Οι καρποί της σταθερότητας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η «μαγική» εικόνα περί ανάκαμψης από το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους και ανάπτυξης από το επόμενο, που ζωγράφισε χθες για τη χώρα μας η Κομισιόν μέσω των εαρινών της προβλέψεων, ευλόγως, έχει ακριβώς τόση αξία, όση και οι εκτιμήσεις επί των οποίων βασίστηκε.

Ανάπτυξη θα έχετε εφόσον κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, εάν οι εξελίξεις στις χρηματαγορές και στο διεθνές εμπόριο είναι θετικές, εάν κάνετε τις μεταρρυθμίσεις, εάν δεν εκτροχιαστεί το προσφυγικό και μια σειρά από άλλα «εάν» που καθιστούν αβέβαιη και ενδεχομένως επισφαλή την τελική επαλήθευση αυτών των προβλέψεων.

Όμως, πέραν όλων αυτών, η αξία των χθεσινών προβλέψεων της Κομισιόν έγκειται στο να καταδειχθεί ποιες από αυτές τις «μεταβλητές» μπορούμε εμείς, ως χώρα, να επηρεάσουμε, στο πλαίσιο της όλης εξίσωσης που ονομάζεται οικονομικός περίγυρος, ώστε να προσεγγίσουμε τον στόχο που ακούει στο όνομα «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη».

Έτσι, λοιπόν, αυτό που μας είπε χθες η -κατά τεκμήριο- αδιάβλητη και ανεξάρτητη Κομισιόν, είναι ακριβώς αυτό που βροντοφωνάζει ο κάθε σώφρων επιχειρηματίας ή εργαζόμενος στην υφήλιο και βεβαίως στην πατρίδα μας.

Χρειάζεται σταθερότητα

Αυτή, δε, εξασφαλίζεται -σε ό,τι μας αφορά και μπορούμε να επηρεάσουμε- μόνον εάν ανταποκριθούμε, πρώτον, στις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει και δεύτερον, εάν το πράξουμε με τον πλέον προσήκοντα τρόπο...

Με άλλα λόγια, στον βαθμό που αρθεί η παράμετρος της αβεβαιότητας από την παραπάνω εξίσωση, όπως αυτή μεταφράζεται στην έγκαιρη ή μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στην αποφυγή πολιτικών εξελίξεων που θα μπορούσαν να διακυβεύσουν την πορεία της οικονομίας, στην αποφυγή επίδειξης αδυναμίας -για ακόμη μια φορά-, στην απρόσκοπτη προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος κ.ά., τότε και μόνον τότε θα είναι εφικτή η επίτευξη του περίφημου στόχου της ανάκαμψης της οικονομίας.

Δεν ήταν κάτι που... αγνοούσαμε.

Όπως δεν αγνοούμε και ότι η επίτευξη αυτού του στόχου θα ήταν πολύ ευχερέστερη εάν δεν προωθείτο στην πατρίδα μας και η πολιτική της υπερφορολόγησης.

Αυτό που παραμένει αμφίβολο, ωστόσο, είναι κατά πόσον συμμερίζονται αυτές τις δύο παραδοχές εκείνοι οι οποίοι χαράσσουν την οικονομική πολιτική σε αυτόν τον τόπο.

Διότι το να «τρενάρεις» την ολοκλήρωση μιας αξιολόγησης από πέρυσι τον Οκτώβριο έως ότου εξαντληθούν τα ρευστά διαθέσιμά σου και αναφωνήσεις «καήκαμε», δείχνει είτε ότι δεν αντιλαμβάνεσαι την αξία της παραμέτρου της σταθερότητας, είτε πως έχεις άλλες προτεραιότητες, ενδεχομένως πολιτικού χαρακτήρα.

Αντίστοιχα, το να οδηγείς στα άκρα της φοροδοτικής του ικανότητας τον πληθυσμό της χώρας, ή ακόμη και πέρα από αυτά, καταδεικνύει πως δεν έχεις πλήρως «εμπεδώσει» τις επιπτώσεις που είναι βέβαιον ότι θα έχει το γεγονός αυτό στην πορεία της οικονομίας, ή ότι έχεις κάνει μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, χάριν των προτεραιοτήτων σου...

Σε οποιαδήποτε των περιπτώσεων, η αξία των προβλέψεων που δημοσιοποίησε χθες η Κομισιόν αφορά και κάτι ακόμη.

Το γεγονός ότι μετά από 8 χρόνια ύφεσης, η οικονομία μας δείχνει να έχει «πιάσει πάτο» και πως εάν δεν συμβούν τα χειρότερα και εάν επικρατήσει έστω και μια επίφαση σταθερότητας, η πορεία της θα είναι από σταθερή έως ανοδική.

Εάν τώρα βάλει το χεράκι της η κυβέρνηση, ώστε να γίνουν πράξη όσα δεσμεύτηκε, τότε τόσο το καλύτερο...