Βρείτε τα… να τελειώνουμε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ουδείς επιθυμεί την παράταση της σημερινής αβεβαιότητας και την περαιτέρω καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων περί της αξιολόγησης του μνημονίου.

Ούτε η ελληνική οικονομία και οι όποιες παραγωγικές δυνάμεις της απέμειναν, ούτε οι φίλτατες Μέρκελ και Λαγκάρντ, όπως εν χορώ μάς διαβεβαίωσαν χθες, ούτε βεβαίως και ο επίσης φίλτατος κ. Τσίπρας, όπως κατέστησε σαφές, μόλις πρόσφατα, από του βήματος της Κ.Ο. του κόμματός του.  

Οι λόγοι, δε, για τους οποίους ουδείς -εχέφρων- επιθυμεί περαιτέρω καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος είναι περίπου κοινοί για όλους.

Όσο το ζήτημα αυτό παραμένει ανοικτό, ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» αυξάνεται για όλους, ασχέτως εάν τη μεγαλύτερη ζημία θα την υποστεί η χώρα μας, η οικονομία της οποίας μόνο να χάσει έχει από τη συνεχιζόμενη καθυστέρηση…

Όμως, «δεν είμαστε εκεί».

Είμαστε σε καλό δρόμο -ή σε καλό μονοπάτι, όπως μας είπαν χθες Μέρκελ και Λαγκάρντ-, αλλά «εκεί που θέλουμε» δεν είμαστε. 

Για να φθάσουμε «εκεί» προφανώς απαιτείται κοινός τόπος.

Κοινός τόπος μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων και δανειστών της, αλλά και μεταξύ των ιδίων των δανειστών.

Κάτι που δεν διαφάνηκε χθες, μετά τη συνάντηση των δύο ισχυρών γυναικών στο Βερολίνο -τουλάχιστον για το χρέος- και που ασφαλώς δεν είναι βέβαιον ότι υπάρχει μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών της, ή τουλάχιστον ορισμένων εξ αυτών.

Αυτό που λέχθηκε χθες για το χρέος από την κα Μέρκελ, είναι το  -εν πολλοίς γνωστό- «αποκλείεται το κούρεμα» και ότι υπάρχουν άλλα εργαλεία για να φθάσουμε στον ίδιο στόχο.

Όπως επίσης λέχθηκε, ότι το κουαρτέτο είναι δεδομένο και τμήμα του είναι και το ΔΝΤ. Δεν το θέλει μόνον η Γερμανία, αλλά το προβλέπει η συμφωνία και το θέλει η ευρωζώνη.

Υπό το πρίσμα αυτό, με τα δεδομένα της εξίσωσης σταθερά και τα χαρτιά όλα στο τραπέζι, ποιος ο λόγος για περαιτέρω καθυστερήσεις;

«Είμαι ενθουσιασμένη που άκουσα ότι οι ελληνικές Αρχές ενδιαφέρονται για ιδιωτικές επενδύσεις», ακούσαμε χθες να λέει η φιλτάτη κα Λαγκάρντ -απαντώντας σε ερώτημα σχετικά με δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας Γ. Σταθάκη, νωρίτερα, στο Βερολίνο-, καταδεικνύοντας έτσι, με τον πλέον διπλωματικό τρόπο, την "έκπληξή" της για κάτι που θα όφειλε να είναι περισσότερο από σαφές για μια χώρα η οποία διανύει πολυετή ύφεση.

Ουδένα συμφέρει η συνεχιζόμενη κόντρα με το ΔΝΤ, πολλώ δε μάλλον που το Ταμείο ίσως είναι όντως ο καλύτερος σύμμαχος του κ. Τσίπρα στην υπόθεση του χρέους αλλά και της αξιολόγησης, μολονότι ο ίδιος το αρνείται.

Ουδείς άλλος πλην του ΔΝΤ, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των ελληνικών κυβερνήσεων της μνημονιακής περιόδου, έχει υπάρξει τόσο ένθερμος υποστηρικτής της περαιτέρω απομείωσης  του ελληνικού χρέους.

Αντίστοιχα, ουδείς άλλος λέγει τόσο ευθέως ότι εάν δεν χαμηλώσει ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018, η ελληνική οικονομία και οι Ελληνες πολίτες θα καταρρεύσουν.

Το «χαρτί» αυτό δεν το πετάς, αλλά το χρησιμοποιείς όσο καλύτερα μπορείς, όσο περίπλοκοι κι αν είναι οι σχεδιασμοί σου…

Έτσι, λοιπόν, χρήσιμο θα ήταν να επιχειρηθεί η αντιστροφή των εντυπώσεων, ώστε να καταδειχθεί ότι όντως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θέλει να αλλάξει τα κακώς κείμενα του οίκου της και να βγει από την κρίση μια ώρα αρχύτερα.

Όμως, θα ήταν επίσης χρήσιμο να θυμούνται στο οικονομικό επιτελείο και συνολικά στην κυβέρνηση ότι η απάντηση στα προβλήματά τους δεν είναι οι περισσότεροι φόροι.

Αυτό είναι το πρόβλημα και όχι η απάντηση…