμαρτυρία, υπό το φως των δηλώσεων κορυφαίων στελεχών της, όπως της κ. Γεροβασίλη, του κ. Σκουρλέτη, του κ. Κουρουμπλή και του κ. Φίλη.

Γιατί, άραγε, κινείται στα όρια της «συνταγματικής ανοχής» η διοργάνωση αυτή, όταν το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει το δικαίωμα  του συνέρχεσθαι;

Για να θυμηθούμε και τον Γ. Σουρή: «Ο Έλλην δύο δίκαια ασκεί φιλελευθέρως: Ουρείν τε και συνέρχεσθαι, εις όποιο θέλει μέρος»…

Άρα προ τι και γιατί ο ντόρος και ο σαματάς;

Εάν τώρα δια του τρόπου αυτού η κυβέρνηση εκφράζει κάποιο είδος ενοχικού συνδρόμου, σε σχέση με όσα υποσχέθηκε αλλά ουδέποτε παρέδωσε, τότε αυτό είναι άλλου… παπά ευαγγέλιο.

Αλλά τούτο δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα σε κάποιους ανθρώπους -όσοι κι αν είναι οι συγκεντρωμένοι απόψε στην πλ. Συντάγματος- να διαμαρτυρηθούν για όσα οι ίδιοι πιστεύουν.

Από το μέγεθος και τον χαρακτήρα, εξάλλου, αυτής της διαμαρτυρίας θα αντληθούν και τα όποια πολιτικά συμπεράσματα, καθώς είναι η πρώτη του είδους από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.

Όμως, αφού γίνει η συγκέντρωση. Όχι πριν…

Έτσι, λοιπόν, φίλτατοι, χρήσιμο θα ήταν η κυβέρνηση να επικεντρωθεί στα πραγματικά προβλήματα του τόπου και της καθημερινότητας των πολιτών -σημαντικό μερίδιο στη δημιουργία των οποίων φέρει και η ίδια- και να αφήσει όσους επιθυμούν να συνέρχονται «ήσυχα και χωρίς όπλα», όπως λέει το Σύνταγμα, στην… ησυχία τους.

Ας φανεί επιτυχής σε αυτό το έργο και ίσως εκλείψουν και τα αίτια των… διαμαρτυριών.