Η χρυσή τομή στα κόκκινα δάνεια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επικείμενη ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ενδεχομένως και σήμερα με τη σφραγίδα του EuroWorking Group, προφανώς δίνει μια ανάσα στη χώρα μας.

Το Ελληνικό Δημόσιο θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις άμεσες υποχρεώσεις του προς τους εταίρους και δανειστές, αλλά και να αποπληρώσει ένα τμήμα των εγχώριων οφειλών του προς τον ιδιωτικό τομέα.

Όπως αντίστοιχα συνιστά μια ανάσα για τη χώρα και το πιστωτικό της σύστημα, η αναμενόμενη  επαναφορά του waiver εκ μέρους της ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα και η προοπτική ένταξής τους στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έως τον Σεπτέμβριο -για την οποία εξέφρασε βεβαιότητα χθες ο φίλτατος κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος- καθώς και η ένταξη των ελληνικών συστημικών τραπεζών στο δεύτερο σκέλος του προγράμματος TLTRO II, την ίδια περίοδο.

Το σύνολο των εξελίξεων αυτών, οι οποίες θα έχουν αποκρυσταλλωθεί έως το επόμενο φθινόπωρο, θα βοηθήσει στη σημαντική μείωση του κόστους χρηματοδότησης για τις ελληνικές τράπεζες.

Όλα αυτά, όσο «θεάρεστα» κι αν είναι, αφορούν μόνον ένα τμήμα της συνολικής εικόνας αναφορικά με την ανάκτηση της δυνατότητας του ελληνικού πιστωτικού συστήματος να προχωρήσει σε σημαντικές κινήσεις πιστωτικής επέκτασης προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με τελικό στόχο τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής διαδικασίας στην Ελλάδα.

Με τις καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων να διαμορφώνονται σε 121,6 δισ. ευρώ και τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα να αγγίζουν τα 102 δισ. ευρώ, «για ποια δυνατότητα μιλάμε;», εξομολογούνταν χθες προς τον υπογράφοντα βετεράνος τραπεζίτης.

Υπό το πρίσμα αυτό, η αναγωγή της αντιμετώπισης των «μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων» (NPEs) σε προτεραιότητα της Τραπέζης της Ελλάδος, όπως δήλωσε χθες ο Διοικητής της Γ. Στουρνάρας, βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος που ακούει στο όνομα «ρευστότητα» και άρα στη δυνατότητα χρηματοδότησης της ανάπτυξης στην Ελλάδα εκ μέρους των τραπεζών.

Η σταδιακή απελευθέρωση της διαχείρισης «κόκκινων δανείων» δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συμβάλει στον διαχωρισμό «της ήρας από το στάρι», ήτοι των «μπαταχτσήδων» από τους πραγματικά οικονομικά αδύναμους, μειώνοντας έτσι, δυνητικά, τον όγκο των NPEs, στα οποία σήμερα προσμετρούνται πέραν των μη εξυπηρετούμενων «κόκκινων δανείων» και τα λεγόμενα «ρυθμισμένα» δάνεια βάσει τοκοπληρωμής ή άλλου τρόπου, που θεωρούνται «επίφοβα», βάσει συγκεκριμένων τραπεζικών κριτηρίων.

Η παροχή της δυνατότητας ρύθμισης των δανείων αυτών σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αντί των μονοετών ή διετών συμβάσεων που συνάπτονται σήμερα, θα ήρε ένα από τα κυριότερα εμπόδια ανάκτησης ρευστότητας από το ελληνικό πιστωτικό σύστημα και θα μείωνε τον συνολικό όγκο των NPEs.

Αντίστοιχα, θα ήρε μια παράμετρο ευρείας ανασφάλειας που κυριαρχεί σήμερα σε χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ενώ θα υποβοηθούσε και στην ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων.

Αντίθετα, η επιθετική διαχείριση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» τόσο σε ό,τι αφορά στο συνολικό χαρτοφυλάκιο χορηγήσεων των τραπεζών, καθώς ενδέχεται να μείωνε περαιτέρω την αξία των εξασφαλίσεών του, όσο και σε κοινωνικό και κατά προέκταση πολιτικό επίπεδο.

Το μόνο που απαιτείται για την εξομάλυνση της κατάστασης είναι η ύπαρξη «τραπεζικής σοφίας», επεσήμανε χθες ο ίδιος έμπειρος τραπεζίτης. 

Τώρα, εάν στην όλη εικόνα έβαζε και η κυβέρνηση το «χεράκι» της, ανταποκρινόμενη κατά τρόπο συνεπή και συστηματικό στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι εταίρων και δανειστών, ώστε να ανακτηθεί η συνολική εμπιστοσύνη προς τη χώρα και να μη μας υποβάλλουν στη βάσανο της εκπλήρωσης και του… τελευταίου προαπαιτούμενου, χρήσιμο θα ήταν και αυτό!