Αλέξη, ιδού η… Ρόδος!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εξασφάλιση καταρχήν συμφωνίας, χθες, στο Eurogroup, επί της αξιολόγησης του «προγράμματος» αλλά και των βημάτων που πρέπει να ακολουθηθούν για το δημόσιο χρέος, τερματίζει μια μακρά περίοδο αβεβαιότητας και τονώνει το αίσθημα εμπιστοσύνης προς την ελληνική οικονομία.

Ως προς αυτό, οφείλει να μην υπάρχει αμφιβολία.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, σηματοδοτεί και την έναρξη μιας ιδιαίτερα σημαντικής περιόδου, κατά την οποία η κυβέρνηση του κ. Α. Τσίπρα θα πρέπει, πρώτον, να φανεί συνεπής ως προς τις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις, ώστε να αποφύγει τον σκόπελο των επιπρόσθετων μέτρων και δεύτερον, να κατορθώσει να πείσει το εγχώριο και διεθνές επενδυτικό κοινό πως η Ελλάδα «means business» και ότι πλέον είναι διατεθειμένη να καταστεί φιλόξενη προς τις επενδύσεις.

Από αυτό το διπλό, δημοσιονομικό και αναπτυξιακό, στοίχημα θα κριθεί -ευλόγως- και ο χρόνος εξόδου της χώρας από την κρίση.

Υπό το πρίσμα αυτό, τα μηνύματα που η κυβέρνηση Τσίπρα θα εκπέμπει εφεξής οφείλουν να είναι σαφή και να μην αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ως προς τις πραγματικές της προθέσεις.

Η περίοδος της διγλωσσίας πρέπει να τελειώσει.

Το βαρύ φορολογικό πακέτο, δε, που μόλις υιοθέτησε, καθιστά ακόμη επιτακτικότερη την προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη της οικονομίας, ως αντιστάθμισμα στις υφεσιακές επιπτώσεις που αυτό θα έχει στην πορεία της.

Με άλλα λόγια, η ώρα της πραγματικής δουλειάς τώρα αρχίζει.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, ιδίως μετά τη δημόσια ομολογία του πρωθυπουργού περί «αυταπάτης» και προφανώς του τερματισμού της περιόδου που χαρακτηριζόταν από αυτήν,  οφείλει πλέον να απομακρυνθεί από τη διττή προσέγγιση σε ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων, διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά και του ρόλου που διαδραματίζει ο ιδιωτικός τομέας στην οικονομία.

Η μέχρι τώρα πορεία της, εξάλλου, ήταν αυτή που καλλιέργησε μια τόσο ευρεία επιφυλακτικότητα εκ μέρους των εταίρων και δανειστών της και οδήγησε τελικά στην υπό τόσο ασφυκτικούς όρους σταδιακή εκταμίευση χρηματοδότησης αλλά και παροχή ελαφρύνσεων αναφορικά με το δημόσιο χρέος.

Καθετί θα κρίνεται και επί της προόδου που θα έχει επιτευχθεί, θα παρέχεται τόσο η χρηματοδότηση, όσο και οι ελαφρύνσεις επί του χρέους.

Όμως, το κέρδος της υπόθεσης αυτής είναι ότι τελικά εναπόκειται στην ελληνική κυβέρνηση και στα έργα της, η επίτευξη αμφότερων των στόχων.

Είναι σε θέση να καταστήσει το έδαφος φιλόξενο στην επιχειρηματικότητα, μικρή ή μεγάλη, απελευθερώνοντας αγορές και επαγγέλματα, αντιμετωπίζοντας συντεχνίες, ολιγοπώλια και καθυστερήσεις στην απονομή Δικαιοσύνης, αλλά και να τονώσει τους όρους υγιούς ανταγωνισμού;

Διότι, σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη, από τις μεταρρυθμίσεις θα κριθεί το στοίχημα.

Αντίστοιχα, είναι σε θέση να πατάξει ή εντέλει να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και τις τάσεις διόγκωσης των δαπανών του δημόσιου τομέα;

Διότι από εκεί θα κριθεί το δημοσιονομικό της στοίχημα.

Στον βαθμό που θα εμπεδωθεί αίσθημα εμπιστοσύνης ως προς την πορεία της χώρας και της ελληνικής οικονομίας, θα μπορέσει η Ελλάδα να εισέλθει σε αυτόν τον περίφημο «ενάρετο κύκλο», ο οποίος θα την οδηγήσει εκτός κρίσης.

Η φοροδοτική ικανότητα των κατοίκων αυτής της χώρας έχει προ πολλού εξαντληθεί.

Δίχως πολιτικές οι οποίες θα επιτρέψουν την άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και θα επαναφέρουν μια στοιχειώδη χρηματοδοτική κανονικότητα, επιστροφή σε αναπτυξιακή τροχιά δεν είναι δυνατή.

Αυτές, όμως, απαιτούν συνέπεια και συνέχεια.

Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να τις προσφέρει;